jouw gemoedstoestand?
 

Ben jij zo iemand die elke dag met hetzelfde gemoed ontwaakt of ben je iemand die de ene keer vrolijk, de andere keer niet vrolijk ontwaakt?
Heb je dat zelf in de hand of kan je er helemaal niets aan veranderen?

Ik kijk op naar mensen die altijd hetzelfde humeur hebben, elke dag een constante vrolijkheid. Of zou zoiets niet bestaan?
Ik ken mensen, en wat er ook gebeurt, ze zijn steeds hetzelfde en lijken altijd gelukkig. Ik geloof dat er mensen bestaan die altijd door en door gelukkig zijn met hun leven.
Zo ben ik helaas niet, iets dat niet meevalt kan me plots doen veranderen van gemoed, van vrolijk naar triest of omgekeerd, heel plots.
En soms ben ik ongelukkig voor geen enkele reden.

Hoe ervaren jullie jullie gemoed en heb je het zelf in de hand?

interessante vraag:)

mijn gemoed is over het algemeen wel positief te benoemen. ik kijk vaak positief en heb de lachers altijd op mijn hand en kan heel goed andere mensen vrolijk maken door zelf ook heel vrolijk te zijn. Mensen kunnen op het moment dat ik een kamer binnenkom al aan mij zien of ik een goede of slechte dag heb. dat straal ik uit. (ik geef niet altijd toe, maar dat apart gezien;)). ik kan mijn gemoedstoestand niet regelen, maar wel beinvloeden. als ik 's ochtends in de trein 2 uur lang allemaal verdrietige liedjes luister, dan voel ik me wat minder dan wanneer ik hele drukke muziek luister. het binvloed dus, niet dat ik het ermee kan bepalen.

ik benijd andere mensen niet om hun gemoedstoestand. ik geloof, in tegenstelling tot TS, dat ieder mens alle emoties voelt, dus ook verdriet. zij gaan er denk ik alleen anders mee om.

Ik ben wat je noemt een emotionele achtbaan. Ik verander niet alleen per dag van gemoedstoestand, maar zelfs per uur. Alles kan m'n humeur doen omslaan: een leuke opmerking van dat ene leuke meisje, of een rotopmerking van m'n moeder. Een lekker zonnetje of een regenbui. Een goed of een slecht bericht in de krant. Ik zeg niet dat het altijd meteen verandert, maar het kán wel. Behalve m'n gemoedstoestand, verandert ook m'n stabiliteit iedere dag. De ene dag ben ik veel gevoeliger voor invloeden op m'n humeur dan andere dagen.

Zie MA.

leuk topic :)

ik ben een echt gevoelsmens. Als ik wakker word, voel ik eigenlijk nogvrij weinig (ben geen ochtendmens ;)), maar vanaf het moment dat ik de eerste mensen begin tegen te komen kan eigenlijk alles uit mijn omgeving mijn gemoedstoestand beinvloeden. Dit kan, zoals al eerder genoemd, iets heel erg kleins zijn. Maar ook iets waar ik naar uitkijk / tegenop zie, op de langere termijn..

Eerst was ik vrij negatief te noemen. Heel erg negatief zelfs.
Ik was bijna iedere dag down, dan was ik eens een keertje vrolijk, boort een kleine gebeurtenis me weer de grond in. (n)
Gelukkig heb ik vrienden en een vriend die me hebben laten inzien dat dit zo niet verder kon gaan.
Zij hebben mij de motivatie gegeven om er voor te gaan, om er voor te vechten.
Als ik nu de neiging heb om me down te gaan voelen, probeer ik er tegen te vechten, het gevoel niet de kans te geven om te overheersen.
Zelf vind ik dat het best goed lukt!
Als ik aan iemand vraag of ik vrolijker ben geworden, dan zeggen veel mensen ook van wel.
Soms kan ik nu dus nog wel down zijn, maar ik ben steeds vaker vrolijk!

Als ik moe ben voel ik me niet fijn de hele dag. Als ik lekker uitgeslapen ben (door optijd naar bed te gaan) ben ik vaak wel vrolijk.

Ik denk dat er (bijna) niemand is die echt iedere dag met het zelfde gemoed ontwaakt...(bijna) niemand is steeds hetzelfde...mensen lijken misschien hetzelfde, maar ze zijn het niet, dat denk ik iig.

Ik schijn (voor 'buitenstaanders') vrijwel altijd min of meer hetzelfde over te komen, wat niet meteen betekend dat ik me ook altijd voel zoals ik overkom.

Ik was vroeger depressief en ik maak er nu een punt van om, als ik me even slecht voel zonder goede reden, mezelf zo snel mogelijk wat op te kikkeren. Lukt aardig, met de hulp van pilletjes. Het valt gewoon niet meer zoveel voor, ik zit gewoon wat logischer in mekaar nu.

Ik word dan weer heel vrolijk, dan weer heel mismoedig wakker. Het hangt er maar net vanaf wat ik heb gedroomd, wat voor weer het is. Vaak weet ik niet eens waar het aan ligt.

Maar ik word meestal vanzelf weer vrolijk als ik naar school (o nee, naar college :P) ga. Dat vind ik blijkbaar leuk:D

Mijn gemoedstoestand is erg veranderlijk en beinvloedbaar, zeker de laatste tijd. De ene dag sta ik makkelijk en met een goed gevoel op, de andere kom ik t liefst helemaal me bed niet uit.

Ook gedurende de dag heb ik behoorlijk last van veranderingen in me gemoedstoestand. Er zijn zoveel dingen die me anders kunnen doen laten voelen. Opmerkingen van andere mensen, twijfels over eigen opmerkingen... het kan van alles zijn.

En het vervelendste is dat ik aan mensen merk dat ze negatief reageren, als ik me bijv somber voel en afstandelijk opstel.
Ik zit de laatste tijd toch al niet lekker in me vel, en dat verergert het dan nog is.

De laatste tijd ben ik vrij stabiel. tuurlijk, iedereen heeft wel eens een mindere dag, maar over het algemeen ben ik best vrolijk. vroeger was dat anders. Ik was depressief en dus heel vaak down, maar soms kon ik ook opeens heel vrolijk doen. Dan kreeg ik een hyperactieve bui en daarna sloeg het in een keer om.

Maar hebben jullie soms ook het gevoel dat je niet weet waarom je je slecht voelt dat ene moment?
Dat je je niet goed voelt omwille van een reden die er misschien zelfs niet is...
Met andere woorden, een oncontroleerbaar gemoed dat je de ene keer somber doet stemmen en de andere keer vrolijk.
Ik vind het toch wel vaag, soms begrijp ik gewoon mezelf niet :confused:

Ik moet dan altijd denken aan dat Kinderen Voor Kinderen - liedje "Droeverig gevoel". Héél mooi en dus ook herkenbaar liedje, want ik heb dat gevoel vaak genoeg inderdaad. Dat ik me gewoon kut voel zonder aanwijsbare reden, het is gewoon zo.
En dat is inderdaad moeilijk te begrijpen. Laat staan dat anderen je daarin begrijpen :o (heerlijke conflicten levert dat op :()


Droeverig gevoel

Er is zo'n droeverig gevoel
Waar ik de woorden niet voor weet
Ik kan niet zeggen wat het is of hoe het heet
Het lijkt een beetje op verdriet
Maar echt verdriet is het toch niet
En soms bederft het toch gewoon de hele boel
Ik denk dat niemand echt begrijpt wat ik bedoel

Soms gaan we 's zomers naar het strand
Dat vind ik heerlijk en het zand
Prikt aan je benen en dan sta ik
Aan de koele waterkant
Ik heb wat schelpen in m'n hand
Gewoon wat schelpen
En dan opeens, ik kan het echt niet helpen

Is er dat droeverig gevoel
Waar ik de woorden niet voor weet
Ik kan niet zeggen wat het is of hoe het heet
Het lijkt een beetje op verdriet
Maar echt verdriet is het toch niet
En soms bederft het toch gewoon de hele boel
Ik denk dat niemand echt begrijpt wat ik bedoel

Ik mocht met oma naar de stad
En 'k had een jas van haar gehad
Voor m'n verjaardag, en de zon scheen
En ik kreeg ook nog patat
M'n oma is gewoon een schat
Maar dan in enen
Dan is het net alsof de zon nooit heeft geschenen

Er is zo'n droeverig gevoel
Waar ik de woorden niet voor weet
Ik kan niet zeggen wat het is of hoe het heet
Het lijkt een beetje op verdriet
Maar echt verdriet is het toch niet
En soms bederft het toch gewoon de hele boel
Ik denk dat niemand echt begrijpt wat ik bedoel

Ach 'k weet zelf niet eens wat ik bedoel

Het verschilt elke dag. Soms ben ik vrolijk, soms heb ik een pesthumeur. Er zitten mensen bij mij op school die ALTIJD vrolijk zijn. Ik vind ze maar nep overkomen.

Ik heb nooit begrepen waarom ik depressief was, zullen wel de hormonen zijn geweest.

Ja inderdaad! *stiekem kinderen voor kinderen fan is*

Ik ook nog steeds wel een beetje.
En dit liedje vond ik vroeger altijd al een van de mooisten. :o :)

Juist ja, als ik een dipje heb en ik ben minder vrolijk dan gewoonlijk, dan vraagt m'n vriend wat er scheelt. Het enige wat ik dan soms kan zeggen is dat ik niet weet waarom en ik geen reden heb, ik zeg "ik weet het niet". Voor hem is het vervelend want hij denkt dat ik iets verzwijg. Nu ja, hij begint me wel te kennen nu.

Kinderen voor Kinderen:cool: Maar dat liedje vond ik juist weer wat minder... Zo zeikerig:P

Soms is er gewoon geen reden waarom je je ineens droevig voelt. Maar soms is er ook geen enkele reden voor waarom ik ineens zo vrolijk ben. En als dat laatste het geval is, ga ik er ook niet over nadenken, gewoon blij zijn dan:P

Haha, ik heb echt geen stabiel gemoed. Ik heb altijd best veel last van stemmingswisselingen. Deze wisselen zich af per dag, of houden soms een paar dagen aan, maar evenwichtig is het niet echt. Soms kan ik wel aanwijzen waardoor een stemming plotseling verandert, maar vaak ook niet. Maar ja, je hebt het natuurlijk ook zelf in de hand en ik probeer ook gewoon er mee te leven door het beste uit de stemming van dat moment te halen.

ik heb ook niet echt een stabiel gemoedstoestand.
ik kan ook niet altijd aanwijzen waarom ik opeens down ben. Dan gebeuren er gewoon niet zo'n leuke dingen op een dag. Maar ik voel me ook wel eens slecht omdat ik dingen DENK die eigenlijk helemaal niet zo zijn. Bijvoorbeeld iemand zegt wat tegen me of iemand anders, en ik denk meteen dat dat op mij slaat, of dat het negatief is. Dit had ik vroeger heel erg, maar nu heb ik zoiets van: ik vind het helemaal niet fijn om me zo te voelen. Dan denk ik gewoon aan leuke dingen (leuke dingen doen of vrolijke muziek luisteren helpt heel erg). en dan gaat het vaak wel over.

Ligt eraan of ik een beetje goed heb geslapen, zo ja, dan ben ik 'blij'. Anders erg suf en verward.

Het is altijd 1 van die 2 dingen.

Ik had het niet beter kunnen verwoorden.

Mijn gemoedstoestand kan zeker opeens veranderen, maar meestal blijft die verandering dan even hangen en die is dan weer niet te veranderen. Goed voorbeeld; gisteravond (ja nouja, vrijdag dus) was schooldisco. Allemaal gezellig enzo, goed, leuk, blabla. Helaas kon aan het einde van de avond net één klein sms'je naar m'n beste vriend de rest van de avond en de hele zaterdag verpesten.

Wat weer wel zo is is, is dat er altijd een oorzaak is dat mijn gemoed opeens veranderd. Zoals ik zei, een sms'je naar vriend (van zijn vriendin, meisje dat ik ook een beetje leuk vind), een opmerking van iemand.

Maar aan de andere kant moet er ook iets belangrijks gebeuren wil het serieus veranderen. Misschien dat alleen mensen die veel voor me betekenen en me daarom ook kunnen raken mijn toestand kunnen veranderen. Ik heb dat vrijwel nooit bij mensen die ik amper ken of waar ik weinig mee te maken heb.

Ja, hij is redelijk goed beinvloedbaar door anderen maar toch ook weer niet. Wat in ieder geval wel zo is, is dat die slechte toestand dan even of een poos blijft hangen. Bijvoorbeeld een slecht humeur is bij mij niet zomaar te veranderen in een vrolijk humeur.

Bij mij verschilt het per uur zo nu en dan, en ik kan er niets aan doen.. Behalve dan wanneer ik me kut voel alles diep wegstoppen, en net doen alsof ik me blij voel, todat ik het zelf weer geloof ^^. Ook willen lieve opmerkingen, of fijne dingen nog weleens helpen me écht vrolijk te voelen.

Het resultaat is dat veel mensen denken dat ik vaak vrolijk ben, wat niet zo is. Het is allemaal een beetje gespeeld.

Eigenlijk was het op deze manier mooier verwoord : )

Soms ben ik een tijdje een beetje down. Van de winter word ik ook heel moe en duf. Verder ben ik echt een avond mens. Ik krijg dan echt energie en zin om dingen te ondernemen. Ik kan ook nooi goed slapen 's avonds.

Ik hou ook heel erg van de weekenden. waar ik mezelf redelijk naar de tering help. Daardoor ben ik dan de hele week op school behoorlijk moe en saai.

Ik ben eigenlijk altijd wel vrolijk als ik opsta. Het is wel zo dat gebeurtenissen op de dag die volgt dat kunnen verstoren maar van mijzelf uit ben ik meestal wel vrolijk :)

De enige uitzondering is als ik ruzie met iemand heb ofzo, of al verdrietig naar bed ga. Zoals dat de relatie over ging 2 maanden geleden, dan heb ik wel periode dat ik chagrijnig/verdrietig opsta... maar daar kom je dan weer overheen en dan gaat het weer goed (y)

de ene keer sta ik vrolijk op ga ik sago of verdrietig naar bed,
de ander keer sta ik weer vrolijk op en ga ik nog vrolijker naar bed..
erg verschillend dus,
k kan me niet voorstellen dat je altijd het zelfde humeur kan hebben, mij lukt dat echt niet!!

Ja, dat heb je nou eenmaal als je midden in je puberteit zit.