bindingsangst ????
 

Ik ken een jongen nu 7 maanden. In die 7 maanden zagen we elkaar iedere week. We hadden seksueel verkeer met elkaar. We hebben ongeveer 2 maanden geleden toegegeven dat we verliefd op elkaar zijn. Nu zien we elkaar 2 keer in de week. We genieten van elkaar, hij is gek op mij, en ik op hem.

TOCH hebben we nog nooit gezegd dat we een relatie, of verkering hebben. We zijn geen vrienden, maar minnaars, maar we hebben niks....eh...officieels.

Op zich hoef ik hier ook geen bevestiging in te hebben, omdat ik bang ben dat als je het een naampje gaat geven, en het officieel maakt, ook naar de buitenwereld etc ( zo van " dit is mijn vriendin" ) het ook meer pijn doet als het over is.

oke, maar nu de vraag: :s Heb ik bindingsangst?

je klinkt opzich wel redelijk verbonden :)

Ik herken dit wel. Het duurde heel lang voor mijn vriend en ik 'officieel' iets hadden en ik ook echt uit kon spreken dat hij mijn vriend is, terwijl het eigenlijk al veel langer iets was.
Mijn reden was dat als het eenmaal écht is je ook veel erger gekwetst kan worden. En het is pas écht als het uitgesproken is. Onzin natuurlijk, gekwetst kun je worden vanaf het moment dat je iets voor de ander voelt. Ik wist dus dat mijn redenatie niet klopte maar toch duurde het best lang voor het kon.

Ik denk dat dat wel onder bindingsangst valt maar daar gaat het toch nietom? Als jullie het allebei niet erg vinden dat jullie niet officieel iets hebben is dat toch prima? komt vanzelf wel hoor

Angst om de pijn als het uitgaat is geen bindingsangst. Aangezien je 23 bent; hoe heb je dat ervaren bij eerdere relaties?

Bindingsangst. Dodelijke bindingsangst.

Brrrr

moet alles zo uitgesproken worden?

Volgens mij heb ik bindingsangst, ik knuffel de hele avond met een jongen die ik tijden bewonder en dan als er een relatie inzit zeg ik niets meer en negeer ik hem. En ik ben bang voor alles in een relatie van bindend is?

Ja, volgens mij heb jij bindingsangst.
Waarom ben je bang voor al het bindende in een relatie? Dat is toch juist mooi?
Het is echt niet zo dat je niets meer 'voor je zelf' hebt, je hebt alleen daarnaast ook nog iets samen :).

Ja maar ik vind mezelf echt niet goed genoeg voor die jongen.
Ik ben bang dat ik hem zo ga teluerstellen. Ik ben een vat vol angsten, dat is toch niet gezellig?

en heb ook een trauma op lichamelijk vlak (klinkt stom trouwens)

Hier herken ik wel wat in. Voor mij voelt dat als een nederlaag, met bijkomend 'gezichtsverlies' naar de buitenwereld toe als je mensen moet inlichten. Anderen kunnen hun relatie in stand houden, dus waarom jij niet? Volkomen irrationeel, ik weet, maar je wordt er toch voorzichtiger door.

Maar zoals ik het begrijp heb jij geen last van bindingsangst want je zit feitelijk al in een relatie, uitgesproken of niet. Volgens mij kan je het beter 'ontbindingsangst' noemen, maar dat klinkt zo... gruwelijk.

Oh ja: no pain, no gain

Die jongen vindt jou blijkbaar wel goed genoeg, anders zouden jullie niet op deze manier met elkaar omgaan. Sterker nog, ik denk dat hij je meer dan goed vindt. Waarom vind jij jezelf dan niet goed genoeg? Het is iets waar je je overheen moet zetten, en ja, dat klinkt makkelijker dan het is, dat snap ik ook wel. Enneh, die angsten zijn er om overwonnen te worden... Toch?

Met trauma's op lichamelijk vlak (klinkt niet eens zo stom) heb ik geen ervaring, dus daar kan ik niets over zeggen :o

Succes anyway!

Op mij komt het niet echt heel erg over alsof het bindingsangst is, maar dat kan ook alleen maar jij bepalen. Heb je geen zin in al het gezeik wat vaak bij het officiële gedeelte van een relatie komt kijken of ben je bang om wezenlijk en echt contact te hebben met deze jongen?

Als het alleen dat eerste is, dan is hoe dat nu gaat met die jongen toch alleen maar heel prettig als jullie je daar allebei goed bij voelen. Ik bedoel, eigenlijk is het überhaupt ook heel vreemd om iemand 'mijn' vriend te noemen vind ik, de mogelijkheid bestaat dan om iemand al snel te zien als je bezit. En ik denk ook dat als je diepgaand contact met iemand hebt zonder daar een naam aan te geven, dat je je dan ook meteen veel vrijer voelt daarbij. Als je het gaat bestempelen als relatie, dan krijg je denk ik ook al snel dat je wilt voldoen aan het beeld wat mensen schetsen bij het hebben van een relatie. Nu is hij er gewoon en kan hij het ene moment een vriend, een minnaar of zielsverwante zijn. Als je een relatie met iemand hebt, kan dit natuurlijk ook allemaal, maar doordat je het gaat beschouwen als iets dat rechtlijnig is (namelijk 'een relatie'), dan plaats je het automatisch ook binnen een bepaald kader. Ik zou gewoon doen waar je je goed voelt.

Wel zielig voor die jongen. In feite zeg je dus dat hij geen renden heeft om jou te laten merken dat hij je leuk vindt? Je bent wel verliefd op hem, maar je gelooft zijn acties niet...
Jaja, doordenkertje, en dat zo laat op de avond

dankje :) ik doe m'n best :)

:)

als hij het nu zou beeindigen zou je dan meer pijn hebbe als je er een naam aan had gegeven?