Onafhankelijkheid ..
 

Ik ben benieuwd hoe jullie het fenomeen ' onafhankelijkheid van..' een relatie ervaren en wat jullie hiervan vinden.
Zelf heb ik niet echt het gevoel onafhankelijk te zijn van....

Maar goed, jullie kennen vast allemaal op zijn minst mensen in de omgeving waar jullie bij denken: Heeft hij/zij nog vrienden ook?

Misschien is hier al heel vaak een topic over gestart, sorry dan.
:)

Ik begrijp niet echt wat je bedoelt. Je bedoelt dat je naast elkaar ook nog je eigen dingen hebt? Ik heb zeker dingen waar mijn vriend los van staat, en dat vind ik erg fijn. Maar ik streef er niet per sé naar zo onafhankelijk mogelijk te zijn ofzo, dingen die we kunnen delen, delen we.

Ik doe gewoon de dingen die ik leuk vind, vaak is mijn vriend daar ook bij betrokken, vaak ook niet. Maar ik ga niet bewust dingen in mn eentje doen omdat ik daar onafhankelijk van zou worden: daar word ik nl. behalve onafhankelijk ook ongelukkig van...

Was dat ongeveer wat je bedoelde?

Dat ja.

ik denk dat het meer dan belangrijk is om niet te afhankelijk te zijn van je partner. Want als je losvanje partner geeneigen dingen wil, of kan, gaat zich dat wreken.

We wonen best ver uit elkaar, hij heeft zijn leven daar en ik het mijne hier. en dat vind ik helemaal okee.

Mja, wat bedoel je precies met onafhankelijk? 't Vriendje en ik hebben heel duidelijk onze eigen dingen en die lopen niet echt vaak in elkaar over. We eten bijvoorbeeld allebei vaak apart met onze vrienden, niet dat we samen ergens heengaan. Daarnaast doen we natuurlijk wel dingen met z'n tweeën. Als we allebei op dezelfde dag uitgaan, bijvoorbeeld, spreken we meestal wel af dat we elkaar nog zien. We slapen door de week wel altijd bij elkaar.
Denk dat wij dus een vrij onafhankelijke, losse relatie hebben... mja, werkt goed, dus :P

Ik heb geen relatie, maar zodra ik in een relatie zit (of iets wat er op lijkt) heb ik al heel snel het idee dat ik niet meer alles kan doen waar ik zin in heb, en dat vind ik nogal vervelend. Vandaar dat ik eigenlijk ook niet zoveel moet hebben van relaties.

*wijst naar boven* Zo kan het ook, hè.

Tsja :)

Ik zie mijn vriend enorm vaak, gewoon omdat we dicht bij elkaar wonen en veel vrije tijd samen opvullen. Toch is het niet zo dat ik geen leven buiten heb. Misschien heb ik geluk dat ik eerst drie kwart jaar op kamers zat voordat ik iets met hem kreeg. Hierdoor had ik mijn eigen leventje net op orde, toen er nog iets *groots* aan toegevoegd werd. Bij hem is het toevallig zo dattie iets met mji kreeg op de dag dat hij op kamers ging wonen. Stiekem merk ik soms wel eens dat hij zn leven hier ongeveer om mij heeft heen gebouwd. Ik sta vrij centraal, en dat maakt hem wel afhankelijk, hoewel dat andersom niet zo is.
Geloof ook dat ik enige vorm van onafhankelijkheid nodig heb, omdat ik me anders te veel van andere leuke dingen af zou sluiten.

In mijn relatie hebben we zeker onze eigen dingetjes, maar het is wel zo dat we gewoon proberen zo vaak mogelijk bij elkaar te zijn, niet alleen met zijn tweetjes, maar ook in gezelschap van andere mensen (gezamelijke vrienden e.d.). Misschien zijn we wel afhankelijk van elkaar, maar we zijn nu eenmaal het gelukkigst als we bij elkaar zijn. Verder is het heus niet zo dat we niets meer zonder elkaar zouden kunnen, maar waarom zouden we het willen? Ik zie niet in dat ik dingen zonder haar zou moeten doen, als zij ook gezellig mee kan. Als het niet kan, dan is het iets anders, dan kunnen we makkelijk zonder elkaar, maar zolang er geen bezwaren zijn om samen te zijn waarom dan alleen? Ik wil niet per se onafhankelijk zijn, ik wil gewoon bij haar zijn... :)

geen claimerig gedrag
geen controlerende vriend ( " waar was je toen en toen en toen en toen")
geen jaloerzie
geen afhankelijkheid ( moet zijn eigen vriendengroep hebben)
geen gezeik met diepe emoties en erge persoonlijke shit

dit is mijn ultieme onafhankelijke relatie

Bedoel je met onafhankelijk je eigen dingen nog kunnen doen / voldoende vrijheid naast een relatie? Als ik een relatie zou hebben (die heb ik momenteel niet) vind ik dat heel belangrijk. Ik zal mijn eigen hobby's / vrienden niet opzij zetten voor een relatie. Misschien iets minder mijn hobby's beoefenen, maar als ze zou gaan zeiken dat ik haar te weinig zie en dat ik daarom maar 1 van mijn hobby's moet laten vallen, dan zoekt ze maar iemand anders. Tja, klinkt hard, maar ik wil graag nog mijn eigen dingen naast een relatie hebben.

Ja jullie begrijpen goed wat ik bedoel hoor.
Sorry dat had ik misschien idd wat beter kunnen verwoorden, maar precies dat je ook je eigen dingen buiten de relatie hebt en hoe je dit combineerd met (tijd en) elkaar.
Of jullie hier hetzelfde over denken in de relatie, etc.
( Dit is best breed ).

Een vriendin van mij is laatst namelijk helemaal in paniek naar me toegekomen omdat ze echt niet wist wat ze nu voor leuke dingen moest doen zónder hem omdat hij aangaf ook zijn eigen tijd te willen hebben en soms die te gebruiken voor vrienden en dingen.

Hoe hoog staat het belang van je eigen dingen, vrienden, hobby's, eigen tijd e.d. ?

P.S. Ik snap nare man, eigenlijk ben ik het ermee eens maar goed ik ben er toch ' ingetrapt ' ( in een relatie ) ;) .
( Haha nee zo erg is het niet hoor ).

Het is gewoon een karaktereigenschap. Ik heb het ook buiten een relatie. Als ik in korte tijd teveel met een bepaalde vriend of vriendin omga dan heb ik het soms ook wel weer gezien, dan verminder ik het contact zelf ook wat en ga ik op zoek naar een andere vriend uit mijn kring om daar weer eens wat vaker mee op te trekken.

Het probleem is alleen dat je dát in een relatie juist niet kunt doen. :D

Mijn vriend en ik doen veel samen, maar als we gewoon zin hebben om wat met andere te gaan doen, doen we dat gewoon. Daar gaan we echt niet moeilijk over doen. Maar veel dingen doe ik toch eindelijk wel veel met hem samen, maar dat komt omdat hij ook nog naast als vriend eens een echt maatje is, om het zo maar te zeggen.

Dan moet je zorgen dat je toch de dingen kunt doen die je wilt binnen die relatie.
Een belemmering voelen is natuurlijk nie handig, maar misschien moet je het zien als een uitbereiding op en niet een belemmering van ;):p

Ja ik merk dat veel mensen toch dan dit niet goed inpassen waardoor er van een van twee uiteindelijk het gezien gaat worden als een belemmering van zijn/haar doen of laten.

maargoed, het moet toch ook goed kunnen?

Waarom zou ik daarvoor moeten zorgen? Ik heb geen behoefte aan een relatie. Ik weet namelijk dat relaties ervoor zorgen dat ik me minder prettig voel dan wanneer ik single ben. Er is voor mij dus geen reden om mezelf te proberen te veranderen. Je gaat er wel heel gemakkelijk vanuit dat iedereen wel een relatie zal willen en dat mensen die een relatie als beperkend of belemmerend zien op de verkeerde weg zitten, dus moeten veranderen zodat ze een relatie niet meer als beperking zien. Dat vind ik storend.

Een relatie willen, het leuk vinden van een relatie, daarnaar op zoek zijn, dat is allemaal niet zo vanzelfsprekend als veel mensen kennelijk denken. Het is opvallend dat mensen er geen probleem mee hebben dat je zegt dat je muzieksoort A of televisieprogramma B niet leuk vindt, terwijl je wel met een scheef oog aangekeken wordt als je zegt dat je geen behoefte hebt aan een relatie omdat je relaties niet leuk vindt.

Als ik het zo bekijk bij mijn vrienden dan lukt het meestal ook wel vrij goed... Op enkele uitzonderingen na. De vriendin van een vriend van mij werd helemaal gek toen hij met vrienden op vakantie ging. En net dan komt er iemand naar haar toe met een warrig verhaal dat hij haar al dikwijls zou bedrogen hebben :eek: Tis uiteindelijk allemaal nog goed gekomen, maar ik blijf zijn vriendin een veel te moeilijk mens vinden en ik weet dat hij het goed beu is. Hij vindt dat hij het nu maar moet verdragen om haar vertrouwen terug te winnen, maar eig is het altijd al zo geweest... Als ik in zijn plaats was, was het al lang gedaan, denk ik.
Een andere vriend heeft ook zo'n moeilijke vriendin, niet dat hij zo afhankelijk is of zo, hij doet nog genoeg dingen zonder haar, maar t'is er weer zo eentje die nogal wat onredelijke eisen stelt. Het heeft lang geduurd, maar ik denk dat hij er nu ook stilaan genoeg van heeft en dat het bijna gedaan is.
Als ik zelf goed verliefd ben, komen mijn vrienden ook wel een beetje op de 2de plaats, maar het blijven mijn vrienden en ik denk dat ik van een meisje dat zich bewust tussen mij en mijn vrienden plaatst niet zou kunnen houden.

Zo bedoel ik het dus niet.
Met die smilies bedoelde ik mijn opmerking meer als zijnde niet heel erg serieus.
Natuurlijk zijn er veel mensen die zich fijner voelen buiten ene relatie dan erbinnen. Voor mezelf weet ik niet niet, waarschijnlijk omdat ik te weinig veraving heb binnen een relatie.
Zoals het nu gaat, voel ik me ook okee, verlang misschien ergens wel naar een relatie, maar als die er niet komt, zal ik me ook zeker niet ongelukkig voelen.

Je moet jezelf ook niet willen veranderen, maar als er een sfeer is binnen een relatie waar die belemmering niet gevoeld wordt, zou het misschien wel mogelijk zijn om je prettig te voelen, dat bedoelde ik meer te zeggen, daarsraks

Dat is idd iets wat niet vaak gezegd wordt. WAarschijnlijk omdat het neit vaak ter sprake wordt gebracht in de maatschappij, omdat iedereen altijd maar aan het 'ideaalbeeld' moet voldoen.
Ik word ook door sommige ooms/tantes vreemd aangekeken dat ik nog steeds geen vaste relatie heb, maar dat zal me echt een worst wezen. Blijkbaar voldoe ik net aan het 'ideaalbeeld' wat zij voor ogen hebben, maar zolang jij je prettig voelt in hoe je leeft is dat het meest belangrijk.

Dat ligt aan jouw relaties, niet aan relaties in het algemeen :P

Ik kan 't ook heel benauwd vinden wanneer ik een hele tijd met dezelfde mensen om ga, dan wil ik echt even alleen mijn dingen doen. Maar bij mijn en mijn vriend is dat evenwicht er al heel goed, óf we doen dezelfde dingen óf we doen allebei iets anders, 'k ben het echt nooit zat (en dat is vrij uniek voor mij). Met m'n zus moet ik bijvoorbeeld geen week op vakantie gaan, dan word ik gék, maar met mijn vriend heb ik genoeg ruimte en genoeg vastheid om er van te kunnen genieten.

Mjah, het punt van een relatie is nou juist dat de ander je níet gaat vervelen of benauwen. Als dat wel gebeurt, kun je inderdaad maar beter vrijgezel zijn, denk ik :) ongeacht of je dan wel of niet van relaties houdt (ik geloof best dat sommigen daar meer van houden dan anderen); dan past diegene niet goed genoeg bij je.

Ik ben zo onafhankelijk als ik wil zijn. Dus ja, ik doe ook dingen met vrienden en kennissen, als ik daar zin in heb, en soms gaat m'n vriend mee en vaak niet (eigenlijk gaat hij vrijwel altijd mee met dingen die ik met m'n middelbareschoolvriendengroepje doe, en vrijwel nooit met andere dingen), en dat vinden we allebei goed. En ik kom ook nog om in de hobby's en die doe ik meestal ook zonder hem, en soms met hem, als we daar zin in hebben :).
Maar ik ga hem inderdaad niet expres mijden om maar onafhankelijk te kunnen zijn.

Maar dan heb je misschien nog niet de 'juiste' relatie gehad. Want relaties kunnen wel degelijk leuk zijn, als je de juiste persoon leert kennen..:)