vijftien oktober 15:30
 

Net geschreven toen ik in het park wat gedichten zat te lezen.

vijftien oktober 15:30

Vreemd toch hoe ik
het huis verliet met enkel de intentie
snel weer terug te komen,

en toch mijn sturen me stuurde
naar de parkvijver waar
ik de uren verloor aan zwart op wit.

Geen macht ter wereld
die me kon ontnemen
het hier en nu.
Enkel het zonlicht dat verschoof
herinnerde me aan de vluchtigheid
van dag en nacht.

Poëzie naar het schijnt,
en met de bladzijden
het tikken van tijd.

Nu moet ik gaan
het dorp in dingen doen.

Misschien kom ik wel terug
maar dat is niet aan mij.

Leuk om te lezen, en enkele hele sterke stukjes. :) De romanticus die zich láát sturen naar de vijver :cool:

Maar 'Nu moet ik gaan / het dorp in dingen doen' verpest het een beetje voor mij. Het is misschien wel zo, en het is misschien wel opzettelijk in groot contrast met de rest, maar toch is het zo direct, zo in tegenspraak met 'geen macht der wereld...' en mis ik iets van droefheid dat je moet gaan of iets dergelijks.

Maar toch.. Ja, cool! :)

Dit spreekt mij erg aan, en waarom?
Well, het is een wegzweven en het einde trekt je dan weer terug ( in mijn beleving dan hoor - ik kan het compleet fout hebben )
.. en toch mijn sturen me stuurde
naar de parkvijver waar
ik de uren verloor aan zwart op wit.


Vooral de laatste zin vind ik heel mooi,
- t is net alsof je zit te dromen en dan door iets je beseft dat je dit nog moet doen - daarvoor te laat bent, etc


Mooi gedichtje,
Groetje,

Bedankt voor de reacties! :)
Het einde is inderdaad inees weer heel direct en hard, maar dat is nu juist de bedoeling, de hele insteek van het gedicht. Dat contrast tussen mijn wereld en "de" wereld.

ik vind het een mooi gedicht, niet met veel moeilijke woorden en dat soort dingen, heel helder juist. en toch blijft hij hangen en denk je er nog even over na.

de derde strofe vind ik heel sterk, vooral de 2e zin.
de vijfde strofe vind ik daarentegen niet zo mooi, hij klinkt te gewoontjes. misschien dat dit wel zo de bedoeling is, maar ik vind het een beetje anders dan de rest van het gedicht.

het gevoel van een rustmoment in een drukke periode komt bij mij naar boven :)

Heel mooi. Enkel de strofe van dingen doen in het dorp was minder.

ah, zoiets dacht ik al, ik vind nog steeds dat dat het juist
een extra tintje geeft aan het gedicht
Maarja, simpelweg mijn mening.

Ik ben het met NFS eens. Ikzelf vind dit het sterkste stukje:

Poëzie naar het schijnt,
en met de bladzijden
het tikken van tijd.

Je zegt zelf dat je een contrast wil schetsen, met het laatste deel, wat ik ook niet zo bijzonder vind, maar voor mij hoeft dat niet zo. Ik weet wel dat de werkelijkheid ondragelijk is :).