lesbisch?, wil het niet weten!
 

Ik zit al een tijdje met een probleem. Ik was verliefd geworden op een meisje en dat was erg verwarrend. Nu loop ik bij een pedagoge en zij helpt mij om te accepteren dat ik verliefd ben geworden op een meisje. Maar ik wil er niets van weten, het liefst zou ik die verliefdheid willen verdringen! Ik heb niets tegen holebi's ofzo, maar ik wil het zelf niet, dit is heel fout dat weet ik, want ik weet van mezelf dat ik sowieso meer voel voor meisjes dan voor jongens. De pedagoge raadde me aan om te praten met een groep holebi jongeren, ik heb zoiets daar hoor ik niet tussen. Ik denk misschien zwart wit, maar ik weet absoluut niet meer wat ik ermee aan moet. Ik lees nu steeds meer artikelen op internet over het ontdekken of je lesbisch bent, en ik weet gewoon dat ik dat ben, hoe kan het dan dat ik het niet accepteer en dat ik niet weet hoe ik ermee om moet gaan? Heeft iemand hetzelfde meegemaakt of heeft iemand misschien tips voor me?

holebi :D dat klinkt belachelijk

maargoed.. tsja, je weet van jezelf dat je het bent, maar je erkent het niet :confused:

ik denk dat het komt omdat je bang bent, bang om al dat nieuwe te ontdekken, en om door anderen, en vooral jezelf, geaccepteerd te worden. je kan hierbij dus verder hulp zoeken (die groepen bv, of een psychologe oid). of gewoon 'de kast niet open doen', er niets over vertellen en aan de kant laten liggen, maar of je daar gelukkig van wordt...

Ik denk ook dat je bang bent voor het onbekende. Je weet niet wat er allemaal op je afkomt, maar toch de beste manier om je beter te voelen is jezelf accepteren.

waarom wil je jezelf niet zijn?

Alleen in acceptatie ligt de ware vrijheid...

Nou, ik zou vooral het advies van je pedagoge opvolgen.

Wat is een holebi? :o

Verder ben ik het eens met Optima en Briseis.

Iemand die homo, lesbisch of bi is.

wat heeft het voor nut je geaardheid te ontkennen, echt verder kom je er niet mee. veranderen kan je het ook niet.
accepteer het en probeer er mee te leven. (ik ben ook best zwart-wit ja)

Amen.

Ik ben bi, als je met me wilt praten, gooi je me maar op msn...

als jij jezelf niet accepteerd zoals je bent, (nog even afgezien van het feit dat ik weiger aan te nemen dat jij, met je van hormonen afgevulde lijf, nu al kunt beslissen dat je lesbi bent) zul je nooit gelukkig kunnen worden, en is je abonnement op een psych een feit aan het worden.

Er zijn mensen die op de basisschool al weten dat ze lesbisch zijn, leeftijd heeft er in principe niets mee te maken.

Ik probeer het te accepteren maar ik kan het niet, en dat is het stomme, ik weet niet waarom ik het niet kan accepteren. Met andere mensen die dat zijn heb ik er totaal geen problemen mee, daarom is het ook zo vreemd voor me.

en dat is dus onzin. :)

Waarom is dat onzin?

Das geen onzin hoor. Ik wist het toen ook al, alleen was ik er toen nog niet mee bezig. Maar achteraf kan ik het heel duidelijk terug zien dat ik het toen allang wist. Ik heb nooit naar meisjes gekeken, keek altijd meer naar de jongens.

Pas toen ik een jaar of 15/16 was realiseerde ik dat mezelf. Het heeft toen een hele tijd geduurd voordat ik dat voor mezelf had geaccepteerd (tot een jaar of 20 ofzo), maar uiteindelijk is het toch wel goed gekomen ;).

meid je bent pas 15, je hebt nog zoveel tijd om er achter te komen of je het nou wel of niet bent, alles op zijn tijd

Omdat je zélf niet zo anders wilt zijn, natuurlijk. Jíj hebt er namelijk geen problemen mee, maar er blijven altijd mensen die dat wel hebben.

exact hierom is het onzin.

de hormonen gieren door je lijf, je bent nu nog lang niet klaar met ontwikkelen. wacht maar rustig af tot de pubertijd voorbij is, en danmerk je vanzelf wel of je nog dezelfde gevoelens koestert voor meisjes/ jongens als nu op dit moment

Accepteer je eigen ik.

Je moet accepteren wat je voelt, als je ervoor weg blijft lopen, raak je alleen maar met je zelf in de knoop.

Waarom kan je het toch niet accepteren? Ik zie er echt niet zo'n probleem in. Je kan de kat nog wat uit de boom kijken, maar het lijkt me dat je al wel weet wat je echt wilt en zolang je er niet wil aan toegeven zal je geen stap verderkomen op het vlak van liefde.

Begin eens met te zeggen dat je biseksueel bent. Mijn opvatting is dat (bijna) iedereen biseksueel is (de een meer dan de ander en heel veel mensen durven het niet toe te geven).
Dan is er geen probleem, je kan verliefd zijn op meiden en op jongens maak jezelf er niet te druk om en volg gewoon je hart :o.

Ben het hier heel erg mee eens...

(behalve dat het hart is :p)

Het is natuurlijk behoorlijk anders of je het zelf bent of dat een ander het is...ik denk niet dat je kunt redeneren van 'ik accepteer het bij anderen, dus ook bij mezelf'. Ondanks dat je je niet bij de 'holebi groep' voelt horen zou je misschien toch eens met mensen die lesbisch of bi zijn kunnen praten, daarvoor hoef je je er niet per se tussen te horen, toch? Je zou ook kunnen beginnen met op internet contact te zoeken met mensen. Dan kan je daarna eventueel altijd irl contact zoeken. Op internet is de stap vaak net iets kleiner en dat kan best een begin zijn.

Ik denk dat lesbisch/bi zijn accepteren iets is dat tijd kost...neem de tijd die je nodig denkt te hebben. Uiteindelijk is het wel iets dat je moet accepteren...ik denk dat je anders heel ongelukkig wordt (helemaal als je jezelf bv. dwingt een relatie aan te gaan met een man, terwijl je op vrouwen valt oid). Neem de tijd, lees over lesbisch/bi zijn, zoek contact met mensen, praat er over met mensen (bv. die pedagoge, je ouders, wie dan ook), enz.

En ik ben het toch eens mooi oneens met je. Mocht ik bi zijn, dan zou ik daar absoluut geen moeite mee hebben. Dat neemt echter niet weg dat ik toch behoorlijk hetero ben.

Haha :)

Dus anders ben je het altijd wel met me eens :bloos:

Helaas begrijp ik niet zo goed wat je bedoeld. In je tweede zin staat wat ik ongeveer heb gezegd. En wat je met die laatste zin wilt bewijzen snap ik niet??

Ik bedoel dat ik niet bi ben. Op geen enkele manier. Ik voel me simpelweg niet seksueel aangetrokken door meisjes. Ik kan er wel nieuwsgierig naar zijn en ik denk dat het ook best lekker kan zijn, maar seks met een vibrator is ook lekker en ik voel me daar ook niet seksueel tot aangetrokken.
Dat iets duidelijker? :P

Ja, dank je.
Maar in mijn ogen ben je dus wel bi... :p (gewoon een klein beetje)

Hier is niets onzinnigs aan hoor. Ik wist het zelf ook in groep 6 al. En dan voel je je knap lullig als mensen om je heen hun eerste echte vriendje krijgen en jij daar zit en ze eigenlijk totaal niet interessant vindt. En zo wist mijn nicht het ook heel vroeg al. Een klasgenoot van me wist het ook op zijn 8e al en die is toch écht overduidelijk homo :)

Moet je je om bi te zijn niet om te beginnen aangetrokken voelen tot mensen van allebei de geslachten? Ik zie niet in hoe je bi kunt zijn als je dat niet bent. Ook geen klein beetje.

Ze is wel nieuwschierig naar hoe het met een meisje zou zijn. Dat is voor mij genoeg reden om te zeggen dat diegene in ieder geval biseksuele gevoelens heeft. Het hoeft nog niet te betekenen dat je die nieuwschierigheid om moet zetten in een daad.
Er zijn genoeg mensen die zelfs durven te beweren dat ze 100% hetero zijn terwijl ze wel met iemand van het zelfde geslacht uiteenlopende seksuele dingen hebben gedaan. Nou, dan moet je gewoon toegeven dat je biseksueel bent.
Het gaat hier ihb om het woord seksueel, dit impliceerd niet per definitie dat je ook daadwerkelijk verliefd (of iets dergelijks) op iemand hoeft te zijn.

Accepteren is het moeilijkst. Vooral als het om jezelf gaat. Daar gaat tijd in zitten, geloof me. Dat doe je niet ff in een maand tijd. Gaan soms jaren overheen. En dan nog is het af en toe heel vervelend en zou je willen dat het absoluut niet zo was en dat je ook 'gewoon' hetero was. Maar zo is het nou eenmaal niet.

Luister naar je pedagoge en ga eens naar zo'n holebi groep. Hoewel je in eerste instantie denkt dat je er niet bij zult horen, valt het misschien allemaal wel mee. Probeer het gewoon eens. Misschien heb je er iets aan, misschien niet, maar dan kun je er altijd nog mee stoppen, toch? :)

De beste tip die ik je dus kan geven: Geef het tijd. Verwacht niet teveel in één keer. En doe vooral wat je zelf denkt dat het best is!
Veel succes er verder mee (y)

maarja op ieder potje past een dekseltje (y)

Dan ben ik volgens jou dus ook een fetisjist. Immers, ik ben ook nieuwsgierig naar seks met een voorwerp.

:D

Zoals ik al zei: "Moet je je om bi te zijn niet om te beginnen aangetrokken voelen tot mensen van allebei de geslachten?" Mij lijkt dat je ook nieuwsgierig naar iets kunt zijn of seksuele handelingen met iemand verricht zonder je tot iemand aangetrokken te voelen. (Of het 'verantwoord' is is natuurlijk een tweede, maar goed, er zijn genoeg mensen die dat laatste doen, volgens mij.) Ik zie het zo dat als iemand zich niet tot beide geslachten aangetrokken voelt, hij of zij niet bi is en/of kan zijn.

Fetisjisme is het hebben van seksuele gevoelens/opwinding door een object wat niet aan seks is gerelateerd (en dat is al vrij snel het geval). Dus als dat zo is dan vind ik je een fetisjist.

@Leonoor: tja goed, iedereen zijn interpretatie, die van jou klopt op zich, maar m'n ideeen zijn gewoon anders. Die probeerde ik met m'n vorige post duidelijker te maken.

Dan ga je toch met jongens neuken. Je moet het toch echt zelf weten of je het accepteert, maar ga er maar vanuit dat accepteren beter is dan het van binnen opkroppen.