ben ik nog normaal na mijn ongeval??
 

hoj

een 5tal weken geleden ben ik aangereden door een auto. ik was met de fiets. Veel had ik niet: een open kin die genaaid moest worden en nog een tal andere schaafwondes en kneuzingen. Maar dat litteken op mijn kin baart me zorgen :(
Ik voel me lelijk en soms lig ik nog te wenen in mijn bed om het feit dat het gebeurt is. Is dit normaal?? Wie heeft dat ook iets gelijkaardig meegemaakt??


groetjes

waar slaat die poll op?

waar slaat dit hele topic op

pipooke
Lid

verstuurd op 15-10-2005 @ 20:49

--------------------------------------------------------------------------------
ik wil graag een normale reactie over het onderwerp ik ben namelijk nieuw hier!! :mad:


:D :o :bloos:

Is dat een soort nieuwe ledenbescherming, dat je pas mag gaan kutten vanaf 400 posts? :confused:

OT: No worries, komt wel weer goed. Er zijn ergere dingen dan littekens op je kin. (y)

:D post vd dag.

Het komt heus wel goed. Ik heb ook een litteken op m'n voorhoofd, wat bijna niet meer te zien is na een jaar of 10.

Je bent gedoemd tot het eeuwig dragen van te hoge koltruien.

Naarmate het lidteken 'ouder' wordt zal het minder duidelijk worden.
Dat je het nog moeilijk hebt met wat er gebeurd is dat kan ik goed begrijpen, je kan het gewoon nog niet goed plaatsen. Wat ik je kan meegeven, uit ervaring, is dat het gewoon handig is om het een plaats te proberen te geven en gewoon verder te gaan met de normale gang van zaken. Gewoon lachen en het 'vergeten' (niet negeren!) iemand die lacht en vrolijk is altijd beter dan iemand die zich zorgen enzo maakt.

Naja, hoop dat je het een beetje snapt.

je hebt een ongeluk gehad, dus je bent geschrokken, en overdreven gesteld: je zou wel eens een trauma gehad kunnen hebben.
Dat vervaagt vanzelf tot een herrinnering.

Komt goed

Ja ik heb er ook 1 boven m'n wang van een fietsongeluk (7 jaar geleden). Zelfs als ik in de spiegel kijk valt het litteken me niet op (ook al is die duidelijk zichtbaar). Het hoort gewoon bij mij dus daar wen je vanzelf wel aan

Ik had toen ook een hersenkneuzing door dat ongeluk, dus er waren wel andere dingen waar ik me zorgen over maakte. :rolleyes:

Uhhh.. aan een litteken kan je wennen, omdat je het op het laatst gewoon ziet als iets dat bij jou hoort.. ikzelf heb een autoongeluk gehad (ik zat achter de passagiersstoel achterin) en ik heb daar nogal last van m`n rug aan overgehouden.. dus ik was niet meer normaal na het ongeluk :( kon niet zo lang zitten (moest halverwege de lessen ook altijd ff een rondje lopen :o) fysio heeft niet zo geholpen en nou moet ik dus mijn rug weer sterker maken dmv sport :) op zich gaat het nu goed, maar ik blijf er last van hebben.. maak je geen zorgen over dat litteken, mensen die je kennen zullen het vast niet meer opmerken ;)

Littekens wennen, geloof me.

ik heb ook een litteken op mijn kin, maar dan aan de onderkant (ik dook in een kleuterzwembad) dus je ziet 'm niet zo goed. Maar ik vind mezelf wel normaal :p.

Nee ook met een opvallend litteken ben je heus wel 'normaal'.

hihi....dat heeft een vriend van me ook en hij beweert nu altijd dat zijn kin scheef zit....terwijl dat niet eens zo is....en alles went...ik moet ook leren leven met een litteken van 13 centimeter op mn lijf.... :eek:

:| wat een rare poll

Gaan we opscheppen over lengte van littekens???? :p

1,5 cm²!

Na ja, slechts een miezerig litteken op je kin. (n)

Mijn hele lichaam is ermee getatoëerd, op elke ledemaat heb ik er minstens één. Ja, ook één op mijn kin.

Als het niet te groot is vervaagt ie langzaam aan wel.
Ik daarintegen heb een litteken wat nou al dik 15 jaar heel duidelijk zichtbaar is, gelukkig zit het op m'n elleboog. ;)

Mijn vriend heeft al sinds zijn 4e een litteken, maar dan net onder zijn kin.
Ik moest in mijn gezicht een keer een bultje laten weghalen, daarvan heb ik ook een klein litteken, maar dat valt echt bijna niet op. Mijn vriend zei de eerste keer "als je niet gezegd had dat dat een litteken was was het me niet eens opgevallen."

Een andere vriend van me heeft tot 5x toe een klaplong gehad, er moesten drains in zijn borst en is geopereerd, en heeft daar ook littekens van. Maar de dokter had hem aangeraden calendulan zalf te gebruiken, het litteken goed in te masseren daarmee waardoor de bloedsomloop wordt gestimuleerd en het litteken vervaagt. Dus dat is misschien wat jij ook kan doen!

Een vriend van me is met zijn brommer door een autoruit heen geknald. Zijn hele gezicht is verminkt. Hij is nog precies de zelfde ik neem dus aan dat jij dat ook bent

Ik heb ooit een litteken op m'n kin gekregen toen ik heelheel klein was en dus niet meer bewust van af weet. Daar heb ik verder nooit meer aan gedacht en het viel me ook niet op, totdat de orthodontist vroeg (toen ik 12 was) wat dat liteken was. Ik wist helemaal van niks :D en toen vertelde m'n moeder dat t kwam omdat ik op een kachel was gevallen ;).

Voordat ik elke keer erover begin zal ik m'n grote litteken maar ff vermelden :p. Ik heb er een op m'n hoofd staan die begint bij m'n linker oor en eindigd boven de rechter kant van m'n rechter oog. Hij loop welliswaar net helemaal in m'n haar, maar ik heb m'n haar meestal kort en aangezien er rond m'n litteken geen haar groeit zie je t meestal wel (en ik word kaal :o dus binnenkort is hij toch zichtbaar). In het midden van dat litteken zit ook nog eens een groter, rond litteken.
Maar ach, t went en daarnaast, ik kan t zelf alleen zien als ik in de spiegel kijk :p

ik heb een litteken boven mn wenkbrauw, ook best een zichtbare plek. gekregen toen ik een jaar of... ik gok 7 was, en nu (9 jaar later) ziet het er nog hetzelfde uit, op de kleur na. het is nu de zelfde kleur als de rest van mn voorhoofd, alleen het glimt een beetje, op zo'n littekenmanier.. maar het valt niet meer zo op.


en anders, wat dan nog? littekens zijn mooi, geven je karakter.

littekens zijn stoer (y) :p

Ik heb een litteken van 2 centimeter op mijn bovenlip omdat onze hond me op mijn 12e daar had gebeten. Het is niet super-super-zichtbaar, maar als je goed kijkt, zie je het wel. Maar ik vind het niet erg. Het getuigt van een soort levenservaring, van de littekens en wonden die iedereen gedurende zijn/haar leven oploopt.