Over een dwaas
 

Over een dwaas


En hij vertelde van water en zang,
en over een zonsondergang
waarvan de dag niet treuren kon, of kan.
En toen hij zelfs de nacht bedwong,
zonder woorden zinnen spon,
en zei: ‘Ik ben een charlatan’
richtte zij zich weer tot hem
waardoor zijn arbeid onderbrak,
het vlugge pennen van zijn pen,
terwijl ze sprak van een fantast.
Waarop zijn antwoord was:

‘Jij dicht mij dan wel dwaasheid toe,
ik noem het poëtisch.’

Even een klein complimentje over de laatste twee zinnen
geweldig!

En verder, niets op aan te merken,
mooie rijm

Liefs

Die laatste zin. <3
En verder vind ik 'm ook erg mooi. Hij loopt heel fijn, wat ook vooral door de rijm komt. Er zit wel veel rijm in, maar het komt niet echt gedwongen op me over, dus het is niet erg. Vooral onderbrak ~ sprak, vond ik mooi omdat je bij sprak even zoiets had van hè, nu loopt het lekker, en dan kijk je terug en dan zie je ontbrak. Het enige wat ik jammer vind is de herhaling van pen. 'Het vlugge pennen van zijn pen.' Op zich wel een mooie zin, maar in dit gedicht vind ik de herhaling storend.
Verder, (y).

Het is misschien een domme vraag, maar wat is een charlatan?
de rijm komt inderdaad heel ongedwongen en subtiel over, deze rijm vind ik echt heel mooi. het einde is inderdaad super. slaat in hoor! :)

Heel leuk gedicht, vooral de laatste twee verzen!
Ik vind enkel de twee regels van charlatan (kwakzalver, oplichter) niet zo super.

Volgens mij is het meer een mooiprater :o

Maar on-topic, ik vind juist het ritme niet zo, een beetje te pompompom, pompompom, maar het thema en ja, de uitstraling van het geheel heerlijk (y)

Oh, ik vind het ritme wel mooi. Maar misschien ligt het eraan hoe je het leest, misschien moet je het maar voorlezen en dat laten horen of zo, Sketch. Dat zou vaker gedaan moeten worden, dat vind ik leuk :o

En toen hij zelfs de nacht bedwong,
zonder woorden zinnen spon,
en zei: ‘Ik ben een charlatan’

vind ik gaaf en ik vind dat jij vaker moet dichten :)

waarvan de dag niet treuren kon, of kan.

doet me denken aan je vorige gedicht, hoe komt dat?

Oh, dat stukje van de nacht bedwingen en zinnen spinnen vond ik ook het mooiste(!) :)

Het ritme kan soms iets anders, maar het loopt op zich wel lekker en je woordkeuze is heel fijn om te lezen (y)
En die laatste zin is heel mooi

In het begin loopt het wat minder makkelijk (ik moest even nadenken of ik "en over een zonsondergang / waarvan de dag niet treuren kon, of kan" wel mooi vond, maar eigenlijk zou énkel de kon of énkel de kan het heel wat simplistischer hebben doen klinken). Daarna vind ik het erg goed schetsend ( ;) ), ik zie ze haast zitten, en de sfeer zit ook meteen goed. De laatste regels zijn fenomenaal. Licht autobiografisch ook, msh?

Je wist al wat ik vond, ik vind het nog steeds mooi. Die laatste regels:). Ze klinken zo harmonisch dat het me op één of andere manier een raadsel is dat niemand die zinnen eerder heeft bedacht. Begrijp je?

Wel vind ik de derde zin wat ge'rapt', en ik ben er nog steeds niet uit of ik dat nou leuk vind of niet. In ieder geval apart, want het valt wel op in het gedicht.

Kijk, dit is meer de Sketch / Yannick zoals ik hem graag lees. Ik heb er eigenlijk neits op aan te merken, behalve dat ik het erg leuk vind. Knap hoe je het hebt opgelost met die -ang en -ong klanken door kan en kon. Bravo. Ik vind pennen het enige woord wat er negatief uitspringt. Ik kan niet zeggen waarom, misschien vanwege de herhaling dan van pen, die eigenlijk niets toevoegd. Ik breek mijn nek trouwens helemaal niet over het ritme, daar is niets mis mee.

Iedereen bedankt voor de reacties. Leuk dat jullie het leuk vinden
Mooiprater vind ik een mooi synoniem

Hmja, eigenlijk wel een beetje, maar niet autobiografisch bedoeld.

Misschien doe ik dat wel, binnenkort, mischien :o

Het is eenzelfde constructie als ‘waarop het leven naast me zit, of zat’, misschien daarom?

dat vind ik érg leuk! zulke dingetjes.

voorderest leest ie gewoon heerlijk weg. mooi thema etc. alles wat hierboven al eens is gezegd. :o

Ik heb dit gedicht nu al heel vaak gelezen, maar nog steeds breek ik mijn nek over waarvan de dag niet treuren kon, of kan. Het ritme hapert en het is zonde van de rijm, in mijn ogen. Ik vind het niet mooi. De rest van je gedicht daarentegen vind ik wel erg mooi, daar klópt het ook. Jammer alleen van die ene regel.