Stelling: Spellen bieden geen waar voor je geld
 

De afgelopen tijd als ik een spel speel dan denk ik heeeel vaak; Waarom speel ik dit spel. Het is saai of te snel uitgespeeld.
Als ik dan in de winkel kom en soms sta te twijfelen bij een spel denk ik; dat is weggegooid geld, waarschijnlijk komt hij thuis niet eens uit het hoesje.

Een voorbeeld hiervan was Masters of Orion 3. Hier heb ik jaren op zitten wachten. Toen het uitkwam was ik verguld. De PC Zone plakte het label "Ingewikkeldste spel aller tijden" erop. Het was zelfs zó ingewikkeld dat het niet leuk meer was om te spelen.

Wat vinden jullie daarvan? Vind je dat spellen niet meer genoeg bieden zoals vroeger SimCity je kon grijpen en niet meer losliet? Is het allemaal meer van hetzelfde geworden?

Nou ja, de commercialisatie slaat toe, het is voordeliger een klotespel te maken dat redelijk verkoopt dan een topper die een beetje beter dan gemiddeld verkoopt, tenzij je echt een klapper weet te maken.

Maar ja, zo lang iedereen braaf de nieuwste jjaarlijkse patch van fifa en de veertigste uitbreiding van the sims (2) blijft kopen vraag je er als consument natuurlijk ook zelf om.

Dat zeker, maar het feit dat we zo verwend zijn tegenwoordig heeft er denk ik ook mee te maken.
Vroegah, toen in het begin van de NES toen gamen thuis populair begon te worden, toen was het spelen van een game echt een ervaring.
Die magie rond het gamen is een beetje verdwenen en het is gewoon standaard net als ff de tv aanzetten.
Daarnaast is het een miljarden business geworden en maken briljante ideeen plaats voor snelle commerciele producten waardoor het meer en meer van hetzelfde wordt.

Denk ik dan.

Is het dan echt zo belangrijk dat ieder bedrijf alleen maar topspellen maakt? Ik ben eerlijk gezegd blij dat het niet zo is. Money in da bank hebben mensen niet in onbeperkte mate :)

Ik ben het trouwens niet eens met de mensen die zeggen dat alles vroegah beter was.

Ja daar kan ik zelf ook wel inkomen, maar niet alle spellen zijn zonde van het geld. Guild wars bijv speel ik nog elke dag en blijf me boeien. Maar de meeste spellen die ik koop bieden geen waar voor mijn geld. Dat komt natuurlijk ook door smaak.

Als dat op mij gericht was, ik zeg niet dat vroeger alles beter was, ik zeg enkel dat de magie rondom het gamen vroeger groter was.
Althans voor mij, ik game nog steeds erg fanatiek, maar slechts weinig spellen tegenwoordig brengen die magie weer naarboven.

Nee, het was algemeen. Ik had jouw post nog niet eens gelezen, op dat moment :)

True, maar neem dan Daikatana.
John Romero's grootste project aller tijden en met Unreal in de race voor het meest vertraagde product aller tijden.
Dat spel had de shit moeten zijn maar het werd zo buggy uitgeleverd dat ik serieus even heb gedacht dat het nooit gespeeld is geweest door de ontwikkelaar. Het was niet eens cool, het concept was grappig maar niet meer dan dat.
Natuurlijk is er altijd op één punt meer op te merken dan aan andere punten. Zo stonden FPS games ooit bijna standaard als Eye Candy te boek en RPG's absoluut niet. Vergelijk een willekeurig Ultima deel met een top-FPS uit die tijd.

Fifa vind ik iets anders. Ik vind het wel een patch en geen nieuwe versie ieder jaar, maar er valt niet veel aan te veranderen.

Over een poosje komt Civilization 4 uit. Ik wacht met spanning af. Civilization 1 en 2 heb ik jaren gespeeld, 3 enkele dagen.

Wat vonden jullie een revolutionair spel waarbij je echt het idee had dat je waar voor je geld kreeg?

Command and Conquer, Hitman, Commandos, Half Life, Max Payne.

Ow absoluut niet. Maar ik heb Doom op mijn telefoon geinstalleerd :p. En dat pwnt nog steeds alles :)

Max Payne, Mafia, de GTA reeks.

Meh. Doom was destijds wel aardig omdat het zo'n enorme step up was van Wolf 3D. Maar het is zeker geen spel dat de tand des tijds goed heeft doorstaan waardoor het vandaag de dag nog steeds speelbaar zou zijn, imo.

Als je dat niet vind van Doom; van welk spel zou je dat wel vinden dan? :o

Ik heb bijna alleen maar spellen die zn geld waard zijn. En ik noem een spel z'n geld waard als ik er 60 euro voor betaal en minstens 30 uur mee bezig ben. Spellen die voor de volle prijs in de winkel liggen en maar 12 uur gameplay hebben koop ik niet, misschien als ze afgeprijst zijn of ik down ze.

Nu zijn veel spellen in die tijd uit te spelen, maar als ze replay waarde hebben, (verschillende verhaallijnen (Fable, KOTOR), verschillende chars, of gewoon een actie of race spel wat je kunt blijven spelen), ben je er toch nog snel heel wat uurtjes mee bezig.

En als je het dan nog veel te duur vind, kun je ook wachten tot de consoles 150 of 100 euro kosten, rond die tijd zijn er al veel goede spellen afgeprijsd naar 20 euro. Zo heb ik eerst een xbox gekocht (al snel na de release), toen de GC voor 150, en toen de PS2 (kleine versie) voor 150. Wat me wel irriteert aan de GC: Ik wou net een leuke GC exclusive halen voor 20 a 30 euro, stonden er zo goed als geen :confused:, terwijl er zo veel goede GC classics zijn. Voor de PS2 zijn er wel veel platinums, heb net dus Jak 3 gekocht :D

Dat komt omdat er een hele hoop is terug geroepen uit de collectie. Waarschijnlijk omdat gepland word er meer als Players choice uit te brengen, of op een andere manier te promoten :) Ze komen dus wel weer terug.

Ik hoop het, er zijn nog zoveel goede GC games die ik nog niet heb... Maar de GC staat ook kleiner uitgestald als de PS2 of Xbox :( .

Jawel, alleen tegenwoordig ben je gewoon veel moeilijker spellen gewend, dus Doom speel je in een avondje wel uit (nouja, inclusief de nacht dan :D). Wat niet wegneemt dat het een aantal uren heerlijk hersenloos hakken is.

Als je wat abstracter kijkt naar de vraag of spellen hun geld waard zijn, dan ontkom je er niet aan jezelf te vragen hoeveel plezier jou waard is. Ik persoonlijk heb er geen vijftig euro voor over iets te kopen dat me hooguit een weekend plezier oplevert.

Het enige spel dat ik écht serieus lang heb gespeeld en nu nog speel is Painkiller. Dat heeft zo'n ontzettend hoge replay factor, natuurlijk vooral vanwege de vele secrets en de uitdaging om in alle levels five star elite te worden (alle items destroyed, alle secrets gevonden, alle ammo opgepakt, alle armors gevonden en alle holy items gevonden). Daarom heb ik het, na maandenlang spelen zowel in PK als BooH, uiteindelijk maar gekocht. :D

Trouwens, Unreal heeft ook een gigantisch hoge replay value vanwege het ongelooflijk vette artwork (moet je een beetje in perspectief zien) en de geweldige muziek.

Ik ken van de goede oude games nog genoeg spellen met veel replay value. Transport Tycoon, Sim City, Theme Hospital, Discworld, Blade Runner, Centurion, Death Rally, Detroit, GTA (toen meer dan nu), Pizza Tycoon, Ski or Die, The Sting, The Clue, USM2 en de Wizardry serie, om er een paar te noemen. Stuk voor stuk spellen die fantastisch in elkaar zaten, maar toch zo simpel dat het enige woord dat in me op komt "geniaal" is. Het idee erachter was goed en de uitwerking hier en daar nog beter. Er zijn momenteel maar weinig spellen die op zo'n manier origineel zijn en daarnaast ook enorm goed in elkaar zitten.

Graphics komen, bij een écht goed spel, vaak op de laatste plaats. Natuurlijk is dat afhankelijk van het doel van het spel, maar de meeste spellen van tegenwoordig kunnen mij echt veel minder lang boeien dan het ronduit geniale Transport Tycoon.

Misschien zijn we teveel gewend, misschien is het luiheid van de game-industrie, misschien zijn alle goede concepten al bedacht en misschien is het een combinatie van dat alles. Maar wat ik wel weet is dat ik zelfs nu nog vaak veel meer lol heb met een "gouwe ouwe" dan met de games van tegenwoordig.

So true.

Het is ook wel voor een gedeelte zo, dat in de simpelheid van een spel de verslaving zit. Ik speel nog geregeld een Mario op de GBA, terwijl daar toch geen verhaal achter zit, je het niet blijft spelen voor de graphics en het ook niet erg diep gaat. En die oudere spellen zijn vaak zo simpel, dat het verslavend is voor een hogere score te gaan, of toch nog eens proberen verder te komen.

Maar dat is toch geen probleem? Een origineel, geniaal idee en een fatsoenlijke uitwerking maakt toch in principe een goed spel? Probleem is, dat de meeste spellen van tegenwoordig, buiten de "upgrades" in sommige FPS of RTS games, verschrikkelijk op elkaar lijken.

Alle tycoons van de laatste jaren hebben bijvoorbeeld exact dezelfde interface, alleen zijn de "items" iets anders.

Als het dan verslavend is is dat geen probleem, wat wel een probleem is dat de mainstream het niet koopt vanwege een gebrek aan geweld, explosies en negers.

De mainstream koopt sowieso geen spellen. Alleen mensen met geld en de liefhebbers doen dat.

Ja en nee. In het verleden (ik wil geen vroeger gebruiken :p) kocht ik spellen van zuurverdiend zakgeld en dan speelde ik het grijs totdat ik weer geld had gespaard voor de volgende topper. Hier zat dan genoeg tijd tussen om goed te bedenken wat de volgende aankoop zou worden. Ik speelde dan vaak spelletjes bij anderen of ik zocht er reviews van en dan keek ik of het spel bij me zou 'passen' en of ik het geld er voor over had. Er zijn in het verleden veel toppers geweest die me nog steeds boeien maar er zijn vandaag de dag ook goede titels die ik urenlang kan spelen.

Ik koop spellen nog steeds op dezelfde manier terwijl ik nu veel meer geld kan besteden dan vroeger. Ik kijk eerst of het wat is voordat ik het koop zodat ik bijna nooit een miskoop doe. Dus ja, er is veel troep dat er uitkomt waar ze veel geld voor eisen maar ook nog steeds heel veel goede games die de centjes waard zijn. En voor mij is het spelen van een game hetzelfde als elke andere entertainment tak die er bestaat. Zoals een CD luisteren, boek lezen of film kijken. Ik besteed er geld aan als ik er plezier van heb. En zoniet of ik heb het uitgespeeld/ben er op uit gekeken dan verkoop ik het weer of ik ruil het voor een andere game. Zo behaal je toch wel het meeste resultaat voor je geinvesteerde geld. e.a. Je verliest er niet veel op. Maar dat zijn mijn 2 cents maar.

The Sting, was dat dat spel waarbij je allemaal shit moest jatten?

Jup, er waren twee games. Heist was het ene spel, opzich ook geniaal, maar enigszins onrealistisch en statisch. The Sting was z'n opvolger. De projectnaam was ook Heist II, maar de distributor besloot dat het teveel afweek van Heist om het Heist II te noemen, het zou verkeerde verwachtingen wekken. In principe hadden ze het prima kunnen doen, maar dit leverde meer succes op (men zag het als een "nieuw" spel).

Het concept van dit spel was juist zo geniaal omdat het totale "freeplay" gecombineerd met missies was. Heist had daarentegen minder freeplay.

EDIT: Ik haal hier titels door elkaar (moeilijk, al die oude games), ik bedoel natuurlijk "The Clou", niet Heist. Heist bestaat ook, maar was meer een puzzelspel in een gangsteromgeving. Een duidelijk mindere aanrader. The Clou (II) dus :)

Ja ik heb er ooit eens een demo van gespeeld en ik vond het vet maar ik heb nooit de hele versie kunnen vinden.
Ook nergens op internet een site ofzo, was een beetje vaag dus ik dacht al dat het gecanceled was oid.

jij een idee waar ik het kan halen? :o

Uh.. wat?

Het is abandonware, niet meer in de winkel te krijgen dus. Je hebt PM.

Downloaden =/= kopen.

God of war. 60 euro voor betaald, in 8 uur uitgespeeld maar wat was dát een ervaring zeg. Totaal geen spijt van dat ik er de volle mep voor heb betaald. Echt revolutionair is het niet, hoewel het wel zéér goed is afgewerkt en echt een topper is in het genre. Sowieso vind ik het niet erg om 60 euro voor een spel neer te tellen dat je in 10 uur uitspeeld, mits ik maar zeker weet dat het ook echt de moeite waard is en echt een ervaring is om mee te maken, maar dat zijn helaas niet veel spellen.

Maar waarbij ik écht waar voor mijn geld heb gekregen is football manager 2005. 25 euro voor betaald toen het uitkwam en vele honderden uren in gestoken afgelopen jaar. Niks verslaat cijfertje, tabelletjes, statistieken en bewegende rondjes op een groen veld. :cool:

Er is nog steeds een online Doom community, hoor. :p

Maar toegegeven, die is niet erg groot.

Hmm, als je alle Doom single player levels wilt spelen die sinds 1994 zijn uitgekomen ben je wel even bezig... En daar zitten ook levels bij die stukken beter (en veel moeilijker) zijn dan de originele.

Ik nam aan dat we het hadden over de levels die bij het oorspronkelijke spel en de officiële add-ons zaten. Als je kijkt naar alle custom made content dan kan elk spel wel groot worden (nouja, tegenwoordig zijn spellen vaak redelijk dichtgetimmerd qua uitbreidingsmogelijkheden, maar goed, het is in beginsel wel mogelijk).

Och, omdat de Doom engine zo simpel is (2D) heb je zo een level in elkaar gedraaid. Je kunt er ook wel andere grappige dingen mee doen, ik had de rocket launcher kippen uit Heretic laten schieten, die zich gedroegen als een soort granaten.

:D dikke lachkick lijkt me

maps mappen voor Doom was toch eeeerg tijdrovend hoor.

DEU: Doom Editor Utilities. Dat ging zo ver dat je op een gegeven moment levels kon porten tussen de verschillende engines
Dan heb ik het over Doom1->Quake(Heretic en Hexen included). Er zaten wel beperkingen aan, zo ondersteunden doom 1 en 2 en heretic dacht ik ook niet, meerdere hoogteniveaus op 1 positie.

vooral de beavis & butthead wads waren grappig. Of Dilbert. Of KILLBARNEY ;).

Ook een spel wat een klassieker is en vrij revolutionair: Flight Simulator, vooral versie 4.0 in mogelijkheden en 5.x in graphics.
Over Carmageddon is veel te doen geweest, ik vond het leuk maar had er niet zo bijzonder veel mee.
Descent was ook een geniaal spel

de oorzaak van alle ellende in de gamesindustrie is ea, die gewoon boutgames maakt die toch goed verkopen omdat het er "cool" uitziet, en dan gaan anderen het natuurlijk nadoen

het laatste spel waarbij ik magie heb gevoeld was HL2, het spel daarvoor red alert 2

:nono: nu draai je het om. Het probleem in de gamesindustrie ligt bij de idiote klanten die alleen maar prutgames kopen. Tuurlijk maakt EA daar handig gebruik van, maar je moet niet hun de schuld ervan geven.

Vroeger - en dan praat ik over de tijd waarin super nintendo een groot begrip was - kocht ik de spelletjes, nu download ik enkel. En misschien is het toeval, maar de spelletjes die ik kocht vond ik allemaal super, terwijl de gedownloade spelletjes mij geen spanning oid hebben kunnen bezorgen.
Maar er zijn in die tussentijd natuurlijk meerdere veranderingen geweest, waar het aan kan liggen. Zoals sommigen al eerder zeiden zijn de spelletjes veranderd. Maar het is alleen maar mooier geworden, dus ik zou niet inzien waarom dat mijn spelgenot negatief zou beïnvloeden.

Een andere verandering ben ik zelf, intussen ook wat ouder geworden en misschien wel te oud voor spelletjes. :o Toendertijd kon ik mij he-le-maal inleven in spelletjes. Ik had toen ook helemaal geen zorgen aan me kop. Nu moet ik met tienduizend dingen aan me kop mij ook nog eens gaan focussen op een spel; mijn hersens pikken die overbodige overspanningen niet eer ik alle andere belangrijke hersenspinsels eens hebt voltooid, geplaatst.

De belangrijkste oorzaak ligt mijns inziens toch bij het niet kopen van spellen, wat er voor zorgt dat spelletjes hun specialiteit/waarde verliezen. Een spelletje is nu bij wijze van spreke een muisklick van mij verwijderd, terwijl ik vroeger met een zakgeld van 1 gulden per week maandenlang moest sparen, goedkeuring vragen aan mijn ouders en met een goed rapport hun algemene humeur hoog houden. :)

Ja maar zoals je al zegt, als je een spel koopt hecht je er meer waarde aan. En dat je al veel aan je kop hebt, en daardoor neit kan gamen vind ik wel wat raar. Vorig jaar had ik nogal wat problemen met school, en moest ik in 2 weken voor een nieuwe school inschrijven. Dat was echt iedere dag gezeik met die scholen, en juist in die klote tijd, gamede ik erg veel. Doordat je je moet concentreren denk ik nergens anders meer aan, maar speel ik gewoon lekker.

Ten eerste hadden ze van mij het downloaden en kopiëren nooit uit mogen vinden.

Hier is de ellende volgens mij voor het grootste deel begonnen. Mensen hebben hierdoor zoiets gekregen van: "ach ik download het wel en als het niets is weet ik dat ook weer". Daardoor neem je niet meer de tijd om je echt te verdiepen in een game. Met als gevolg dat een game niet meer "leeft".

Om als voorbeeld het al vaker genoemde Doom of ook Quake is een hele mooie (ik hou het nu ff bij Doom dat lijkt me wel genoeg). Toen Doom uitkwam was het geweldig, revolutionair en iedereen wou het hebben. Gevolg iedereen kocht het en het werd een van de bestverkochte games allertijden wat zeer veel (en wat ik net lees nog steeds :eek:) online gespeeld werd/word.

Toen Doom II in de planning stond werd er halsreikend naar uitgekeken. Iedereen was euforisch en het verkocht nog beter.

Jaren later (toen downloaden inmiddels bijna meer standaard was dan kopen) werd Doom III aangekondigd. Iedereen werd weer gek. (Omfg een nieuwe Doom zie ik mezelf nog denken toen ik het in de Pczone las). De revieuws waren op zich goed. Het kreeg 8en en 9ens. Maar toch vond de meute het kut omdat het veel te simpel was en puur op graphics gericht.

Wat the fuck heeft het downloaden met dit lulverhaal te maken zie ik je nu denken :P.

Welnu iedereen had ondertussen al vele 13 in een dozijn shooters gedownload en gespeeld en het downloaden was zo ingeburgerd dat een groot aantal mensen (die toch al nooit een spel kochten) hem maar downloade uit "geldgebrek", tot de conclussie kwamen dat het het zoveelste 13 in het dozijn schietspel was en het maar ging afkraken omdat het zogenaamd belachelijk hoge system specs had of puur op graphics gericht of weet ik het wat.

Zou iedereen ook zo hebben gereageerd als het hele spel nooit te downloaden was geweest maar echt gekocht MOEST worden?

Ik denk het niet. Als je een spel koopt dan neem ik aan dat je van te voren wat research over het spel hebt gedaan en dus een enigszins ergens op gebaseerd beeld hebt van het spel in kwestie. Moet jij eens opletten hoeveel meer mensen er dan tevreden waren geweest over Doom III.

Verder is zoals al gezegd ook de grootscheepse comercialisatie van de gamesmarkt een grote schuldige. Om de al eerder genoemde argumenten.

Verder denk ik ook dat er in de meeste spellen geen replay vallue zit. Immers wat is er aan om nog een keer hetzelfde complex door te gaan wat je toch al kent?

Als je echt spellen wilt spelen die waar voor je geld bieden zal je aan de RPG's of RTS games moeten. Dat zijn imo de enige spellen die je over and over again kan spelen.

Ja klopt zeker, een echt goed spel koop ik sowieso, maar af en toe download ik ook wel eens als ik in de vakantie geen geld meer over heb en overdag niks te doen heb. Dan word een spel al snel saai.

Al vind ik wel dat race games en shooters minstens zo'n goede replay waarde hebben als RPG's, mits je van die genres houd. Vooral RPG's waar je niet erg veel vrijheid hebt en die veel om het verhaal gaan, zijn na een of twee keer uitspelen (voor mij) afgeschreven. Maar de laatste tijd komen er wel steeds meer RPG's waarbij je good en evil kan spelen of met verschillende char's, dan is het wel de moeite waard . Bij race en schietgames blijft er na het uitspelen juist veel uitdaging over, op een hogere moeilijkheidsgraad nog eens doen, multiplayer, af en toe een potje tussendoor of tijden op een circuit/stage verbeteren.

Soms heb ik het idee dat er steeds minder leuke games uitkomen, maar dat komt misschien dat mijn voorkeur nog altijd uitgaat naar games waarvan je de pixels duidelijk nog kan zien. Ik vind het ook jammer dat bijna alles (behalve de gba en ds) in 3D moet en ik speel ook liever Mario Bros voor de Nes, dan Mario Sunshine voor de Cube.

Dan maak ik het nog leiper... Ik ben van mening dat 2d gedetailleerder is dan 3d Bij sonic 2 was het gras wel pixels en makkelijker te maken maar in de 3d versies zie ik het niet.En vind ik 2d VEEL overzichterlijker en relax voor me ogen dan 3d.Een duidelijk bewijs is wel dat 2d fighters 3d fighters nog steeds HARD OWNEN

Dat is geen algemeenheid hoor. 'Gedetailleerd' is echt geen eigenschap die '2D' altijd bezit: vergelijk sprites uit Doom maar eens met geskinde modellen uit UT2k4. Wel is het op zichzelf waar dat het moeilijker is om met een gerenderd model heel fijne details 'echt 3D' te maken (tanden, vingers, haren etc.) Dat zou een niet te behappen hoeveelheid polygonen vereisen.

Daarom is het gewoon zaak dat de programmeur weet hoe hij slim gebruik moet maken van (detail) texturen, light-, bump- en normalmaps, et cetera. Op die manier kun je een model heel veel definitie en detail geven zonder dat je dat meteen in de vorm van polygonen hoeft te doen, dat ziet er én mooier uit én het vereist minder processorkracht.

Maar dat is op zichzelf wel een probleem van de spelindustrie: er is geen prikkel meer om efficiënt te programmeren, zolang er apen rondlopen die continu blaten 'OMgGg chekc die niwuej geforce 8800 GTRX 1337-ultra met 8 GB intern!1'. De games-industrie (tenminste, het 'luie' deel ervan) en de GPU-markt houden elkaar in de houdgreep. Het gevolg is dat engines vaak (te) slecht scalen (zie Q4), dat memory leaks onopgemerkt blijven, etc.etc.

Donkey kong Country is wel een leuk voorbeeldje dat ziet er gedetailleerder uit dan UT2004 :o doom wou in 2d 3d lijken (n)