Getal
 

Stel je een getal voor
op een klein strookje papier.
Misschien de cijfers van je huis,
je leeftijd en het jaar,
je lievelingsgetal,
en de tressen van je haar.
De hoeveelheid kopjes thee en koffie
die je 's ochtends drinkt,
en de milliliters in het buisje
parker vulpen inkt.

Dit strookje plak je aan elkaar,
de kop vast aan de staart,
als de ouroboros,
als een ronde wereldkaart.

Het getal nu op de zijkant
loopt geheel in elkaar door.
Dit nu is oneindigheid,
stel je het eens voor.

Het leest fijn. :) Wat is een ouroboros?
Verder vind ik dat je titel nogal veel weggeeft, waardoor de inhoud van je gedicht niet erg verrassend meer is.

Ouroboros is een slang die zichzelf in de staart bijt. Vaak gebruikt symbool voor oneidigheid en wat je er maar meer bij kunt verzinnen.

Ik heb het idee dat bij een meer weinigzeggende titel ik te ver door schiet, waardoor niemand er zin meer in heeft.

Onzin. Er zijn genoeg gedichten zonder titel, die worden toch ook gewoon gelezen?

Ik ben een onverbeterlijke aandachtsgeile idiote,
en verdoe graag mijn tijd met het bewonderen
van reacties van mijn bewonderaars.
Helaas krijg ik die weinig,
al worden de gedichten
waarschijnlijk wel gelezen.

Ik zal je dan maar nog eens bewonderen, zeker? ;)

Vond het een uiterst aangenaam gedicht om te lezen. Intelligent, maar toch simpel. Reem had echter gelijk over de titel. Zonder die titel zou het gedicht NOG mooier worden. :)
Of als je per se een titel wilt... dan iets wat het niet weggeeft.

Wij zeiden vanmiddag op de chat nog dat je gaaf bent

Het gedicht vind ik leuk maar ik had soms wel het idee dat je een beetje teveel om dat wat je wilde zeggen heendraaide.

wat apart, ik heb juist hier gewoon een tekstje geschreven en in stukken geknipt, dus het zou moeten zeggen wat ik bedoel. vergelijk:

Ik ben een aandachtsgeil, en verdoe graag mijn tijd met het bewonderen van reacties. Helaas krijg ik die weinig, al worden de gedichten waarschijnlijk wel gelezen.

(PS. heel ernstig dat ik me toch gevleid voel doordat je zegt dat er vleiende dingen over mij gezegd zijn op de chat. )

Volgens mij had CSN het ook gewoon over het gedicht. Waarmee je dus dit topic geopend hebt. :)

Ouroboros :cool:
Heb je 'Het oneindige verhaal' dan niet gelezen Reem? :o

Ik vind het leuk, want de beelden zijn origineel en het kan inderdaad helpen om een abstract begrip als oneindigheid beter te vatten, volgens mij.
Je zou kunnen opmerken dat het heel toegankelijk is, o.a. door de titel. Maar misschien past dat wel bij je aandachtsgeilheid, en sowieso hoeft toegankelijkheid niet verkeerd te zijn.

Als we oneindigheid voorstellen, is het dan nog oneindig?
Alle oneindige dingen die we kennen, kunnen we ons niet voorstellen lijkt me (het heelal, pi...). Maar dit is slechts een vraag die ik me stel bij het lezen van dit gedicht.

Ik vind het over 't algemeen wel een leuk gedicht, alleen die eindzin vind ik iets te gemakkelijk, hoewel het daar natuurlijk wel past (ik ben er dus blijkbaar nog niet uit).
Sommige woorden vind ik niet passen in een gedicht; tressen, millimeters... Ik heb het over 't algemeen nogal moeilijk met inhoudsmaten en tijdsaanduidingen enzo in een gedicht (raar, en onverklaarbaar).

Ohja, een ronde wereldkaart, bestaat dat? Of is dat een zelf uitgevonden ding?

Waarschijnlijk niet dan. :(

Doen hoor, reem! Eén van die boeken die ik echt geniaal verzonnen vind.

Ik vind het trouwens ook een leuk gedicht, lekker origineel, vind ik meestal wel van jouw gedichten, botervleug. 'Parker vulpen inkt' is een leuk eind van de strofe, maar ik vind eigenlijk dat het aan elkaar moet 'parkervulpeninkt'.

Leuke laatste strofe ook, maar in de tweede vind ik die wereldkaart wat te vergezocht (zo van: wat rijmt erop).

Maar verder: het zet de mens weer even aan het denken:).

Dus toch eindelijk eens poëzie die een mens aan het denken zet! ;) (ja, Porcelain, ik steel je uitdrukking, sorry ;) )

Ik vind het gaaf, een gedicht in handleiding vorm. Het metrum en de rijm versterken dit alleen maar, goed gedaan (y)

Oneindigheid voorstellen lukt juist wel en dat doet volgens mij niets af aan de oneindigheid van iets. Oké, je voorstelling zal niet perfect zijn, maar op dezelfde manier is je voorstelling van de 'realiteit' niet perfect dan; achter elk voorwerp dat je nu ziet, kun je weer andere voorwerpen zien die uit zeer kleine dingetjes bestaan die je niet kunt zijn maar je hebt toch wel een voorstelling van de realiteit om je heen.

En om op pi terug te komen, kun je voorstellen door een cirkel te nemen met straat 0,5 cm, dan zal de omtrek precies pi centimeter zijn. Als je daar een koordje omspant, dan heb je een koordje met lengte van 3,141592... cm. Een voorstelling heb je dus wel, maar zoals elke voorstelling is het slechts een benadering. Dat is toch wat ik erover denk.

Over het gedicht nu maar:
heel leuk geschreven, simpel taalgebruik maar zeker geen te simpele inhoud.

pi is niet te vergelijken met de oneindigheid. Je weet misschien wat het begrip is: geen einde, maar je kunt het onmogelijk bevatten, doorgronden, omvatten.

Pi is misschien niet te vergelijken met de oneindigheid, maar het ging me dan ook meer om het idee dat pi een getal is dat oneindig is, net zoals in het gedicht het geval is.

Mijn punt was trouwens dat het inderdaad onmogelijk is om een begrip perfect te vatten. Oneindigheid perfect vatten is dus ook niet mogelijk, maar je kan je wel een vrij correcte voorstelling ervan maken. Dat is omdat oneindigheid gewoon een abstract begrip is. De begrippen vriendschap, liefde, gevoelens, ... zijn ook niet te doorgronden en te omvatten maar toch heeft iedere mens een voorstelling van die gevoelens die de realiteit benadert (mag ik hopen). Maar dat je een voorstelling van een begrip hebt (soit oneindig, liefde, ...) doet volgens mij niets af aan het begrip op zich.