Zeemansgraf
 

Zeemansgraf

Vol van zorgen torsen zeilen
de driemaster door een goddeloos noodweer
dat water laat stromen, dat winden laat stormen.
Zeesoep, zoutloos smaakt
zelfs de zeeman niet meer.

De kapitein kraakt wat kokkels met zijn knokkels,
terwijl de scheepskok schor een liedje lalt.

Niemand ziet de jonge matroos
onnozel richting reling rennen
met twee zeer zeezieke benen
die het onmiddellijk begeven
als de wilde wind hem raakt

Door een hoosbui zien wij de moeder die in volle storm een roos in de golven gooit, ter ere van haar zoon, haar zeemanszoon, die niet kon zwemmen.

ik vind het een grappig gedicht, een gedicht met een knipoog.
de alliteratie in onder andere de tweede strofe vind ik niet erg storend en wel grappig gevonden. het valt me op dat steeds meer mensen zich hier aan wagen, je vindt het steeds vaker terug in gedichten hier op DoP. in mijn laatste gedicht heb ik het ook geprobeerd, en het is best leuk om mee te werken.

de laatste proza zin vind ik wel mooi, alleen had hij niet echt schuingedrukt gehoeven. dit voegt in mijn ogen niks toe.

leuk, grappig gedaan en lekker makkelijk weg te lezen!

je dicht leuk :)

Dankjewel voor je reactie, Lizzy. Het is inderdaad een gedicht met een knipoog geworden, ookal heb ik het thema ten allen tijden een beetje melancholisch benaderd. :o

En het klopt, alliteratie is in als ik de gedichten hier zo vluchtig doorlees. Maar het geeft mij vooral een houvast in een gedicht, ook omdat ik niet zo goed ben met ritme. :)

Ik vind het net een beetje te melanchlisch, en erg romantisch, op een enigzins negatieve manier. Het is duidelijk uit de regels te halen dat je niet een zeeman bent. Niemand weet precies meer hoe het zeemansleven op een driemaster is. De zeemansfeiten zijn sprekend genoeg zonder een terugkeer naar de ouderwetse driemaster, ik vind het geromantiseerde storend in het verhaal, de zee, het zout, de dode, jonge zeeman en de treurende moeder. Het is er al zo vaak.

Mijn mening, trek je er als je er niets in ziet, niets van aan.

Ik heb in mijn leven altijd heel veel gelezen. Gek genoeg was dat altijd een bepaald thema voor een bepaalde periode. Zo heb ik me toen ik 7 was gek gelezen over historische thema's maar ook het oude egypte.
Ik heb een tijd gehad, dat ik heel veel zeeverhalen las, van de Schippers van de Bontekoe tot de kleine Kapitein. Maar ik las ook wat informatievere boeken erover. Ik wil hiermee niet beweren dat ik er álles van weet, dat ik een deskundige ben, maar juist omdát ik me er zo veel over las, en omdat ik me goed kan inleven in verhalen en films, is dit mijn manier om die verhalen van toen, die ik verslond, weer voor de geest te halen. Ik dicht graag over thema's die mij aanstaan, zoals de einzelgänger, landen en culturen die ik interessant vind, hippies, en dus ook de zee.
Misschien is het beeld inderdaad geromantiseerd, en willen informatieve boeken ook niet alles zeggen, maar dit is hét zeemansleven, als ik in die tijd had geleefd, en een dichteres was geweest. Dan had ik ook een dergelijk gedicht gemaakt. :)

Ik heb het idee dat je gedicht meer inhoud zou kunnen hebben dan het nu heeft. Het is voor mij te verhalend, het is te duidelijk wat er staat, zonder dat ik er méér uithaal. Desalniettemin vind ik sommige regels geweldig, vooral onnozel richting reling rennen klinkt heerlijk. :) Maar verder komt dit op me over als een verhaaltje dat me verteld wordt, zonder dat het werkelijk tot me doordringt. Ik denk niet dat ik het te romantisch vind, zoals botervleug, maar ik denk dat je het leuker had kunnen uitwerken.

Ik ben idd nogal verhalend ingesteld, het gaat bijna automatisch. Dat komt omdat ik heel snel een beeld, of een soort film in mijn hoofd heb, als ik iets lees, maar ook als ik een gedicht aan het maken ben. Dit kan idd nadelig werken.

Ondanks dat het onderwerp en de inhoud mij niet aanspreekt, ben ik wel gecharmeerd van je alliteratie en je taalgebruik.

De 2e regel vind ik afwijkend qua ritme ten opzichte van de rest, dat stoort mij wat. De alliteratie in de derde strofe kwam mij wat gedwongen over of ik vond het overbodig.(zeer)