Wie of wat is God?
 

Uit bijna alle reacties op het bericht van sase (Waarom geloven jullie in God? Of niet?) blijkt dat God wordt gezien als een soort persoon of persoonlijkheid die daarboven ergens rondzweeft, mensen en andere levende wezens creëert en de boel hier op aarde zo'n beetje regelt. Ik zie dat heel anders. Voor mij is God de grote oerkracht uit welke alles eens is ontstaan en waardoor alles zich ontwikkeld heeft tot hoe het nu is en zich nog verder zal ontwikkelen. Ik zie God niet als die mysterieuze iemand daarboven, maar als de kracht die alles veroorzaakt, die overal is. God, zoals ik hem/haar/het (ik weet niet welke het beste is; ik geloof niet in een hem of een haar en het klinkt zo oneerbiedig) zie, kan ik vele namen geven, zoals Liefde, Inspiratie, Geluk, Kracht, het Lot, maar eigenlijk kan ik het (Tsja, ik moest er toch maar een kiezen) niet definiëren.
Hoe zien jullie God? En wat vinden jullie van mijn visie?

tja... ik geloof niet echt in god...Ik geloof meer in het lot

Zoals je in mijn eerste bericht had kunnen lezen omschrijf ik God hier zo ongeveer als het Lot.

dat is toch compleet iets anders? :eek:

Hoi,

Hoe ik het momenteel zie:

In het begin, en tegelijkertijd in het altijd, was en is er het alles, dat het ene en het niets is en was. Ik probeer het me niet voor te stellen, maar ik weet dat ik het me voorstel als een energie. Deze energie zond en zendt telkens zielen uit, om ze later weer op te nemen en weer uit te zenden. Ik noem deze energie ook wel het Goddelijke.

Misschien zijn de woorden "uitzenden" en "weer opnemen" niet zo goed gekozen, aangezien ik hiermee niet bedoel dat het alles dat het de zielen los laat. Ze zijn nog steeds onderdeel van het geheel. Daarom is alles heen. En dat is ook de reden dat ik het Goddelijke niet verpersoonlijk. Het is in mijn ogen zowel mannelijk als vrouwelijk. En ik kan het in alle vormen vereren, in de vorm van een mens, een dier of een plant, of een steen, dat maakt weinig uit. Maar het Goddelijke is voor mij al wat is. Als ik tijdens een ritueel de aanwezigheid van het Goddelijke voel, dan zie ik dit niet zo zeer als een entiteit of identiteit, alswel als een besef. Op dat moment ben ik me heel sterk bewust van al wat is, het besef vormt de aanwezigheid.
--Even in het kort dan he...--
Liefs en Bb,
Darknezzz

'k vind dit nogal stomme vragen, en dit getuigt - vind ik- van amateuristische filosofen...

god is niet te definiëren, je kan hem hoogstens een beetje omschrijven...

Hoi,
Dat zeg ik eigenlijk: ik probeer het me niet voor te stellen.
Simpelweg omdat het geen nut heeft. Maar ik beschouw al wat is als het Goddelijke, en ik probeer het dus ook in zoveel mogelijk dingen te vinden. Als jij dat amateuristische filosofien vindt... ik weet niet hoor, maar ik vertel alleen maar hoe ik erover denk...
Daar hoef je het niet mee eens te zijn, maar respect kan denk ik weinig kwaad...
Liefs en Bb,
Darknezzz

niks

Mijn definitie van 'God': alles.
Lekker makkelijk. :)
Maar daarom niet minder correct.

Dus de naam God heeft voor jouw een andere betekenis dan de meeste, maar betekent de bijbel dan ook iets voor jouw? Of zie je dat als iets dat los staat van jouw God?

PS Ik geloof niet in God en/of de bijbel

inderdaad, volgens Seth Spreekt is zijn werkelijke naam AlDatIs dus dat geloof ik maar.

Grappig, Seth Spreekt staat in mijn boekenkast. :)
Alleen zei ik dat niet daarom, ik was zelfs vergeten dat dat er in stond :)...

Ik denk trouwens niet dat je 'God' een naam kunt geven...

Ik denk dat elk geloof, dus ook het jodendom en christendom en daarmee de bijbel een stukje van de waarheid laat zien. Daarbij moet ik zeggen dat ik niet geloof dat de bijbel na al die eeuwen nog hetzelfde is; ik denk dat er door alle vertalingen en herschrijvingen een hoop waardevolle informatie verloren is gegaan. Verder denk ik dat je bepaalde verhalen, zoals bijvoorbeeld het scheppingsverhaal vooral symbolisch moet zien.

Ik heb in de bijbel nog nooit een aanwijzing gezien van wat God eigenlijk is. Ik Ben Die Ik Ben, noemt hij zich. Dat vind ik ook een passende naam voor God. Er staat voor zover ik weet niets in de bijbel dat van mijn idee van God tegenspreekt.

Helemaal mee eens.
Als je meer informatie wilt over een geloof waarbij deze kracht zegmaar centraal staat (en niet een persoon), kijk dan op http://www.apgen.nl, de website van het Apostolisch Genootschap.

MvG,
TMLWKY

Ik zie God als iemand die ons al het goede bezorgt en die ervoor zorgt dat je gelukkig bent. God zorgt voor de positieve elementen denk ik. ;)

Ik zal proberen mijn visie over God uit te leggen..

Ten eerste is het een behoefte van de mens om zichzelf tegen de dreigende dood te beschermen; elk levend wezen zal zich tegen een bedreiging met de dood verzetten. Door over zijn toekomstige dood na te denken maakt de mens er eigenlijk een onmiddelijk gevaar van . Hij verdedigt zich ertegen door het te ontkennen. Hij kan niet ontkennen dat zijn lichaam dat zijn lichaam zal sterven en vergaan - daar zijn te veel bewijzen voor; daarom lost hij het probleem op door een onsterfelijke ziel te bedenken - een ziel die meer zijn eigenlijk 'ik' is dan zelfs zijn eigen lichaam. Als de ziel in een hiernamaals kan voortleven heeft hij de dreigende aanslag op zijn leven overwonnen.

In de tweede plaats speelt de neotenie in de mens een rol. Neotenie is het biologische verschijnsel, dat een jeugdvorm de plaats inneemt van de volwassen vorm, of, omgekeerd gezegd, dat in de volwassen vorm duidelijke jeugdkenmerken behouden blijven. De mens is in een aantal opzichten een neotene mensaap. Een volwassen mens lijkt meer op een jonge dan op een volwassen aap. Hij heeft de nieuwsgierigheid en speelsheid van jonge apen, die apen verliezen als ze volwassen worden, maar de mens nooit.
Zo zijn honden ook eigenlijk neotene wolven. De mens heeft graag dat zijn trouwe kameraad speels is, en fokt daarom steeds jeugdiger honden. Een volgroeide hond springt en rent en speelt nog steeds als een jonge wolvewelp. Maar wolvenwelpen worden groot en houden op met spelen. Jonge honden worden ook groot, maar blijven net als mensen kinderlijk in hun gedrag. Dit houdt in dat ze zich tegenover mensen gedragen alsof het hun ouders zijn. Hun baas wordt de dominante vader- of moederfiguur. Als neotene wezens kunnen honden zich voortplanten, maar blijven gevoelig voor ouderlijk gezag en gehoorzaamheid aan hun baas. Daarom zijn het de ideale huisdieren. Voor honden vervult de mens eigenlijk de rol van god.

Zijn evolutie tot een neotenische wezen brengt de mens in een zelfde soort positie als de hond. Hij wordt geslachtsrijp maar heeft toch nog een ouder nodig - een superouder, die net zo indrukwekkend voor hem is als een mens voor een hond behoort te zijn. Het antwoord daarop is geweest het creeeren van een god - een vrouwelijke super-ouder in de vorm van een goddelijke moeder of in een mannelijke vorm van god de vader. Evenals echte ouders moeten ze beschermen, bestraffen en gehoorzaamd worden.
Het is een goede vraag waarom de echte ouders niet zelf deze rol voor de mensen konden spelen. Het antwoord is dat ouders biologisch gesproken groter moeten zijn dan hun kinderen om als echte ouders te blijven fungeren. Een kind moet letterlijk tegen zijn ouders opzien. Ze moeten fysiek sterker zijn om hem te kunnen beschermen. Als de kinderen eenmaal volwassen zijn en even groot zijn als hun ouders, uit huis wonen en zich net als zij gaan voortplanten, zijn de ouders hun echte ouderstatus kwijt.
Maar goden godinnen zijn immens. Net als ouders zijn 'daarboven' in de hemel, waarheen we naar hen moeten opzien. En ze zijn almachtig, zoals goede ouders betaamt. Hoe oud we ook worden, we kunnen hen altijd Heilige Moeder of Vader noemen, en ons met kinderlijk vertrouwen tot hen wenden.

Dat zijn de twee voornaamste factoren van het bestaan van Goden: de behoefte van de mens zichzelf tegen de dreigende dood te beschermen; zijn behoefte aan een super-ouder.

Iemand die in een ruimtevaartuig laag over menselijke nederzettingen vliegt en onze gewoonten niet kent, zou direct opmerken dat in vele dorpen en steden een of meer huizen veel groter zijn dan de rest. Deze grote gebouwen die boven andere huizen uittorenen, moeten ongetwijfeld de verblijfplaats zijn van enorme wezens. Deze gebouden - de huizen van de goden; kerken, kathedralen, moskeeen, tempels - zijn kennelijk gebouwd voor reuzen, en een bezoeker uit de ruimte zou verbaasd zijn bij nadere beschouwing te merken dat deze reuze nooit thuis zijn. Hun volgelingen bezoeken hen geregeld en buigen voor hen, maar zelf blijven ze onzichtbaar. Alleen hun roep klinkt als een klok over het land. De mens is ontegenzeggelijk een fantasierijk wezen.

God is verzonnen...
Er niet een macht die alles overtreft, degene of datgene die of dat God genoemd wordt, is gecreeerd omdat de mens iets nodig heeft om hoop uit te putten, om tegen te zeuren en zaniken als het moeilijk gaat en om vergiffenis te vragen als ze iets verkeerd hebben gedaan.
kortom: Een "God" bestaat niet, maar is een soort denkbeeld, een antwoord op veel vragen

Dit is mijn mening over de "God" van het 'klassieke' Christendom, de Man in de Hemel. Daarvan denk ik inderdaad dat deze is bedacht om iets te hebben om naar uit te kijken, en voor de wereldleiders om de verantwoordelijkheid van zich af te schuiven.
Zoals men dat wel zei in die tijd: de Kerk houdt het volk dom, zodat de Koning het volk arm kan houden.

Daarnaast denk ik wel dat er een essentiele kracht moet zijn, die je dan bij gebrek aan betere bewoordingen "God" kunt noemen. Maar de God waar ik in geloof heeft niets met orthodox christendom te maken.

MvG,
TMLWKY

God is voor mij niemand, Hij is verzonnen door de mens, simpelweg om dingen te rechtvaardigen, zoals nattuurrampen, de dood. dingen zoals "het was gods wil" vind ik dan ook echt zeer onzinnig.
ik geloof wel dat er IETS is, geen idee wat, maar iig niet in de vorm van meneer met een baardje die boven op een wolkje zweeft, of iemand die over alles waakt en alles geschapen heeft en alles schept en beslist over wat er zal gaan gebeuren, dat absoluut niet.

Oh ja? En zo'n opmerking getuigt niet van amateurisme?
Het is overigens wel waar dat over god niks gezegd kan worden, filosofisch/wetenschappelijk gezien dan. (Hij valt dus ook niet "een beetje te omschrijven", amateurtje) Over god valt niet te filosoferen, om de simpele reden dat je om te filosoferen een vaststaand uitgangspunt nodig hebt. Je hebt nou eenmaal waarheid nodig om tot nieuwe waarheden te komen, en over god bestáán helemaal geen waarheden. Er is niks om op te baseren.

Ik denk overigens wel dat als er een god bestaat, dat deze dan niet antropomorfistisch (menselijk van vorm en/of geest) is, om de simpele reden dat er zeer veel aandacht is besteed aan de wereld om ons heen, en de mens daar duidelijk op gebaseerd is. De mens is dus maar een deel van het geheel, en het zou onlogisch zijn dat god op een deel van het geheel zou lijken, omdat god dan net zo imperfect zou zijn als de mens, en de rest van de wereld voor niets heeft gemaakt (of zelf op de rest van de wereld gebaseerd is).

(EDIT) Om de eerste alinea niet de tweede te laten ontkrachtigen zeg ik er bij dat het om een waarschijnlijkheid gaat, en waarschijnlijkheden nooit boven de 75% ofzo uit kunnen komen. Niks om je op te baseren dus. Filosofen voor ons hebben er al over nagedacht, één enkele waar ik de naam van ben vergeten heeft al beslist, na het schrijven van een boekenkast vol over dit onderwerp, dat over god niks te weten valt.
(EDIT2) Nog eens wijziging: Mijn fout. Over god valt dus wél te filosoferen. Je komt alleen nergens op uit...

Je komt altijd ergens op uit, al is het misschien niet op God zelf. God is misschien niet te definiëren, maar Lao-tse is met de Tao Te King (ook wel Tjing of Ching) een heel eind gekomen. Hij noemt God Tao, "de weg" en hij beschrijft Tao zoals ik God zie.

Ik geloof niet in god, ik geloof in de mens. Ik denk dat de mens intelligent en zelfbewust genoeg is om zelf uit te kunnen maken wat goed en wat slecht is. Ik denk niet dat je daar boeken of mensen voor nodig hebt die je vertellen wat goed voor je is en wat God heeft gezegd wat je moet doen. Ieder geloof zegt dat je je medemens moet respecteren, maar wat zie je?? oorlogen die veroorzaakt worden doordat mensen elkaars geloof niet respecteren :mad: :(

Ik geloof niet in god, maar als er een god zou zijn, zou het volgens mij een zwarte vrouw zijn....;) (Ja dat kan uit een film komen, maar ik vind het wel een leuk idee :D)

god is iets (een godsdienst)waar mensen in geloven,omdat ze bang zijn om dood te gaan,en voor alle onverklaarbare dingen een verklaring mee te kunnen geven...

Alles is verklaarbaar,
en wat is de reden dat mensen bang zijn voor de dood?? Eigenlijk alleen maar door hun eigen verzinsels over de hemel en hel, als de dood alleen maar werd weerspiegelt als iets moois, zou niemand er bang voor zijn, ja toch?

over de theorie die ik nu ga vertellen heb ik al heel wat discussies gehad, maar het is MIJN mening en dat is het :D :

God, geloof, de bijbel (in alle vormen zoals de koran enz.) is heel makkelijk te in een segment: VERZONNEN.

Maar eigenlijk is die reden heeeeeeeeel logisch. Het geloof geeft ons alle antwoorden op vragen waar wij als mens niet bij kunnen.
Waarom is er oorlog, zie bijbel. Waarom gaan er mensen door, die bijbel. Wat zou er gebeurd zijn als die muts Eva niet aan die appel had geknabbeld, zie bijbel. De 10 geboden, gewone leefregels, alle tijden toepasbaar. Het geloof is zo slim bedacht, dat we het zelf gedaan hebben. Als je gaat nadenken, is het toch ook zo. Bij iets belangrijks, iets erg, iets wat moet lukken (penalties bijv.) slaat iemand misschien wel een kruisje. Waarom? Voor zijn eigen genoegdoening, helemaal niet relatie met god. Eigenlijk is het best simpel, alleen je moet het wel willen geloven.

Want waarom zou deze theorie niet kunnen kloppen, want dit is voor mij de meest logische, of niet soms!?

(barst maar los met commentaar)

:D

kijk, op 1 lijn met moi :D (iemand gevonden joepie)

Precies.

Dan is het toch nog steeds verzonnen?!

Mensen zijn bang om te eindigen, om niet meer te bestaan. Daarom verzinnen ze allemaal idiote theorieën.

Maar wie zegt dat je als je dood gaat eindigd en stopt te bestaan, dat hebben de mensen ook zelf verzonnen

God is de oplossing voor alle dingen die we niet kennen. Of hij ook bestaat? Ik weet het niet.. Niemand weet 't..

Ik geloof in een god, DE God. de God die zichzelf Ik ben noemt(JHWH). De God die ik heb gevoeld, de God waarvan ik voor 100% zeker van weet dat Hij bestaat. De God die van mij houd en daarom ook een relatie wil met mensen, De God die ook antwoord op vragen. De God die mij helpt als ik het moeilijk heb. De God van wonderen. De God die zijn zoon 3 dagen lang in de hel heeft laten vechten voor ons. De God waar ik later heen ga als ik dood ga. De God die ik wil volgen en (daarom noem ik mijzelf christen, volgeling van God's zoon, Jezus Christus). De God die ik nooit meer wil kwijt raken.


Dat is God, en God is iets als je het eenmaal (zuiver) hebt gevoeld, nooit meer kwijt wilt raken.




Mijn eerste echte berichtje hier op het forum ;)

God is volgens mij ontstaan om datgene te kunnen verklaren wat we niet begrepen.. Om aan vast te houden als het moeilijk is, om voor te leven.. Dat is volgens mij waar al het geloof op de wereld door onstaan is..

Entheos

God bestaat zolang de mensen erin geloven. Gelooft men niet meer in god, dan bestaat hij ook niet meer.
Zo geloof ik het ten minste. De meeste mensen geloven ook in god omdat er iets ergs in hun leven is gebeurd. Ze hebben dan steun aan hem. Zo kunnen zijn voor hun gevoel verder leven.

God is de schepper van het leven op aarde, hebben jullie dat niet allemaal braaf geleerd op school :confused:

Heb jij God wel eens gemerkt?

Heb jij wel eens wonderen zien gebeuren?

Heb jij wel eens toekomst zien voorspellen?


Ik wel, over mijn eigen leven.

Ja dat heb ik braaf geleerd, en ik voel me flink belazerd :(

ehh iedere gelovige vertelt weer wat anders, maarreh mijn godsdienstleraar die beweerde altijd dat toekomstvoorspellen alleen gebeurt door de duivel; een van jullie beiden zit nu dus flink in de problemen maar niemand weet wie; lekker duidelijk van die God om zoiets dubbelzinnigs de wereld in te schoppen; het is gewoon loten wie er het goede geloof aanneemt dus.

Eens.

En zo niet, dan ben ik het wel ;)

God is voor iedereen wat anders. Mensen die ongeveer hetzelfde beeld bij God hebben zitten samen in een bepaald soort kerk.

God is voor mij de schepper die alles gemaakt heeft. Die van mensen houdt, en het beste met ze voor heeft. Die mensen door de eeuwen heen heeft gered, lees anders maar eens stukken oude testament. Die ook zijn eigen zoon gegeven heeft om voor ons mensen de dood te overwinnen. En die zijn Geest heeft gegeven om mensen bij te staan, tot Christus terugkomt.

Die God is het waard om de eer van mensen te ontvangen, al kan ik me heel goed voorstellen dat mensen hier moeite mee hebben.

dit is mijn beeld, en daar moet u het mee doen.

René

Dus jouw God is die van het oude testament en dat is volgens jou een God die van mensen houdt en het beste met ze voor heeft?
Als ik het oude testament lees lees ik van een God die de mensheid teistert met allerlei belachelijk (en wispelturige) eisen en als ze daaraan niet voldoen worden ze aan de meest verschrikkelijke martelingen (tot in de eeuwigheid!) blootgesteld.

Je ziet dus zelf ook al in dat er iets niet klopt. Dat komt omdat de enige reden waarom die God volgens sommige mensen eer verdient is omdat het beeld van die God hen angst inboezemt en men denkt dat ze anders een of andere hel te wachten staat.

Dus als mensen niet doen wat ík wil dan laat ik míjn dochtertje naar ze toe gaan en als ze díe dan lekker in de fik steken is alles weer goed?

ehh :confused:

Ik snap jouw vergelijking niet. en ik zie de humor, want die zal er wel weer inzitten ook niet van in.

heel simpel; al schrijf ik het ironisch wat ik bedoel is dat het echt een onzinreden is om god te prijzen die jij noemt en dat je hem alleen maar accepteert (en niet doorhebt hoe belachelijk het is) omdat je zo geindoctrineerd bent; je weet niet beter. Je hoeft alleen maar het woord god door een willekeurig iets te vervangen en zelfs jij vindt het idioot.

Jij snapt het niet. Ik ben niet geindoctrineerd, wel gelovig opgevoed, maar ik heb zelf de keuze voor God gemaakt. Dat komt doordat ik zijn aanwezigheid heb gevoeld. Doordat ik weet dat hij me draagt. En dat voel ik ook.

En over het woord God door iets anders vervangen: waarom zou ik?? dat was mijn getuigenis over God, en je hoeft het er niet mee eens te zijn. Maar ik denk niet dat je andermans meningen idioot kunt noemen.

Wel een hele leuke discussie trouwens.

René

Ja misschien word ik wat te grof af en toe, maar je geeft hier dus wel zelf ook aan dat je niet eens bereid bent om het op een objectieve manier te bekijken; en je mag doen wat je wilt natuurlijk maar hoe kun jij als schepsel met beperkte mogelijkheden (net als ik overigens) nu beoordelen of je iets almachtigs hebt gevoeld of iets dat dat niet is maar alleen minder onbeperkt dan jij/wij? en dat geldt in het algemeen; en dan daarop verder: hoe kun je het concept god accepteren als het dus alleen op zichzelf gebaseerd is? (recursief gedefinieerd)

Wat bedoel je met

En objectief bekijken. Tot een jaar geleden had ik zoiets van: de kerk, wat is dat voor iets, en God, wat moet ik me daarbij voorstellen. Maar toen gingen we op een gegeven moment in een groep bidden, en toen voelde ik dat God me beetpakte en me wou gebruiken. Je mag het natuurlijk uitleggen zoals je wilt Johan, maar voor mij is dat het bewijs dat voor mij God bestaat.

En natuurlijk, wij zijn beperkt in onze mogelijkheden. Maar voor mij is dat wat ik voelde afkomstig van God.

Ook de bedoeling van deze zin snap ik niet.

René

nou...

stel dat ik een onontdekte stam ontdek ergens in belgië ofzo; ik laat ze een redelijk groot getal opschrijven en vervolgens ga ik even naar de wc waar ik met m'n grafische zakrekenmachine even snel de priemontbinding uitreken; ze zullen de factoren met elkaar vermenigvuldigen en op het getal uitkomen dat ze zojuist gegeven hebben en ze zullen versteld staan; want het is onmogelijk om zo snel een getal te factoriseren. vervolgens zeg ik met een zo eerlijk mogelijk gezicht dat ik alles kan; waarom zouden ze me niet geloven?

ik zou, maar dat moet je zelf maar weten hoe je dat noemt, je aanraking eerder in verband brengen met een soort teamspirit; zoals rotterdam langs de kant van de weg "1 stond te zijn" toen de kist van pim fortuyn langskwam en zoals een rugbyteam zichzelf oplaadt voor de wedstrijd (dit argument heb ik eerder genoemd ergens; maar okay mat herben zegt ook tegen iedere journalist dat als het morgen vriest dat er een elfstedentocht komt wat na 1 keer ook niet meer leuk is).

met die recursieve definitie bedoelde ik dat men gelooft dat god bestaat omdat men gelooft dat god gezegd heeft dat god bestaat en omdat god bestaat zal dat dan ook wel waar zijn. en je mag zeggen "ja maar dat is juist het 'geloof'"; een term waar ik niet zo blij mee ben want het valt onder namelijk ook onder zoiets recursiefs :(

en hoe bepaal je welk geloof je aan gaat hangen? er zit zoveel verschil in; gesteld dat er een god is zijn er een heleboel geloven die er flink naast moeten zitten. het lijkt me waarschijnlijk dat je voor het geloof kiest van de groep waarmee je ging bidden maar mensen van andere geloven hebben waarschijnlijk dezelfde ervaring gehad; zelfs mensen die een geloof hebben dat totaal niet strookt met het jouwe.

Iemand uit mijn klas zei "je godsbeeld is een afspiegeling van je eigen ik" en ik denk dat daar heel wat waarheid in zit.

groeten,

Johan