![]() |
een lang begin is het 1/2 werk... gedichten
om gelijk maar eens stevig te beginnen met mijn eerste post: wat gedichtjes.
Mijn engelen geen wit maar zwart en ondanks dat zijn wit zwarte ogen, witte veren witte huid, zwarte stof zwarte lippen, witte lach Smelt en zwem door richtingsvelden woordenboeken niks te melden smelt en stroom door herexamens oogcontact en zomers lachen niets meer moeten, niets meer zijn slecht nog wezen, slechts nog Smelt en zou graag smelten Zondachtnacht Het is een kerk waar ik lig Het zijn basaltblokken als bladzwartcellen vormen gotische bogen, gewelven groeien, krimen zijn maar soms Imputlevels bekaarsen wanden flakkeren koor dat via koperdraden soms engelen, soms incubi bezingt Onder sterren in lood lig ik Doedelzak leid requiem mijn dood, tot aan de ochtend een zuchtende geest in schil van vlees dwalend tot waar de ketting het toestaat de harige vloer de longende muren bevel noch rust kan gevonden worden een eenvoudige: Landschap Diep blauw, Blauw, Zon, Blauw, Lichtblauw, Nevel, Bergtop, Bomen, Struiken, Gras, Bloemen en mijn tenen mijn examengedicht: 8 uur 30 sleep me weer voor het middelbaar gerechtshof groot bruin bureau, te groot zwart bord grijs persoon die mijn grijze massa door arbeiddschema's poogt te vegen tegen wil en wind door zomerse ramen die herfstige leerlingen binnen houden dorgeestig bladeren door boeken vol vragen op zoek naar de lente of een antwoord zes jaar lang in een wervel van zomerwind veegt de grijze bladeren stoicijns, al zes jaar lang maar dan, in mei, begint de lente bloeien grijze ogen glimmend diep grullen grijze lippen tot een grijns zes jaar onwil zijn vergeven en voor jou wordt vegen tot een kunst verheven ik bloei u bloeit wij boeien wat mooi alle docenten, alle mensen van de school bedankt Lief bedoeld terrorist in naam van lief had ik niet door dat ik mijzelf opblies het was waarschijnlijk lief bedoeld maar toch zijn er slechts slachtoffers gevallen Ik denk dat je zwart zou zijn een zwart gat zou zijn en ik je niet zou willen ontsnappen liever verbreizeld worden in jouw armen een klijn mensje zijn in jouw hart Film van ons kleuren dieper dan gedachten smeulend rode bioscoopstoel waarin jij tegen mij aan ligt blauwe arm om je heen en alles in het stroopzoete het warme donkerzwart projectie die het grote doek het groene park doet gloeien Hier wil ik blijven, wij zijn samen verdwaald in Kyoto hoei, dat zijn ze. de laatste is trouwens geschreven naar aanlijding van een film die ik met een vriendin gezien heb. Mijn poezie-leraar (sieger MG! :D ) kon in 1 keer raden welke film het was. Ik ben nieuwsgierig of nog meer mensen de film herkennen. Maar wat meest belanrijk is: U Wat vind je ervan? Ik ben ontzettend nieuwsgierig naar wat je er van vind, kritiseer er op los. dank XY |
Citaat:
Verder: Welkom op DoP, YX! Ik ben een beetje te moe om inhoudelijk te reageren op je gedichten, maar misschien morgen. Ik kan je wel zeggen dat als je graag nuttige kritiek wilt, dat het dan misschien beter is om topics met maar één gedicht erin te plaatsen. De ervaring leert dat daar meer en constructievere reacties worden geplaatst. Let wel, we hebben een regel dat je maximaal 2 gedichtentopics per week mag openen, dus dan moet je ze wel een beetje uitspreiden. |
Citaat:
@The YX : welkom :) |
Het werkt niet echt dat je alles onder elkaar kwakt. Buiten die knullige regels hier is het misschien toch wel handig als je het even wat verdeelt.
Mijn poëzieleraar vindt Sieger MG een weinig boeiend dichter. Ik ben het met hem eens. Ik neem het klakkeloos over. |
Citaat:
|
treurig, jullie beweizen zelf dat het zo is... maar wel bedankt voor de posts hoor, en voor het advies, ik zal het nogmaals proberen.
bedankt trouwens voor de spelling, t is niet mijn sterkste punt |
t had wel eens lost in translation kunnen wezen. daar doet het mij in ieder geval aan denken
|
hihi, jippie :)
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 20:15. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2025, Jelsoft Enterprises Ltd.