najaarsslaap
 

Een gedicht waarin het gevoel voorop staat en meer waarde heeft dan de techniek. Toch ben ik benieuwd wat men ervan vindt.

Najaarsslaap

Jaloeziën regenen een damherthinde door het bronstend
bos de eikboom staat in vuur en eekhoorns dansen naar
hun brood ze troubadouren uilen loeren
het is herfst

en toch, ik zie het niet. Ik slaap.
Als ik niet slaap dan ben ik wakker
en dan voel ik me verdomd alleen.
Ik wil jouw armen om me heen,
mag dat? Je bent ver weg,
zoals ons samenzijn. Zeg
me dat je om me geeft.

De nacht valt vroeg en leeft steeds langer.
Een monoloog maakt alsmaar banger:
mijn stem die praat maar door.
Ik denk dat ik je voeten hoor,
een deur die zachtjes opengaat
en niemand die me slapen laat.

Good bye, my love, remember
to wake me in December.

AARGH *frustratie* ik had al een hele uitgebreide reactie geschreven, trek ik perongeluk de stekker van computer eruit, moet het weer overnieuw. Zucht. Komtie dan.

'En dan voel ik me verdomd alleen' deed me aan Ciske de Rat denken, en dat vind ik helemaal niet passend, maar daar kon jij verder weinig aan doen:).

Die eerste strofe doet me ook ergens aan denken, aan Bambi(A), en ik vind dat een leuke inleiding naar de rest.

Die eerste twee gerijmde zinnen vind ik heel goed, dat wat erna komt op het eeste gezich minder. Als ik ze vaker lees, stoor ik me er niet meer zo aan, het past namelijk goed bij die doorratelende stem waar je het over hebt.

Ik vind het helemaal niet slecht (ik kreeg de indruk dat je het zelf niet zo goed vond), omdat je het leuk hebt opgebouwd: inleiding, en dan wat zinnen die vertellen waar je naartoe wil, en dan die eindzin die echt een slot is. Herkenbaar, ook, dus het raakt wel (je zei al, op gevoelsbasis geschreven, en dat leest dan ook wel zo).

Edit: Hee, ik heb het nog niet over de eindregels gehad. Zijn ze van jou of van een liedje of iets? In ieder geval vind ik ze mooi maar niet zo heel toepasselijk, eigenlijk. Ik vind zonder die zinnen dat er een duidelijker slot is.

Porcelain, bedankt voor je reactie, waar je twee keer over hebt moeten doen. :| :)
Grappig dat de inleiding je aan Bambi doet denken. Het is gebaseerd op wat ik in onze tuin zie (en ja we hebben een bos, en ja we hebben hertjes), maar om heel eerlijk te zijn heb ik vorige week tijdens een Disneymarathon Bambi nog gezien. :o

Ik vind mijn gedicht zelf niet slecht, ik ben er ook wel tevreden over, maar het is puur mijn gevoel en dan schrijf ik toch anders dan gewoonlijk denk ik, en let ik veel minder op techniek en zo. :)

De Engelse eindregels zijn van mezelf en ze geven precies de hoofdgedachte van dit gedicht weer, vandaar dus dat ik ze lekker laat staan. ;)

De eerste strofe is heel leuk, een beetje warrig maar zo hou ik wel van gedichten :D De tweede strofe breekt daar dan weer een beetje mee, maar misschien is het wel gewoon onmogelijk zo'n stijl vol te houden. Toch stelde dat me een beetje teleur, soms. Mja, in de tweede strofe vind ik sommige dingen wel een beetje cliché, zoals "ik wil jouw armen om me heen". Maar wel goed dat je er zo rond geschreven hebt dat het een lezer amper opvalt, tenzij een erg kritische. De derde strofe grijpt dan weer terug naar de sfeer van de eerste, naar mijn gevoel toch. Die vind ik de "gezelligste" :) Een gedicht om in te wonen bijna. (y)

*smelt*

heel, heel mooi! Oh bijna ga ik van de herfst houden, als ik dit lees :bloos: :)

edit: hier heb je natuurlijk niets aan, maar ik weet gewoon niet één puntje kritiek. (y)

Heb je serieus een bos met hertjes of was dat sarcasme? Als het echt zo is, wow, wat fijn lijkt me dat.

Hm, misschien vind ik de gedichten die je op je gevoel schrijft wel leuker dan de gedichten waarbij je wel op techniek let.. ach, nu denk ik erg aan dat vorige gedicht waar ik sommige stukjes wat te gemaakt vond, deze vind ik veel persoonlijker en eigener.

Dankjewel gezweetwel en Zepp. :) Zepp: grappig dat jij door dit gedicht bijna van de herfst gaat houden, ik vind het namelijk vreselijk. :P En Porcelain: het was geen sarcasme. :)

Ik denk dat ik het gedicht mooier en samenhangender vind als je de hele tweede strofe weglaat. Wat je erin hebt staan is mss wel belangrijk voor het gedicht, maar hoe je het hebt omschreven raakt me totaal niet en dat is jammer, omdat de rest me wel raakt. *ik word nu van de computer geschopt, dus ik post dit deel nu en de rest komt nog..*

vervolg:
Ik blijf erbij dat ik de tweede strofe er niet bij vind passen. Het eidne vind ik wel heel mooi. Verder heb ik er eigenlijk niet zoveel over te zeggen.

Ik vind de tweede strofe er misschien een beetje buitenstaan, maar hij valt niet echt buiten je gedicht. Dat klinkt vaag, maar je snapt wel wat ik bedoel? Verder ben ik het met de rest eens dat het een mooi gedicht is. Hij leest lekker snel en ik hou wél van de herfst dus dat is ook een fijne kant aan je gedicht.

Ik vind de tweede strofe ook een beetje simpel, maar dat komt vooral omdat de eerste strofe zo mooi herfsterig is. Door het gebrek aan leestekens moet je hem ook wel meer dan eens lezen.

De laatste regels zijn ook mooi en een beetje Green Day-erig

Scrooping~paper: bedankt voor het voltooien van je commentaar. ;) En de anderen ook bedankt! Vidaaa: er is nog iemand die tegen me zei dat die laatste twee regels daaraan deden denken. Toch heb ik daar niet mijn inspiratie vandaan gehaald. :P

Ja! Geweldig.

En al roep ik de hele tijd dat ik gek wordt van al die herfstgedichten, hier weet je mij wel mee te raken en te boeien.

Je rijmkunsten, je taalgebruik, het rimte, de inhoud, komt er allen voor mij heel goed en mooi in naar voren.

Jaloeziën regenen een damherthinde door het bronstend
bos de eikboom staat in vuur en eekhoorns dansen naar
hun brood ze troubadouren uilen loeren
het is herfst
Dit vind ik heel erg leuk, mooi, speels, prachtig (y)


en toch, ik zie het niet. Ik slaap.
Als ik niet slaap dan ben ik wakker
en dan voel ik me verdomd alleen.
Ik wil jouw armen om me heen,
mag dat? Je bent ver weg,
zoals ons samenzijn. Zeg
me dat je om me geeft.
Ik vind zoiets mooi, een omschakeling, de verwarring, alleen een beetje teveel uitgewerkt. Het had korter mogen zijn of net langer en meer wanhopiger.


De nacht valt vroeg en leeft steeds langer.
Een monoloog maakt alsmaar banger:
mijn stem die praat maar door.
Ik denk dat ik je voeten hoor,
een deur die zachtjes opengaat
en niemand die me slapen laat.
Dit vind ik de minst mooie strofe, de rijm stoort me hier stukken meer dan in de vorige strofe, dit is zo kinderlijk. En het kinderlijke zou op zich wel kunnen passen, maar ik vind dat het niet hoort bij de rest van het gedicht.


Good bye, my love, remember
to wake me in December.
Engels had voor mij echt niet gehoeven.

Algemeen vind ik dit dus erg mooi, vooral de eerste strofe. Jammer van de 3e en het Engels, maar toch, erg mooi gedaan!