samenwonen ''bij'' mams
 

Als ik klaar ben met de opleiding wil ik graag met mijn vriend gaan samenwonen. Aangezien het vrij lastig is iets te vinden (wij hebben ons pas redelijk laat ingeschreven), zitten we daar nu toch wel eens aan te denken hoe we dat op gaan lossen. Ik kan daar, in periodes, heel erg over piekeren omdat ik niet meer weet hoe het dan moet.

Nou heb ik voor de gein eens gezegd dat ik bij mijn moeder wel op zolder kom wonen, samen met mijn vriend. Mijn moeder heeft best een groot huis, en dat zou best wel kunnen. Het was een grapje.
Mijn moeder ziet dit echter wel zitten volgens mij. In het weekend ging het er weer over, pakt ze meteen de ikea gids erbij wat voor een keukenblokje we er dan in zouden kunnen laten zetten...
Ik had echt van hmm eigenlijk wil ik dat helemaal niet, het zou echt vreemd voelen om weer thuis te gaan wonen, maar dan toch mijn hele eigen plek daar in huis.
Ook mijn vriend vond het eigenlijk best wel een mogelijkheid; mss is dat wel de enige optie om toch samen te kunnen wonen. Hij hield het echt wel open, en liet dit ook duidelijk merken aan mijn moeder.

Nu vindt mijn moeder het volgens mij echt een geweldig plan. Ze vindt het dan ook raar dat ik dit eigenlijk helemaal niet wil (omdat ik ook best wel een moeders kindje ben). Het lijkt haar een briljante oplossing, voor een probleem waar ik al een tijdje mee zit.
Maar ik nee, ik weet het nog niet zo.

Ik krijg dit echter helemaal niet meer uit het hoofd van mijn moeder gepraat; mijn moeder ziet het echt helemaal zitten. Opzich zou het mss wel een oplossing kunnen zijn, maar toch.

Wat zouden jullie van zo'n plan vinden; meteen doen, of toch echt no- way. Voordelen, nadelen?
Hoe krijg ik het ooit nog uit mijn moeders hoofd gepraat??!!

No way. Gelukkig zouden mijn ouders me niet eens toestaan in hun huis samen te gaan wonen.

En zeg tegen je moeder dat je het niet zo serieus bedoelde en dat je het jammer vindt dat zij het wel serieus opnam.

Als ik ooit een vrouw tref die zo gek is dat ze met mij wil samenwonen, zou ik echt nooit bij mijn moeder -of haar moeder- willen inwonen! Dan zou ik een plekje voor onszelf willen, zodat we zelf kunnen doen wat we willen.

Want hoe dan ook zul jij, als je bij je moeder op zolder woont, toch nog steeds rekening met haar moeten lopen en zul je niet zo vrij zijn als in het geval dat je zelf een eigen huis met je vriend hebt.

Krijg opeens Full House-visioenen. :D

Ligt er een beetje aan hoe je moeder is natuurlijk. Als ik zou weten dat mijn moeder zich overal mee zou gaan bemoeien zou ik het dus echt níet doen, maar als ze je als het ware 'vrijlaat', dan is er geen probleem lijkt me.

Lijkt me best handig, bespaart een hoop geld en als je relatie stukloopt is er niks aan de hand. Maar ja, mijn moeder zou dat waarschijnlijk helemáál niet zien zitten. :D

Lijkt me niet handig...

De kamer die altijd jou kamer was is dat ineens niet meer... De badkamer die je altijd gebruikte gebruik je ineens niet meer (als je n eigen keuken krijgt neem k aan ook n eigen badkamer)...

Bovendien blijft het moeilijk om ouders het begrip privecy bij te brengen... Al kloppen ze 100 keer, ze gaan er wel vanuit dat als ze aanklopt jij tijd hebt op het moment dat je thuis bent... Ze zal altijd je als haar kleine meisje blijven zien...

huh...
samenwonen bij je moeder?

oh dit moet een fucking grap zijn.

Natuurlijk niet, zo'n moeder zit (goedbedoelend) constant op je nek. Moet je niet willen. Groot huis of niet, je ontloopt elkaar echt niet (of krijgt klachten als je dit wel doet).

Je bent 21, je vriend zal van vergelijkbare leeftijd zijn. Zoek een beetje privacy, en vind een eigen huis.

Nou ja wat hier genoemd wordt is toch niet echt waar hoor. Mijn moeder zal me echt wel met rust laten, ze zal zich totaal niet met ons bemoeien.
Ik woon nu op kamers, en ze is dus gewend dat ik niet meer thuis woon, en dat ze geen (of andere) zorgen over mij heeft. Mijn moeder ziet mij zeker weten niet meer als haar kleine meisje!

Ik zou het misschien best wel willen, maar is het geen optie om een stuk aan te bouwen (ik weet niet waar of hoe je woont), maar bouwen is minder duur dan kopen en zo zit je toch nog een beetje apart.

Gewoon tegen haar zeggen dat je er toch nog even over na moet denken en dat je nog wel een beslissing maakt. Het is natuurlijk wel handig voor tijdelijk als jullie nog even niks kunnen vinden. Dan kun je alsnog rustig in laten schrijven. Maar de keuze ligt natuurlijk helemaal bij jou!

Vrienden van me hebben het ook zo opgelost.
Ze wonen nu in hetzelfde huis als de ouders van de vrouwelijke helft in de relatie.
Dit gaat prima, zolang je maar duidelijke afspraken maakt.
Voor hun is het trouwens denk ik minder een probleem aangezien zij de hele 1e verdieping voor zichzelf hebben (al betalen ze volgens mij wel huur, wat ook wel helpt in het "maken" van een soort "thuis-van-huisgevoel").
Met andere woorden, het kan echt makkelijk en als het voor jullie een goede oplossing is op dit moment, tenminste totdat jullie een huis of appartement hebben gevonden dat jullie echt aanspreekt, waarom niet?
Je pakt eigenlijk 2 vliegen in 1 klap want je hebt een plaats waar je samen woont, je hebt het dan al gemeubileerd, dus die kosten heb je niet meer (of in ieder geval veel minder) als je naar je eigen huis/appartement vertrekt en je kunt veel relaxter zoeken naar een eigen huis of appartement.

samenvatting?

Never nooit meer dus hè! Heb voor een stage eens 5 maanden bij een ex ingewoond, en die moeder was en vréselijk! Ze opende mijn post, deed mijn was ongevraagd, kwam ik thuis had ze mijn kamer opgeruimd en ze ging zelfs controleren of ik wel mijn huiswerk deed. Ze bedoelde het allemaal onzettend lief, maar ik werd er onzettend kriebelig van.
Je woont toch bij mensen in huis, dus moet je rekening met ze houden. Samen eten, enz enz
Het is dat het moest voor mijn stage, maar nee, echt absoluut nooit nooit meer!

Ik snap al die reacties niet.

De topicstarter zegt toch dat haar moeder een keuken wil laten inbouwen op de zolderverdieping? Dit betekent dus dat zij en haar vriend daar zelf zullen gaan koken/eten. Dan is het dus net of je je eigen huisje hebt (alleen deel je denk ik de badkamer?)

Ik vind het een prima oplossing. Gewoon duidelijke afspraken met je ouders maken (en eventueel huur gaan betalen). Dan zit je daar goedkoop, zodat je kunt sparen voor je uitzet en kun je toch samenwonen :)

(y)

no fucking way...

dat lijkt me echt te erg

Dat is de ervaring, 5 maanden was erg genoeg, dus nooit meer.

Maar dan alsnog moet TS voor zichzelf bepalen of ze het wil ja of te nee.
Als tussenoplossing zou het misschien kunnen, mits er goede afspraken gemaakt worden en je het goed kunt vinden met de mensen bij wie je in gaat wonen (als de persoon die er dus bij in gaat wonen...)

Toch een geweldig handige oplossing? Ik ken jullie huis en je moeder niet, maar in jouw geval zou ik de huizenjacht voor onbepaalde tijd uitstellen en wat vaker in de IKEA-boekjes bladeren.

Enige voorwaarde (als ik in jouw schoenen stond) was: eigen badkamer en bel.

En telefoon eventueel.

Als -tijdelijke- oplossing kan het wel, maar als je moeder gelijk over een keukenblok begint, dan klinkt dat niet als als een tijdelijke oplossing.
Ik zou het er met haar en je vriend maar goed over hebben, want natuurlijk is het fijn als je niet in de stress zit na de studie over waar je heen moet, maar als je daar eenmaal zit, kan je ook zo ver komen dat zowel je moeder als je vriend het wel okee vinden en het naar een eigen huis zoeken op een laag pitje komt te staan.

Maar je woont nog altijd in eenzelfde huis. Als jij weggaat, dan moet je door het huis van je moeder. Als jij midden in de nacht thuis komt, dan moet je zachtjes doen, omdat je moeder ook in het huis woont. Als jij weggaat, dan weet ze dat; ze blijft overal van op de hoogte, zal zich makkelijk bemoeien met wat er speelt..
Terwijl je, als je op jezelf gaat wonen (/samen) je juist van dit alles af wil en zelfstandig wil zijn.

Waarom niet? Tis een mooie oplossing, zoals al gezegd je kan rustig verder kijken naar wat anders.

Kzou wel duidelijke afspraken maken,
dat ze niet continu door jou slaapkamer heen gaat rennen om goedbedoeld ramen te gaan lappen etc.

Ik zou het niet willen. Ik heb m'n eigen huisje wel nodig. Steeds m'n moeder in de buurt zou ik niet prettig vinden. Ook niet als ik een eigen keuken enzo had. Inderdaad, wat Balance zegt, woon je nog altijd in hetzelfde huis en moet je dus altijd rekening met elkaar houden.

Ik vind het wel fijn om deze reacties te lezen.

Opzich is het mss zo dat ik de optie open moet houden. Wel is het zo dat het geen eerste keus zou zijn van mij. Natuurlijk is het wel zo dat ik verder niet in de stress hoef te zitten hoe ik aan een woonruimte kom, en dat dan als ik eenmaal daar zit rustig kan bekijken.
Het is wel echt tijdelijk hoor. Er komt dan wel een keukenblok in, maar zo bijster veel geld hoeft dat niet te kosten. Daarnaast zouden we mijn moeder dan ook gewoon (wel weinig) huur gaan betalen. Bevalt mijn moeder het, zei ze dat ze mss ook wel andere mensen na ons erin zou kunnen laten wonen.

Het is wel echt de bedoeling dat we zelfstandig wonen. Mijn moeder zal zich dan ook weinig bemoeien met ons.
Natuurlijk moet je toch op een bepaalde manier rekening houden met elkaar, door 1 voordeur, de badkamer delen, dezelfde wasmachine, maar mijn moeder zei hierop, nu moet je dat ook delen in je huis, als je eerst nog hier in de buurt wil komen wonen, moet je dat ook delen met mensen in huis.

Wel moet ik het er nog echt goed over hebben waarom mijn moeder het toch een goed idee vindt. Is het omdat ze bang is dat ze alleen (mijn vader is nl overleden) achterblijft in een groot huis? Mijn zusje gaat volgend jaar waarschijnlijk ook op kamers, en mijn moeder blijft dus alleen met mijn broertje over. Is het zo dat mijn moeder dit huis liever niet wil verkopen omdat het toch iets van papa en haar is? Kortom zit er niet meer achter.

Samenwonen is juist rekening houden met elkaar, dat daar nog een moeder bij zit maakt dan weinig uit. Als je in een rijtjeshuis woont, zul je ook rekening met de buren moeten houden wanneer je 's nachts thuis komt of wanneer je ruzie wil maken. In een appartement ook. Ik denk dat moeders daar wat makkelijker in zijn dan buren, over het algemeen.

Als mijn moeder ruimte over zou hebben waar ik goed zou kunnen wonen, zou ik het doen hoor, ik hoef dan echt niet iedere dag bij haar op de koffie of zij bij ons, maar 't is wel praktisch (vooral financieel lijkt me).

NO-WAY ik wil juist op mezelf om een beetje afstand te nemen van mijn mama en mn schoon mama. T zijn schatten hoor daar niet van maar opmezelf gaan is voor mij een soort zelfstandigheid. En daar kan ik mijn moeder niet bij hebben,

Financieel wel interessant...

Als je moeder jullie met rust laat en zich niet overal mee gaat moeien, dan kan dit toch heel interessant zijn? Je spaart heel wat kosten uit als jullie enkele jaren daar wonen. Als je die zolder nu helemaal als appartementje inricht, dan maakt het toch weinig uit of je buurvrouw nu je moeder is of niet? Zo kunnen jullie ondertussen wat sparen en later kijken voor een echt appartementje/huisje. Ik zou het alleszinds overwegen... Probeer eens de voordelen af te wegen tegen de nadelen.

Ik zou het niet kunnen/willen maar ieder zijn voorkeur natuurlijk.
Damn ik moet er niet aan denken, ook al heb ik een eigen keuken en badkamer. Je moet wel telkens opnieuw door de gemeenschappelijke voordeur stappen en deels door het huis van je ma.
Ik geef liever meer geld aan een eigen plek dan steeds (onbewust of onrechtstreeks) met m'n ma of schoonma te moeten geconfronteerd worden, wat een nachtmerrie!
En moeders bemoeien zich zowiezo bijna ALTIJD dus ik zou weten wat te doen.

Dat lijkt me geen goed plan. Ik zou dan niet het gevoel hebben echt vrij te zijn en op mn eigen plekje te wonen. Nee, ik ben niet van plan weer bij mn ouders onder 1 dak te gaan wonen :)

Ik zou het absoluu niet kunnen omdat ik een slechte band met mijn moeder heb maar als jou het wel iets lijkt, waarom niet?
Je hebt meer kans om te sparen en het kan nog gezellig zijn ook!

Mijn ouders hebben het ons ook voorgesteld, maar we hebben gewoon de boot afgehouden en we zijn ergens particulier iets gaan huren. Veel te duur, veel te klein, het lekte en tochtte, het zag er niet uit en we hadden huisgenoten en dus de nodige ergernissen, maar HET WAS VAN ONS!

We waren onder moeders vleugels vandaan, en vooral ook onder vaders argusogen, en dat was heerlijk en nodig.

Als je bij mams op zolder gaat heeft zij er gewoon een kind bij, inplaats van dat er een kind weggaat om op zichzelf te gaan. Dat is geen goede ontwikkeling.

BIJNA altijd inderdaad, mijn moeder bijvoorbeeld níet.

Maar da's toch anders. Juist omdat je zo close bent met je moeder, loop je heel gemakkelijk binnen bij haar en zij dus ook bij jou, daar denk je gewoon niet zo bij na. Ik denk dat het lastig wordt om je leven echt 'los te koppelen' van dat van haar. En bovendien kun je dan nóg niet in je nakie naar de wc rennen, en waarom ga je nou samenwonen?!

Mwah het zou anders zijn wanneer ik nog thuis woonde, en daar bleef hangen zeg maar. Nu woon ik al op mezelf, en het is dus wel zo dat ik terug ga, maar wel met een heleboel ''goede'''ontwikkeling.

Tsjaa maar dat maakt niet uit of ik daar woon of ergens anders ;)

Mijn vriend en ik hebben ok een paar maandne samengewoont bij mijn ouders in huis omdat dat zo uitkam, beviel op zich goed, maar er zijn wat minpuntjes. Nog steeds de regels van je ouders, er wordt gegeten wat op tafel staat en op de tijd die wordt bepaald. en je kan mekaar niet bespringen of flikflooien wanneer het jou uitkomt, dan moet je eerst weer naar je kamer verkassen.

Mijn moeder ziet me aankomen..... :s

Maar ja dat is dan wel een beetje anders. Wij zouden dan echt gescheiden gaan samenwonen. Op de zolder; 3 eigen kamers, een balkon en een eigen keukentje. En dan tussen de trap en de zolder een soort schuifwand zodat we echt helemaal apart zitten. Dus eten wat wij willen, op de tijd dat wij willen, elkaar bespringen wanneer wij willen. We kunnen mss alleen niet gillend klaarkomen zonder dat mijn moeder het zou horen. Maar goed, dat kan op een flatje ofzo ook niet zonder dat de buurvrouw er van kan meegenieten.

Hm.. je moet kan niet alleen niet gillen, maar een bed of bank maakt ook herrie als je driftig beweegt. Verder denk ik toch dat je echt niet zo gescheiden kan leven als jij nu voorstelt. Jouw moeder voelt zich misschien alleen en als je zo dicht op elkaar zit is het natuurlijk erg verleidelijk om veel contact te zoeken.
Veel studenten hebben er moeite mee om terug te gaan naar hun ouderlijk huis als ze al op zichzelf gewoond hebben. Samenwonen lijkt mij (heb dan nog wel geen ervaring) ook iets dat je moet leren. Het combineren van deze 2 potentiële spannigsvelden lijkt mij persoonlijk redelijk riskant. Kan je niet proberen om eerst even tijdelijk een flatje of appartementje achteraf te huren, dan kan je daarna een echt huisje om te kopen/huren zoeken.

Nogal een verschil tussen de buurvrouw en je moeder, vind ik dan. Boeit me niets of m'n ganggenoten iets kunnen horen, maar thuis ben ik wel wat stiller.