Diogines
 

Diogines



“Gooi toch geen naakte kippen naar mijn hoofd,
maar spréék, dan pas zal de waarheid blijken”

’t Was in het vroegste van de morgen
-daar waar zon de maan aflost en
hanen kelen schrapen – dat jij
deze woorden sprak.

Ik begreep ze niet; twee dekens
en jouw warme lijf hadden mijn
gedachten opgelost –als honing
in hete melk voor ’t slapengaan
(maar dan zonder zoete toets) –

Dus kroop ik dichterbij en vroeg
of je het herhalen wou.

Jij draaide om, sprak niet meer,
had Morpheus weer gevonden.

Een rilling, korte kraai van haan
en ik kon weer helder denken,
de hele morgen lang.

De laatste keer dat ik iets over hanen las, was het commentaar van mijn docent die schreef of ik niet nog een tekst kon bedenken waarin hanen voor verraad stond. Wat ik dus niet kon. Hadden mijn ouders me maar christelijk opgevoed...

Wat betekent de titel van je gedicht?

Ik vind hem mooi, hij loopt fijn en omdat hij over een haan gaat, heb ik het idee dat ik hem niet helemaal begrijp:)

Hiervoor heb ik vast mythologische kennis nodig:). Daar moet ik eigenlijk eerst achteraan, want nu blijft er veel te veel openstaan. Nou ja, ik kan het natuurlijk ook gewoon op eigen manier interpreteren (want ik ben te lui om erachteraan te gaan, nu). Zonder zoete toets:). Die strofe waar dat in staat is ongelooflijk schattig, precies de goeie woordkeus.

En de rest begrijp ik niet goed, de hanen en kippen. Ik zal ernaar gaan zoeken en dan verder reageren als ik een beter idee ervan heb:).

Oh geweldig, dit is echt één van je betere gedichten hier. De enige vraag die het gedicht steeds bij mij oproept is wel 'waarom kun je nu de hele morgen helder denken?'.

Vooral de eerste paar strofen zijn echt geweldig, dat met die kippen en die honing die in melk oplost, écht goed gevonden en heel mooi verwoord.

Bedankt voor de reacties :).

Even ter verduidelijking;

Diogines was een controversieel filosoof ten tijde van Plato. Zo leefde hij een lange tijd in een ton in het midden van de marktplaats. Alexander de Grote kwam even langs om Diogines met lof te overspoelen en zei dat Diogines alles mocht vragen, Alexander zou het hem geven. Diogines antwoordde: "ik zou graag hebben dat u uit mijn zon gaat".

Plato zei dat de mens een tweevoeter zonder pluimen is, waarop Diogines een gepluimde kip tevoorschijn haalde en het naar Plato's hoofd gooide.

Ik ben zelf nogal verward over het gedicht, het klopt perfect volgens mij, maar ik ben er zelf niet echt uit wat ik er precies mee wil zeggen.
Het is geïnspireerd op die anekdote met Plato, maar ook op mijn vriend en mij. Mijn lief heeft de rare gewoonte om te praten in zijn slaap, en dan de meest absurde dingen te spuien, waarop hij zich gewoon omkeert en verder slaapt. Ik daarentegen lig dan meestal nog een hele lange tijd wakker :p.

Morpheus, de zoon van Hypnos (Somnus), den god van den slaap, bezat volgens Ovidius de macht om droombeelden op te wekken

Als je deze dingen weet, valt het volgens mij beter te begrijpen :).

Ja, ik snap het, maar wat voor mij de doorslag gaf is niet de uitleg over Diogenes (volgens mij is het echt Diogenes :o), maar dat feitje over dat je vriend praat in zijn slaap :). En dat vind ik nou juist zo leuk ^^.

Ja Diogenes, Diogines, ik weet het eigenlijk niet. Mijn docent filosofie is van Duitsland afkomstig, dus ik begrijp hem soms niet al te best :p. Ik wil dus wel gerust aannemen dat de 'i' door een 'e' vervangen moet worden.