Vanochtend, toen het nog avond was.
 

Vanochtend, toen het nog avond was

Tijdens de nacht van volle maan
op de grens van gisteren en vandaag
verried het avondrood de dageraad
verliep haar leven vredig en gestaag
maar leidde ze een wankelend bestaan

In het donker slaapt ze honderd dromen
waarin ze duizend stappen zet
richting de rand van het onbekende
heeft de schone fantasie haar gered
maar kon ze aan de dood niet ontkomen



Zo, mijn eerste gedichtje hier. Commentaar? :)

Ik weet niet of ik het mooi vind, het is appart... Ik houd wel van termen als "Vanochtend, toen het nog avond was" maar er zit niet echt... sja, wat aantrekkelijks in je verhaal. Het is niet te volgen... Hoewel er wel een beetje een lijn in zit...

"En dat verliep haar leven vredig en gestaag
maar leidde ze een wankelend bestaan"
Dat klopt niet, is misschien de bedoeling maar... sja...

Hmm, kweenie...

Ik zou de laatste zin veranderen in iets als 'maar kon ze aan de dood toch niet ontkomen', omdat het daardoor net wat lekkerder loopt. Ik vind het voor een eerste gedicht zeker goed, ik herken mijn eigen schrijfstijl van een paar periodes geleden (ja ik werk met periodes waarin ik altijd een hele andere stijl heb haha) er in. Beetje dromerig taalgebruik, niet al te expliciet.

In het donker slaapt ze honderd dromen
Dit vind ik een hele leuke zin; die spreekt aan (y). Ga zo door iig.

Verandering: ja, ga ik veranderen :)
Het is niet helemaal eerste gedicht, maar hier, op dit forum wel ;) de gedichten van hier voor zijn gewoon BRAK om het maar even zo te zeggen...