twijfel
 

Ik heb al ruim een jaar een hele lieve vriendin. Er zijn natuurlijk wel eens mindere tijden, maar over het algemeen hebben we het heel leuk samen. Toch twijfel ik best wel vaak over onze relatie. Ik ben vooral bang om me teveel te binden. Dit is m'n eerste serieuze relatie en ik vind mezelf nog best jong. Misschien ben ik nog niet toe aan zo'n lange relatie. In het begin had ik zoiets van 'ik zie wel hoe het komt', maar nu begint het dus best serieus te worden. Ik wil nog zoveel dingen doen in m'n leven en ik wil ook nog wel eens de spanning van opnieuw verliefd worden voelen.

Maar aan de andere kant ben ik heel erg gek op m'n vriendin en wil ik haar helemaal niet kwijt! Ik bovenstaande ook geen reden om het uit te maken, maar aan de andere kant kan ik me op deze manier ook niet helemaal 'geven' in onze relatie. Het zit gewoon altijd in m'n achterhoofd.

Heeft iemand wel eens een soortgelijk gevoel gehad en hoe ging je hier mee om?

Misschien helpt het als je het er eens met je vriendin over hebt. :)

Ik denk dat veel mensen dit wel eens hebben. Ik heb het wel eens meegemaakt, maar het bleef nooit lang. Ik heb er verder ook weinig aandacht aan besteed.

Als het gevoel langer blijft dan lijkt het me verstandig om na te gaan denken wat het beste is.

Ik heb ook constant van die dingen, maar ik denk niet in die mate dat ik mijzelf niet meer kan 'geven' in een relatie :confused:
Een leuk meisje lijkt me toch meer waard dan al die dingen die je zou kunnen doen omdat je nog jong bent, of het allemaal nog eens meemaken met iem anders etc...

In het begin was het bij mij ook niet zo erg, maar nu wordt het steeds erger omdat de relatie steeds serieuzer wordt. Ik heb het er ook wel met m'n vriendin over en ze weet het ook wel. Tis voor haar ook niet leuk om te horen, maar je kunt er niet echt iets aan doen. Ik moet het gewoon uit m'n hoofd zetten, maar dat lukt niet :(

Ik heb dit ook. En nu wel in heel erge mate. Volgens mij komt het gewoon omdat je niet meer beseft wat je hebt. Je hebt meer dan een jaar een relatie. Het wordt allemaal 'normaal'.
Na een jaar vind ik wel nog vrij snel (bij mij is het na meer dan twee jaar). Geloof me, het gevoel blijft knagen. Je ziet je vrienden rondom jou meisjes versieren en precies 'intenser' van hun liefdesleven genieten. Tenminste zo ervaar ik het.
Mijn vriend lijkt eerder gewoon mijn beste vriend geworden die ik nooit of te nimmer nog kwijt wil, maar die me ergens wel beperkt in mijn vrijheid. (Ondanks dat hij me eigenlijk heel veel vrijheid geeft :confused: )

De verklaring is denk ik gewoon dat een mens altijd meer wil. We moeten leren tevreden zijn met wat we hebben :p

Dat vind ik heel mooi gezegd :)

Het is iets wat je bij heel veel mensen ziet.
Juist omdat het dat halve jaar is, of in jouw geval dan een jaar, gaan heel veel mensen na denken van: "Hmm, een jaar"
En op dat moment beginnen ze zich te realiseren dat een jaar wel erg lang is en gaan ze twijfelen of dat ze het nog wel willen.

Maar ik zou zeggen, kijk het nog een tijdje af en als jij daarna nog niet zo goed weet wat je wil moet je er wel met je vriendin over gaan praten.
Sterkte iig

Je hebt een vriendin, je hebt het leuk met haar en je geeft om haar. Ik ben dan het type wat het probleem dan al niet ziet. Als voor jou het enige probleem is dat je moeite hebt met het feit dat je de spanning van verliefd zijn niet meer zult voelen in de toekomst (dan vergeten we even dat wanneer het moment daar is, je wilt terug gaan naar het gevoel van houden van. Je kent het wel) en jij dit NIET uit je hoofd kunt of wilt zetten .. Doe dan jezelf en je vriendin een lol en zet een punt achter je relatie. Het is zo zuur wanneer je weet dat je vriendje niet voor de volle 100% voor je gaat.

Het is kiezen of delen, je kunt niet alles hebben.

Ik ken het gevoel wel. Vooral toen ik ging samenwonen kreeg ik dat gevoel. Maar ik heb mezelf min of meer "aangeleerd" niet in de toekomst te gaan kijken. Ik geniet Nu, en NU heb ik plezier, ik ben Nu bij iemand waarvan ik veel hou en hij van mij, en Nu zou ik zelfs kunnen zeggen dat ik da hopelijk voor de rest van leven heb.

Niemand zegt dat het eeuwig is wat je nu hebt, en je weet niet hoe het leven loopt. Geniet Nu, van de dingen die je NU hebt, de toekomst overkomt je vanzelf.