uitgaan
 

ok het gaat eigenlijk over het niet meer durven uitgaan. Vroeger als ik uit ging ging er altijd iets in me hoofd om (stemmen) die mij verbieden het gezellig te hebben. ik kan dan niets meer en alls wat iedereen zecht is fout.
Het is een hele tijd heel goed gegaan, maar nu dit weekend hat ik het weer.
Ik was met mijn vriend en een vriend van hem en ik had best zin om uit te gaan. Toen we daar eenmaal waren was het weer helemaal mis. Hij dacht dat ik het gewoon niet naar mijn zin had en we zijn toen naar huisgegaan. Daardoor voelde ik me nog k*t- er omdat ik er weer niets tegen heb kunnen doen.

Hoe leg ik uit aan mijn vriend dat het niet is wat hij denkt. (dat ik het gewoon niet naar mijn zin heb) maar dat het iets is waar ik zelf niets tegen kan doen en dat ik me dan nog rotter voel als we naar huis geen en het inprinciepe ook voor de rest verpest.

Is er iemand die tips heeft of die dit ook heeft.

Ik word bang om uit te gaan want als ik niet ga gebeurt het zowie zo niet en hoef ik ook niet de avondvoor iemand te verpesten!! :(

Je moet nu geen vermijdingsgedrag gaan vertonen, want dan geef je eraan toe. En als dat gebeurd zou het steeds verder kunnen gaan.
Vertel het b.v. een vriend en blijf proberen gewoon te blijven uitgaan. Die vriend zou waarschijnlijk er wel begrip voor hebben en je proberen te steunen. No matter hoeveel avondjes je daardoor "verpest". Een echte vriend bergijpt dat wel en zou alles doen om het weer "back to normal" te krijgen.
Je voelt je volgens mij dan ook een stuk vrijer tijdens het uitgaan.

Ik zelf heb het niet en ik weet ook niet precies wat je bedoelt met die stemmen, maar dit is het enige advies wat ik je kan geven.

Ik denk dat het gewoon het beste is om je vriend te vertellen over die stemmen die jou verbieden het gezellig te hebben. Heb je trouwens enig idee waarom ze jou dat verbieden? Iedereen heeft het recht om het op zijn tijd gezellig te hebben, al was het alleeen maar om zo de dagelijkse sleur te kunnen doorbreken. Ik kan je alleen maar aanraden om een psycholoog te raadplegen om er achter te komen waarom je die stemmen hoort en wat je er tegen kunt doen. Misschien verbied je het jezelf onbewust, wat zich uit in het horen van die stemmen, maar dat zal dan uit de gesprekken met die psycholoog moeten blijken. Laat je er in ieder geval door niets van weerhouden om uit te gaan en het samen met je vriend gezellig te hebben. Jij en hij hebben daar het volste recht toe en niemand kan of mag jullie dat recht ontnemen.

Ik zou het idd gewoon vertellen, en kijken of hij een oplossing heeft. Als nix helpt zou ik, eventueel met je vriend, naar een psychiater gaan. Die mensen hebben dr voor geleerd dus die weten precies wat je doormaakt en hebben waarschijnlijk de oplossing voor je.......

"en die hebben de oplosssing voor je"


haha, klinkt goed hoor.:)

he bedankt voor jullie reacties. Ik loop al bij een psych en die heeft echt niet zomaar ff de oplossing voor me. Ik wil het ook wel vertellen aan m'n vriend maar het lukt me gewoon niet.
Dat is het grootste probleem.

hij zecht nu elkekeer van als je het niet naar je zin heb moet je het zeggen he want dan gaan we gewoon. en het is niet erg enz.. maar ik kan het hem gewoon niet vertellen wat er met me gebeurt op zo'n moment. heel m'n humeur slaat om en ik kan er zelf niets tegen inbrengen.
Vind het heel moeilijk om uit te leggen.

misschien kun je hem een brief schrijven, of dit topic uitprinten ofzo?

met je psych op stap?

"met me psych op stap" die vat ik niet helemaal??????????

onder het motto "gedragstherapie"?

Mocht je vroeger niet uit?

ja das een lang verhaal. Ik mocht juist wel uit!!
maar ik had altijd eenhekel aan feestjes (heb dit al heel lang) en als iemand me dan mee uitvroeg of ik had een feest of wat dan ook zei ik dat ik eerst mijn moeder moest beleen om te vragen of ik mocht. en die zei altijd dat ik moacht. maar als ik dan terug kwam zei ik tegen mijn vrienden dat ik niet mocht van mijn moeder. En thuis zei ik dat het niet meer doorging of wat dan ook. Dat ging heel lang goed tot ik vriendinnen had die het voor mij aan mijn moeder gingen vragen zonder dat ik het wist omdat ze dachten dat mijn moeder zo streng was en dat als hun het zouden vragen het mischien wel zou mogen.
Ik heb het uitgaan dus zelf heel lang tegen gehouden.

nou een tijdje geleden ging ik weer steeds vaker uit en ging het ook wel redelijk goed en kon ik me redelijk afsluiten.

maar nu is het weer helmaal mis. Op verjaardagen als ik uit ben en eigenlijk overal waar een hoop mensen zijn.

Ik dacht dat ik het eindelijk redelijk had overwonnen maar had het helemaal mis!!