Pijn en woede verbergen?
 

Hoi mensen,

ik wou even iets vertellen dat ik heb, en kijken of er meer mensen zijn die dat hebben.

Als iemand iets doet om mij te kwetsen of waarmee hij/zij me boos maakt probeer ik altijd te doen of het me niets doet, of mijn woede/teleurstelling/verdriet te verbergen door welhaast obsessieve vrolijkheid en een absurde vorm van humor (overal om lachen enzo)...

Zijn er meer mensen die dit hebben?

Grtz,
F

Volgens mij is dit een hele normale reactie en doen heel veel mensen dit...

Ikzelf ook, ik heb zo'n masker, dat ik op kan zetten, waardoor iedereen een vrolijke ik ziet, het werkt altijd. Maar het maakt me soms wel bang, dat ik zo makkelijk over kan schakelen.

Ik heb me op zich wel aangeleerd om dingen die me dwars zitten wel te zeggen, zodat anderen er evt. iets aan kunnen doen, zoals wanneer ik bijv. onzeker ben of iemand me wel aardig vind, dat ik daar gewoon naar vraag, en zo goed als altijd is mn onzekerheid onterecht.. Zo krop ik wel minder op, maar met grote dingen, ik zeg ze wel, maar doe dan idd alsof het me niks doet, stop het ook van mezelf weg, ontken het naar mezelf..

Dat is idd vrij normaal, omdat je weet dat je voor schut staat als je uit je slof schiet. Daarom hou je het binnen, maar te veel opkroppen is niet goed. Ik doe het ook, maar ik probeer het meestal wel uit te praten met diegene of ik praat er met anderen over......

mjah hier ben ik t mee eens want als er dan iets ergs gebeurt in je omgeving is t helemaal nie gaaf meer en ik spreek uit ervaring.. ik ben veel gepest.. en toen kwam me moeder in t ziekehuis teregt.. en was r toestand kritiek en toen heb ik t gelijk op de mure afgereageerd :(

Jaa, heb ik ook..
Ben ook nog nooit tegen iemand extreem uitgevallen,
Best apart... Het zal ook wel niet goed zijn, dat je alles opkropt enzo, maar ik kan er ook niks aan doen.
Ik kan je dus ook geen advies geven of iets in die richting.., Zorrie :)

Tekenen\Schrijven\Dichten wil werken

ik teken zelf als ik me kut voel en geen zin mer heb in t leve.. en da werkt heel goed maar ik gooi die tekeningen dan wel altijd weer weg.. anders komt da kut gevoel terug.. en das nei geef

Na, dichten + tekenen kan ik dus echt niet. Tekenen wil af en toe nog wel is lukken, maar dichten niet.. En als iets op zo'n moment niet lukt word ik alleen maar gefrustreerder.. En schrijven, mwah.. in me dagboek schrijf ik af en toe wel wat maar tis niet zo dat et me oplucht ofzo..
Hmz maargoed.. dit is FB z'n topic.. sorry :)

Heb ik ook, dit is heel stom van me om dit te posten want er zijn te veel mensen die weten wie ik ben..
Anyway, ik heb vandaag van die kote buien.. dan doe ik altijd maar super overdreven vrolijk en niemand heeft in de gaten dat dat juist niet zo is. Dan heb ik er spijt van dat iuk zo doe omdat ik er dan niet over kan praten maar aan de andere kant ben ik heel erg blij dat ik dat gezeur niet heb.. Heel vaag. nu heb ik veel minder last van die buien maar soms nog steeds wel. Zelfs mijn vriend merkt dat niet.
Vandaag het ik ook zo rot bui, niemand die het merkte terwijl ik net heel erg saggie was tegen me vriend aan de phone.. heb ik dan meteen weer spijt van maar kan er niks aan doen..
Zo vaag..

Heeft iemand nog tips over hoe dit weg kan gaan of hoe je er wel goed mee om kunt gaan...?
Of is het normaal om te doen dat je vrolijk terwijl je dat absoluut niet bent..???

Rosie

Hoe je er vanaf kunt komen... tjah, goede vraag.

Dat wat SE zei herken ik ook wel, ik heb een keer tot bloedens toe m'n vuisten tegen de muur zitten rammen :S:S:S

En dan ben ik dus bang dat er een keer een moment komt waarop ik mezelf niet meer in de hand heb.

ik weet wat je bedoelt, hoewel ik niet echt overdreven vrolijk word. ik doe gewoon net of het me geen flikker kan schelen en op dat moment lukt dat dan ook wel. maar als ik dan thuis kom of ergens anders alleen ben en er over na ga denken, dan doet het pas pijn en voel ik me kut. vaak ben ik dan ook ontzettend gemeen, maar ik kan het niet stoppen. het lulligste is dat je het ergst doet tegen de mensen waar je het meest van houdt, das echt heel vaag. later, als ik alles weer op een rijtje heb gezet kan ik er wel gewoon over praten, maar dan voel ik me meestal errug dommig. ik denk dat iedereen dit wel heeft, maar dat het bij de een meer opvalt als bij een ander.

Inderdaad... dat is zo vervelend dat je iedereen loop af te katten die juist proberen aardig te zijn.. ik vind dat zo erg dan haat ik mezelf echt...
Ik probeer het nu wel in te houden en dat lukt aardig, maar vandaag had ik zo'n dag dat alle shit even te veel werd.. Ach..
Fijn om te weten dat ik niet de enige ben.. Dat helpt echt.. :)

xxxx

Dat heb ik ook jah, en ik voel me er heel goed bij :). Zo worden bepaalde pesterige opmerkingen die jij vervelend vindt niet vaker herhaald. Een nadeel is wel, dat als het dan toch doorgaat, al mijn woede wordt opgekropt zeg maar. Dan kan ik echt ontzettend tekeer gaan. Maar dat heeft ook zijn voordelen. Zo heb ik eens op de basisschool een pestkop van 2 koppen groter in 1 keer onderuitgeschopt. :D Het was in 1 keer afgelopen. Dat was me anders nooit gelukt :)

een aantal jaren geleden werd ik ook erg gepest, hoewel ik errug tegen geweld ben heb ik der toen een flinke mep verkocht, heel gemeen, want ze was veel kleiner dan ik, maar ze wa altijd ZO gemeen, op een gegeven moment kan ik dat dan niet meer binnehouden

Ik heb er ook zeker last van. Dan doe ik alsof het me niet uitmaakt, maar iegenlijk is dit wel degelijk het geval. Wat ook altijd helpt bij mij is zelfbevrediging. Klinkt gek, maar is echt waar. ik ben ook opzoek naar een andere manier om mijn emoties te uiten, maar die heb ik nog niet echt gevonden.

zoals ik al eerder zei.. ik wor rustiger van tekenen..

mjah ik oowk.. en t verberge was t kutste :(

mjah ik heb ioowk nog wel es doorflipacties maar ik kan me voort redelijk beheersen.. dus das wel rie-lex..

ik doe precies t zelfde, tot dat t me echt te veel word en dan flip ik, maar dat probeer ik meestal zo lang mogelijk uit te stellen, maar anders gewoon lachen

klopt,dat doe ik ook,ook bij me vriendje,dat is het dus als het me niet intereseerd,ook op sgol!!!

alleen opeens gooi ik allez er uit,en dan heb iedereen de volle laag van me....en dan lken je beter vlugten....

Ik verberg mijn pijn altijd, men woede kan ik niet altijd.

Vroeger liet ik over me heen stappen en vond iedereen me aardig, nu kom ik voor me op en ben ik al direkt een arrogante klojo. ;)

Als ik pijn heb dan verberg ik die...want als ik der over praat dan wordt der toch niet naar geluisterd. :rolleyes:
Als ik dan doorsla is dat meestal in men kamer, alleen zodat niemand der last van heeft, behalve men fijn gezinnetje dat zegt dat ik stiller moet zijn ofdat ik nog niet heb gestudeerd en ik zeker men jaar zal moete herdoen omdat zo lui ben geweest.

Sorry...dat moest ik even van me afschrijven...want binnen een week ontvang ik namelijk men B-attest of C-attest terwijl de rest van men klas blij blij blij rond zal huppele en al men vrienden me gaan vertellen hoe teleurgesteld dat ze zijn dat ze 78,5 procent hebben op hun totaal rapport in plaats van 80 procent. ;)

Ooit komt het er toch wel uit.
Er zijn mensen die er doorheen kunnen kijken

Ik heb zoiets ook, alleen ik kan mn woede totaal niet uiten, ik moet al snel lachen of juist huilen als ik kwaad ben. Ik word ten eerste altijd paniekerig, kan nooit stil zitten dan enzow. Maar ik zal nooit kunnen trappen ergens tegen aan ofsow. Dan zie ik helemaal voor me hoe ik daar sta en dan moet ik lachen. Tis heel kut en ik hoop echt dat het gaat veranderen.

Als anderen me uitschelden, dan maakt dat die woede van binnen wel veel erger, maar van buiten doe ik alsof het een lachertje is.

Bedoel je dat?

ja heb ik ook altijd. ik zit altijd alles extreem te relativeren, krijg bijna de slappe lach als er mij iets ergs gebeurt, maar voel me dan wel ongelooflijk klote