De wereld krimpt
 

De wereld krimpt.

De wereld krimpt,
en niets spant als een warme sjaal
om mijn schouders en mijn nek
een beetje minder adem maar
een beetje meer mijzelf,
dan durf ik te kijken
omdat ik toch niets zie
en durf te zijn omdat ik toch niet ben
omdat de wereld krimpt en niets
bestaat zolang de onaangebroken morgen
mij tezamen met het niets vergeet

Dit stuk vind ik heel erg mooi. Het eerste stuk doet me niet zoveel, maar het laatste stuk (y) Misschien komt dat omdat ik ergens een woord mis in het eerste stukje.

Hierin dus. Ik weet niet of je dat expres hebt gedaan, maar het ziet er nogal vreemd uit. Verder is het dus een erg mooi gedicht.

Ja, ik snap dat je dat stukje iets minder goed vind lopen. Ik hou de optie open om er wat aan te veranderen, maar ik zit daarin vrij klem. Ik heb al geprobeerd het anders te laten lopen door het toevoegen van komma's, woorden enzo, maar dat helpt allemaal niet veel...

Ik vind die 'maar' helemaal niet storend, vind 'm zelfs mooi en passend! Het gedicht spreekt mij inhoudelijk aan!Dat komt mede door je mooie filosofische verwoording en de doorloop van de zinnen, vind ik.

Ps: ik vind het zelfs Perfect lopen!

Ja, deze loopt zo fijn, ik vind hem ook erg leuk :)

Dankjulliewel :) . Ik kan zelf die zinnen wel goed volgen, maar ik kan me ook voorstellen dat anderen dat niet kunnen. Maar als de meerheid wél de goede intonatie/ritme/manier van lezen vindt, laat ik het zo het is.

Had ik niet verwacht :)