Een dip...
 

Hallo allemaal... ik wil even mijn verhaal kwijt. Een zaterdagavond was ik samen met een vriendin in een cafe. We kwamen 2 leuke jongens tegen, en we hebben een heel leuke avond gehad. Maar toen we naar huis gingen vroegen ze of we nog even met ze mee naar huis gingen. Dat vonden we eigenlijk wel gezellig en dat hebben we gedaan. Toen we bij zijn huis kwamen, hebben we eerst buiten gezoend. Daarna zijn we naar zijn kamer gegaan. We hebben daar nog wat gepraat en gezoend. We hebben 'het' niet gedaan. Maar toch voel ik me hier heel raar bij. Normaal gesproken zou ik nooit na een paar uur al met iemand mee naar huis gaan, en zeker niet met hem naar zijn kamer. Verder weet ik nu niks van hem, geen telefoonnummer of e-mail adres. Ik begrijp niet waarom ik me hier zo ongelofelijk rot over voel. Ik bedoel, er zijn toch genoeg mensen die dit doen, of niet? Ik snap het gewoon niet waarom ik me dan zo down moet voelen... :( :(

Tja... Misschien verwacht je er stiekem toch meer van? Je zei zelf al dat je dit normaal gesproken niet zomaar doet, en als je dat dan nu wel doet, lijkt het mij dat je wel iets voor die jongen voelde. Of op zijn minst geïnteresseerd was. Ik kan heel goed begrijpen dat je het jammer vindt dat je geen e-mailadres of een telefoonnummer hebt.
Wat je verder zou kunnen doen... Ik neem aan dat je wel zijn naam kent? Is er niet iemand die hem viavia zou kunnen kennen en je een e-mailadres zou kunnen geven? Misschien dat je je dan wat beter voelt. Of je neemt gewoon een flinke reep chocola en een lekkere onzinnige film en ga je gewoon de hele avond vermaken, morgen voel je je dan alweer een stuk beter.

Misschien ben je verrast door je eigen gedrag en voel je je daaroor enigszinds teleurgesteld in jezelf? Of hoopte je stiekem dat er meer van zou komen met die jongen en baal je er nu van dat je verder niks van hem weet? Deed het je misschien denken aan een herinnering van vroeger met iemand anders?

Tja, het kan zoveel zijn, daar kun je zelf nog het beste antwoord op geven denk ik. Probeer de reden bij jezelf te zoeken, dan kun je misschien iets aan dat gevoel doen. En probeer het anders gewoon te vergeten, of het op een positieve manier te zien, zodat het een leuke herinnering voor je wordt.

Dat er genoeg mensen zijn die dit doen wil niet zeggen dat jij het dan ook leuk vindt. Ik zou me daar toch ook niet prettig bij voelen maar een ander misschien wel. Beschouw het als een les, gewoon niet weer doen.

Dat is eigenlijk juist het vreemde, ik weet zelf (nog) niet wat ik ervan verwachtte :confused: . En daarom weet ik ook niet of ik hem wel nog een keer wil zien. Want dat zou wel kunnen, omdat ik weet dat hij ook vaker in dat cafe komt. Maar daar zal ik inderdaad eerst achter moeten komen denk ik... :(
In ieder geval, bedankt voor jullie leuke reacties ;)

Misschien geeft juist dat onzekere gevoel nu je dat vervelende, knagende gevoel. Je weet niet precies wat je wil, hoe dit verder gaat, waar je aan toe bent, wat de consequenties zijn van wat er tussen jullie gespeeld heeft. Dus probeer het gewoon een beetje van je af te zetten, en kijk hoe het de volgende keer gaat dat jullie elkaar weer zien :)

Misschien schaam je je voor jezelf?
Als je aan het voorval terugdenkt dat je je dan ook ineens rot voelt? er niet meer aan wilt denken enzo?
Zoiets moet gewoon slijten.. voor zover ik weet tenminste..
succes :)

Anderen kunnen zich heel erg prettig voelen bij dit soort avondjes, anderen niet. Misschien dat jij zo'n persoon bent die dat niet zo fijn vindt, maar dat je het niet van jezelf verwachtte. Mocht dat zo zijn, dan gewoon niet meer doen.

Of dat je niet zo goed weet wat je er nu van denken moet, zeker omdat je niet zomaar even een sms kan sturen naar hem om te peilen. Hoe hij het allemaal ervaren heeft enzo...

En zo zijn er dus inderdaad nog veel meer redenen te noemen.
Doe in ieder geval in het vervolg geen dingen meer die je normaal ook niet zou doen (tenzij het heel heel erg goed voelt, maar dat is aan jou) zodat je de volgende keer niet met zo'n domper zit...

Nu ben je er dus achter dat dit niks voor jou is.

Heb je weer wat geleerd.

Verder geeft het niet.

Je weet toch waar hij woont? Wat klaag je dan dat je zijn telefoonnummer niet weet. Een kaartje! Kleine moeite, groot plezier. Wie weet zit hij zich af te vragen hoe hij met jou in contact kan komen.

Ik neem aan dat je verder niks met hem zou willen? En wat je hebt gedaan, is echt zo erg nog niet, ik ken mensen die in zo'n situatie veel verder zijn gegaan. Waarschijnlijk heb je gewoon een beetje een schaamtegevoel, omdat je dit soort dingen verder nooit zou doen. Maar je weet nu hoe je reageert op zoiets, en zal je het niet snel weer doen. En dat rotgevoel ebt vanzelf wel weg, over een week denk je er vast al heel anders over:)