# ? (untitled)
 

oefening in bondigheid.

Het is bondig, dat is je gelukt. Maar hij doet me eigenlijk niets. Ja, vroeger, met je lief erbij, was je rijk, en nu maar arm, en toch geef je haar gelijk. Ik mis het gevoel dat eraan gekoppeld moet zitten, misschien wel door de bondigheid.

Wat ik wil zeggen is:
Misschien moet je een ander thema kiezen om bondig over te zijn, iets dat zich er meer toe leent. Liefde is nu eenmaal een onderwerp waar je heel uitgebreid en ongeremd over kan uitsmeren. Eigenlijk is liefde en ldvd de choco van de poëzie, als ik er nu over nadenk.
Het storende, jammere, is ook dat je met een nogal cliché einde afsluit, het is niet echt verrassend, en dat moet je net wel proberen zijn als je met zo weinig woorden dicht. Als je een uitgesmeerd gedicht schrijft, kan er eens een mindere zin in zitten, maar hier mag dat dus niet; elke zin, elk woord moet sterk op zichzelf en in het geheel staan.

Korte toelichting bij mijn reactie deze morgen, toen ik nogal gehaast was :).

Je hebt een punt. Ik heb ook getwijfeld over 2 dingen:
1. of ik 'm hier wel neer zou zetten, want hij is gericht aan mijn exvriendin in principe, en zij weet precies wat ik bedoel uiteraard.
2. of die laatste zin niet te cliche is... en dat is'ie. Maar hij sluit het gedicht wel het beste af voor de boodschap die ik tegen mijn ex had. Vandaar.

Bondig is leuk maar hier niet goed uitgewerkt naar m'n gevoel. Ik hou in ieder geval van gedichten die beginnen met 'en'. Je wordt erin gesmeten, vraagt je af wat ervoor gebeurde. Het begin is sterk en vraag om meer maar je einde is toch een anti-climax...

Ik mis een woord in de 3e strofe voor 'in', ritme loopt daardoor, bij mij, niet helemaal lekker. Verder is hij wel aardig bondig, geen overbodige woorden. Ik zou van jou wel eens een sonnet willen lezen.