Dubbel
 

Ik ben benieuwd wat jullie van mijn nieuwste creatie vinden. Het is vrij gemakkelijk, vrij kort en bondig, in tegenstelling tot wat ik meestal schrijf (al plaats ik hier niet veel... :))

Dubbel

Daar zat hij dan,
door iedereen gehaat.
En hij lachte,
zijn tanden bloot.

Daar liep hij dan,
door iedereen bekeken.
En hij danste,
zijn eigen dans.

Daar sprong hij dan,
door niemand gezien.
En hij miste,
zijn laatste kans.

Daar lag hij dan,
door niemand gemist.
En hij huilde,
ja, hij huilde zichzelf dood.

Ik vind het dan ook niet zo'n ster gedicht. tis net onweer. het begint wel flitsend maar het eindigd met gedonder.

Daar zat hij dan,
door iedereen gehaat.
En hij lachte,
zijn tanden bloot.

Daar liep hij dan,
door iedereen bekeken.
En hij danste,
zijn eigen dans.

dat is goed, spannend, wat zou er gebeuren? ritmisch lekker. het laatste couplet

Daar lag hij dan,
door niemand gemist.
En hij huilde,
ja, hij huilde zichzelf dood.

de laatste zin moet een dramatische wending geven, maar doet dat niet. hij is te lang en klinkt alsof je hem eerst hebt bedacht en persé wilde gebruiken, of als afsluiting hebt afgeraffeld.

Daar sprong hij dan,
door niemand gezien.
En hij miste,
zijn laatste kans.

de herhaling van het stramien komt niet goed uit de verf, deze brug naar het eind mag wel wat vrijer denk ik, omdat het verhaal hier gewoon te snel gaat. er is onvoldoende sympathie en gevoel gekweekt.

Hm, ik vind het wel een sterk gedicht... Het spreekt me wel aan. Heb geen zin om het gedicht te 'analyseren', dat doe ik vrijwel nooit. Een gedicht spreekt me aan of het spreekt me niet aan. Aan begrippen heb ik niets.