Hoe kwamen jullie erachter dat Sinterklaas niet bestond?
 

Ik vermoedde het al en toen vertelde een vriendinnetje het stiekem toen we achter een gordijn verstopt zaten, ik denk dat ik acht was.

Ik weet het niet meer, maar ik moest vast heel hard huilen, en wilde het niet geloven. Nog steeds kan ik er niet bij dat 'ie niet bestaat. :(

mijn mama vertelde het toen ik naar groep 6 ging.. we moeste in groep 6 surprises gaan maken dus ja..
en ik moest wel een beetje huilen :bloos:

Ohja, dat was hier ook zo, dus voor die tijd wist ik het al. :eek:

erg he :(

Ik vond het alleen maar leuk dat ik nu ook eindelijk het grote sinterklaas geheim wist. :bloos:


Maar ik vind het nu wel stom dat ie niet bestaat.

Ik had het al van een vriendinnetje gehoord, maar geloofde haar niet. Later een keer toen ik eng gedroomt had gingen mijn ouders van alles vragen of het bestond. Op een moment kwam sinterklaas langs en ik twijfelde. Toen hadden mijn ouders het vertelt.
Moest wel mijn mond houden tegen mijn broertje, maar geloof niet dat ik het goed gedaan had. Hoe meer ik volhoude dat hij wel bestond hoe minder hij me volgens mij geloofde. :D

Mijn ouders hadden het verteld toen ik 4 jaar oud was.

Ik ben het op mijn 6e maar eens aan mijn ouders gaan vragen. Het boeide me niet zo heel veel, eigenlijk.

Mijn ouders hebben het me verteld toen ik 6 was, in de zomervakantie.
Vader: "Er was eens een meneer, hij heette Nikolaas, en die gaf altijd cadeautjes aan alle kinderen die hij kende, één keer per jaar, op zijn verjaardag. Die man werd heel, heel oud, maar toch ging hij na een tijdje dood. Toen besloten alle ouders in Nederland dat het zo'n mooi idee was, dat ze voortaan op de verjaardag van meneer Nikolaas, op 6 december, cadeautjes aan hun kinderen gaven... en tegen de kleinste kindjes deden ze nog alsof hij het was die de cadeautjes gaf, om hem niet te vergeten. Wie denk je nu dat die man was?"
Saartje: "Sinterklaas?"
Vader: "Ja goedzo! En jij bent nu al groot, dus mag jij het echte verhaal weten, maar sommige kindjes uit je klas weten het nog niet, dus je moet het niet aan ze vertellen, oke?"
Saartje: "Ja"

Da's wel mooi verteld :)

Ik was geloof ik 5 of 6 ofzo. Ik was heel erg achterdochtig aan het worden, dus mijn ouders hadden het me maar verteld. Ik vond het wel jammer, maar was ook blij dat ik wist hoe het zat ofzo

Z'n verjaardag mag dan wel op de 6e geweest zijn, volgens mij is de traditie toch echt dat we 't de 5e vieren!

Ik weet niet meer hoe oud ik was (8 ofzo), maar ik had ergens iets opgevangen en toen ik 's avonds in bed lag vroeg ik heel serieus aan m'n vader: "Pap, je moet echt eerlijk antwoord geven hoor. Bestaat Sinterklaas?"
Nou, niet dus en toen moest ik huilen en kon ik het maar niet bevatten. Maar de volgende dag vond ik het wel cool dat ik 'het geheim' nu ook kende ;)

ik rukte de baard van de sint eraf, ik geloof dat er nog 150 kinderen erachter kwamen dat hij niet bestond:o

Ik weet niet meer hoe ik erachter kwam. Ik weet nog wel dat een jongetje in groep drie heel hard door de klas heeft zitten schreeuwen dat hij niet bestond. Een aantal klasgenootjes geloofden er toen nog (dus eigenlijk dan niet meer) in. Pestventje was dat eigenlijk. (n)

hm... toen ik 6 was en ik al de hele zomervakantie bezig was met verzinnen wat ik voor sinterklaas wilde hebben besloten mijn ouders dat het tijd was om eens met me te praten...

Mijn ouders hebben me gelukkig nooit voorgelogen. Maar ik mocht het uiteraard aan niemand vertellen. Ik hield ook keurig me muil. Ik kreeg inderdaad een zelfde soort verhaaltje als Sarah maar dan zonder van te voren het idee dat 'ie echt zou zijn.

Mijn ouders hebben mij nóóit voor het lapje gehouden. Zodra ik begreep dat iemand zich kon verkleden 'just for the fun of it' werd mij duidelijk gemaakt dat deze man niet bestond en het puur sfeermakerij was.

ik heb nooit in hem geloofd, omdat mijn ouders mij er nooit in hebben laten geloven. ik was vroeger nooit zo bezig met sinterklaas, denk ik.

mij werd meteen verteld dat ie niet bestond... dus jaartje of 3/4. :o maar wel netjes niet tegen andere kindjes verteld. wel kreeg ik met sinterklaas wel een kadootje. intertoysboek voor mn neus en voor een bepaald bedrag mocht ik wat uitkiezen en dat ging mn paps dan halen. :P vanaf mn 10e toen ook geen kado's meer gehad voor sinterklaas. maar dat was niet zo erg.

Volgens mij heb ik altijd al wel ergens geweten dat een neger, een vent van 500 jaar en zijn witte paard niet op het dak konden zitten. Maar ik wilde er nog zo in geloven dat ik naar andere manieren ging zoeken hoe het waar zou kunnen zijn. Ik weet nog goed dat ik eens tegen mijn moeder zei dat sinterklaas misschien een sleutel van de voordeur van elk huis had. Maar toen ik negen was ofzo bekenden mijn ouders uiteindelijk. Heel raar, ik wist het allang, maar ik moest toch enorm janken :confused:

Ik bleef me maar afvragen in bijzijn van mijn moeder hoe Sinterklaas toch bij al die huizen binnenkwam. Zo'n sleutelbos werd wel heel zwaar dan. En toen vertelde mam het me. ik zat in groep 6. 'Savonds vertelde mn moeder aan mn vader dat ik het grotemensen-geheim ook wist. pffff..

Het werd me verteld door mijn moeder.

Het is mij daarvoor trouwens ook al heel vaak verteld door leeftijdsgenoten, maar ik vond het uiterst ongeloofwaardig dat mijn ouders al die cadeau's kochten. Als mensen aan mij vroegen 'geloof jij in Sinterklaas' zei ik ook gewoon ja, ik beschouwde het meer als een soort religie dan als wetenschap.

Ik geloof dat ik het al een tijdje vermoedde, maar het werd toch wel pijnlijk duidelijk toen de halve wortel die 's nachts uit de schoen was gehaald, de volgende dag weer in de koelkast bleek te liggen :P

Ik zou het niet eens weten. Ik denk dat ik er niet meer in geloofde sinds groep 3 ofzo.

Dat weet ik nog heel goed. Ik zat in groep 4 of zo, en ik zat op een herfstdag buiten in de tuin te schommelen. Mijn pa kwam naar buiten en zei dat hij me iets moest vertellen. Tja, toen vertelde hij het.
Ik reageerde er rustig op en was niet verbaasd (omdat je door de jaren dan wel wat doorkrijgt ;) ). Maar ik ken ook kinderen die gewoon dagen lang gehuild hebben nadat ze het hoorden. :o
Eigenlijk had ik daarvoor al eerder van iemand gehoord dat Sinterklaas niet bestond. :D Maar dat was een jongetje uit mijn klas en ik wilde dat niet geloven, omdat ik hem niet moest. Hij plaagde me vaak en gaf klote-opmerkingen en zo.

Ik speelde altijd met mijn broer op zolder en ineens mochten we daar niet meer komen (rond sinterklaas) en toen zei een vriendje van mijn broer dat dat waarschijnlijk was omdat daar de pakjes lagen. Dat moesten we natuurlijk checken, dus zo kwam ik erachter. Ik was 4 of 5 denk ik

Ik was nog vrij jong, en 'betrapte' mijn moeder toen ze met de kadootjes bezig was. Geen drama's of tranen, ik geloof wel dat ik het heel stoer vond dat ik het wist, en mijn zusje en broertje nog niet :o

toen ik in groep 5 zat moest ik na pakjesavond even bij m'n moeder komen en die heeft het me toen verteld:o Ik heb de hele avond lopen janken en volgens mij niet eens meer met m'n cadeautjes gespeeld. Ik heb ook nog de hele avond geprobeerd m'n ouders te overtuigen dat ie wel bestond maar dat heeft niet gewerkt :bloos: :(

lekker tactisch moment daarvoor :|

Mijn mama vertelde het mij.. Ik vond het zwaar kut (n).. Ik heb lang zitten zeggen dat ze het mij nooit hadden mogen vertellen.. Maar mijn lerares in het 5e leerjaar was er heilig van overtuigd dat dat veel te kinderachtig was voor kinderen v 10 jaar :mad:

Toen ik 7 was zat ik naar de intocht van Sinterklaas te kijken op tv en ik bleef net zo lang zitten tot de aftiteling.

Toen zag ik dus:

Sinterklaas: Bram van der Vlugt

etc. etc.

Toen ben ik mn moeder maar eens gaan vragen hoe dat nou zat.

:p juh ach, ook al hadden ze het in de zomervakantie gezegd ik had toch wel gejankt:p

Doen ze dat echt in beeld :eek: Wat ontactisch :o

Ja, inderdaad, echt slecht xD

Ja :(

Maar ik was bijna 8, dus het werd toch wel eens tijd :p

Haha wat een sukkels zeg. :(

6e is zijn sterfdag :o

hoezo vertellen de ouders dat hier bij iedereen
wat zijn dat voor ouders ?

ik liep de douche binnen en vond een zak met kado's

Verstandige ouders, die liever hebben dat het kind het van hen hoort dan van een vriendje of een ouder ettertje.

die gast die sinterklaas speelt, die zag ik toen in zun gewonen kleren op tv enzo en ik herkende zun stem en toen zei ik iets van: mama dat is sinterklaas maar hij heeft geen baard.

Mijn broers vertelde me altijd dat sinterklaas niet bestond en ik antwoordde daar altijd op dat ze logen. Pas toen ik een keertje mijn schoen had gezet en mijn ouders vergeten waren er een kadootje in te doen geloofde ik niet meer in sinterklaas.

Met me geniale hersens.

Ik was 4 jaar en ik vroeg aan me vader hoe het komt dat de sint door de centrale verwarming heen kan. Want het leek me zo onmogelijk om hget witte tapijt wit te lateb :confused:

:D:D

Ik was acht, in de zomervakantie had ik het zelf bedacht:)

Ik vind het zonde hoor, als de ouders het vertellen.

Nou, beter dat ouders het op een gegeven moment vertellen, dan dat zo'n kind als enige nog geloofd, op het schoolplein hoort dat 'ie niet bestaat en vervolgens in totale verwarring raakt :p

Hm, vind ik niet.. En ik vind het sowieso raar als vriendjes dat aan jou zouden vertellen, maar blijkbaar komt dat dus toch wel veel voor.
Dadelijk vertellen die ouders jou dat Sinterklaas niet bestaat op je vijfde, terwijl je het anders op je achtste van een vriendje had kunnen horen:s

Er lopen niet alleen vriendjes op een schoolplein rond? :) Op een bepaalde leeftijd gaan de meeste kinderen er denk ik vanuit dat niemand van hun leeftijd meer geloofd, en worden er bovendien surprises gemaakt enzo. Mijn broertje heeft héél lang geloofd dat sinterklaas bestond, die was er echt niet vanzelf achter gekomen. Toen mijn ouders het vertelden was hij ook echt verdrietig enzo. Beter dat dat thuis gebeurde, dan op school, imo :o

Hm... Oké...

Ik had eigenlijk niet verwacht dat mensen verdrietig zullen zijn als ze horen dat Sinterklaas niet bestaat, dacht dat ze dat meestal wel begrepen. En bij ons geloofden er mensen tot hun tiende of zo, dat accepteerde iedereen gewoon.. Ondanks dat er surprises werden gemaakt:)

m'n vader nam me apart en vertelde het me. Heb gejankt als een idioot. Voelde me daarna wel erg trots dat ik het wel wist en m'n broertje niet (y)