Een slecht cijfer: Hoe vertel je het aan je ouders?
 

Ik haal dus een 1. Mijn ouders vermoorden me. HOE MOET IK DIT VERTELLEN ZONDER VERMOORD TE WORDEN?!

Wat is de reden dat je een 1 hebt? Ben je betrapt op spieken, had je slecht geleerd, was de toets gewoon heel moeilijk?

Hoe dan ook zei ik het thuis altijd gewoon letterlijk: ik heb een 1.

Als je dat al niet eerlijk aan je ouders vertellen, zit het volgens mij niet goed.
Het overkomt iedereen toch wel eens dat je een laag cijfer haalt.

Gewoon zeggen.

Jezelf bewapenen.

Ik zeg altijd: Ik heb een één, hihi. :(
Maar mijn mamma wordt daar niet zo boos over dusja, ik weet niet wat je moet doen als je ouders wel boos worden.

"wat zijn je cijfers in de toetsweek?" (m'n moeder)
(ik) "nou ik heb afgerond 2 negens, en een 8 en een 7 en 2 zessen. en engels maar ik heb mag 1tje herkanzen.

gewoon niet het cijfer noemen alleen zeggen dat het slecht is dus.

Ik zei altijd dat ik er een heel slecht gevoel over had, en dan een dag later zeggen dat dat slechte gevoel juist was. Ze vonden het niet enorm erg.

Ik zei altijd, oow ging wel goed. :)

Net zoals een goed cijfer.

Ik vertelde alleen mijn cijfers als ze goed zijn.

Hebben ze jaren geen cijfer meer gehoord :bloos:

Gewoon vertellen als ze er naar vragen... en niet vertellen als ze er niet naar vragen. En er zielig bij kijken, natuurlijk. En vertellen hoe het kwam (je had niet begrepen hoe je het moest leren, je had een blackout, je hebt het verkeerde hoofdstuk geleerd, zoiets - een 1 heb je toch niet zomaar)

Cijfers zijn toch je eigen verantwoordelijkheid.

Ik heb nooit met de cijfers gezeten, tenzij ik 100% zeker weet dat ik het goed had, en ik de proefwerk niet meer mocht zien( bij mijn vorige school maakte ze veel fouten en mocht je daarna je werk niet meer zien :s )


En gewoon zeggen verdomme proefwerk verkloot.
Dan zeg je het zelf al en hebben je ouders niks meer te zeggen. Dan wordt het waarschijnlijk: Volgende keer beter je best doen!

Waarom zouden je ouders je daarvoor vermoorden. :confused: Of houd je me voor het lapje. :confused:

Mijn ouders vonden het altijd jammer voor me. Maar het is altijd mijn eigen verantwoording geweest.
Dat ze er moeilijk over doen vind ik achterlijk.

"Pa, Ik heb een 1"
"Tsja, das kut voor je. Haal je wel op."

Aldus mijn vaders reactie op 1-en :P
Ik hou van mijn vader (A)

:D risico van het vak :p

Ligt eraan

ik leerde nooit woordjes dus daar haalde ik altijd een 1 voor, dat vertelde ik niet maar wisten ze geloof ik wel, boeiend, dat haalde ik ook altijd weer op. :o

En anders vertelde ik het meestal wel maar ja ook daarvoor gold dat ik het toch wel zou ophalen en dat wisten mijn ouders ook wel :s

Kan toch gebeuren :confused:

[edit] Als het een belangrijk proefwerk ofzo was, en je hebt niet of nauwelijks geleerd zullen ze terecht kwaad zijn

maar anders zullen ze er toch totaal niet mee zitten? :confused:

ik kreeg altijd geld van m'n oom bij onvoldoendes :D
en een 1 was dan uiteraard meer waard dan een 5.

Niet vertellen. Zeggen dat je een onvoldoende hebt en dan proberen het zo snel mogeljik op te halen door beter of harder je best te doen.

Ik heb overigens nooit een één gehaald. :cool:

soms
zeg ik het niet en herkans ik het gewoon,

of ik zeg als ik hem heb gemaakt ja ik wist niet dat je dat en dat ook moest doen dus dat heb ik niet

of ik heb een 1 maar ik had toch een negen dus maakt niet uit

of ja ik had een 1 ik weet écht niet hoe het komt ik had zo goed geleerd ik dacht echt dat ik het heel goed had..

Op de koelkast hangen, dan zien ze het vanzelf.

gewoon zeggen en dan voorzichtig aankomen, zo van: tsja, ik had niet zo'n goed cijfer op school.
ouders: wat dan?
jij: een 1 *beetje lachen*, t was door de hele klas slecht gemaakt.

Ik zeg altijd al eerder dat ik het gevoel heb alsof ik het heel slecht heb gemaakt. En dan zeg ik als ik mijn cijfer terug heb eerst dat het door heel de klas erg slecht was gemaakt en mja:S

Onvoldoendes zijn nooit leuk, maar iedereen haalt er wel eens een. Behalve mijn zusje dan:mad:

ach, daar maken ze zich niet druk om.

Vanmiddag nog: ma: Heb je je toetsen goed gemaakt? ik: Uh ja, behalve eentje. Maar 3 van de hele klas hadden een voldoende. Moet je raden wat ik had. ma:.......1,8 ik: nee khad een 1,5. ma: Nouja dan was dat zeker een moeilijke toets. ik: Ja dus.

Naja goed, ligt er natuurlijk ook aan hoe je ouders met slechte cijfers omgaan.....

Tja, mijn ouders vinden dat ook nooit zo leuk, vooral mijn moeder niet. Ik noem eerst altijd m'n goede cijfers en dan m'n slechte cijfer, ik sluit af met de mededeling dat ik die toets mooi kan herkansen omdat ik voor de rest alles goed heb gemaakt.

Vaak niet. :o

Ik vertel het niet. Zij interesseren zich niet in mijn schoolcarrière. (y)

Als ik het vertel, zeg ik het gewoon.

"Ik heb een één"
"Ohh, nouja, volgende keer beter"

Waarom zouden ze je 'vermoorden'?

Soms zei ik het, soms niet.

Niet.
maakte ze niks uit.
en mij ook niet

Dan vertel je het gewoon niet. Ik bedoel ik vertelde ook alleen maar mijn cijfers wanneer ze goed waren. ;) :P

in deuropening: pap, mam, ik heb een 1


als ze dan ala charge op je af rennen deur dichtgooien

Ik vertel nooit mijn cijfers aan mijn papamama, maar het interesseert hen ook niet.

En ik heb nog nooit een één gehaald. :(:D

Je begint na de toets al: pfff ik heb zo een slecht gevoel over die toets.
Dan voor je hem tegen je ouders verteld: man die toets was slecht gemaakt, er waren geen voldoendes.
Oftewel ik ga hem herkansen.

Gewoon zeggen dat ie bij iedereen slecht is gemaakt.

M'n ouders geloofden me niet eens toen ik vertelde dat ik voor m'n allereerste tentamen van rechten een 1 had :D. Daarna vooral zielig, maar ze twijfelden vooral aan het tentamen en niet aan mij :).

Gewoon vertellen. Pap, mam, ik heb goed en slecht niets. Het slechte nieuws is dat ik een 1 heb gehaald. Het goede nieuws is, dat het alleen nog maar beter kan gaan ;)...

Hehehe mijn smoes ;)

ook:
Messchien heb je een pw ervoor gemaakt mer een voldoende"? Zeg dan eerst de onvoldoende die je nu heb gekregen en dan de voldoende die je had gekregen ervoor. (Tenzij je het nog niet heb verteld...

vb:

Mama, papa ik heb een 1 gehaald voor blabla ja maar ik heb het wel meteen verbeterd met ene 8,5 erna :cool:

ouderS: zoo dat is goed schat
:p

Wat ik vroeger ook deed. (Me vader keek toen ik op de middelbare school zat dus tot 1 jaar geleden vaak naar me cijferlijst in me agenda..)
Wat ik deed:
De onvoldoende niet op me ciojferlijst zetten maar ergens in me agenda. En zodra ik een pw heb en ik die goed heb gemaakt zet ik die onvoldoende en die voldoende erachter. Dat valt niet echt op :p

tja, dat heb ika ltijd gewoon verteld. nouwja, betavakken vertelde ik soms via mijn moeder aan mijn vader ;) natuurkundigen ook altijd

Gewoon eerlijk zeggen. Kwam toch niet al te vaak voor. Al heb ik het een paar keer niet gedaan, maar die tijd is al weer lang geleden dat ik dat deed.

mijn vader is leraar dus heel erg betrokken en mn moeder wil ook alles weten.
Alsik met een slecht cijfer thuis kwam gingen ze altijd honderd keer vragen hoe dat nou kon (dat vroegen ze nooit alsik met een goed cijfer thuiskwam :S) En dan ging mn moeder altijd uitrekenen wat ik dan nog gemiddeld stond en wat ik moest halen om het op te halen enz enz...Ik vond het nooit leuk om thuis eenslecht cijfer te vertellen maja.....
Het lag trouwens nooit aan de toets, ik had het nooit goed bijgehouden (ja dat weet ik ook wel maar dat hoef ik op dat moment niet te horen)

ach zolang je 3 jaar lang niet gemiddeld een 3 op je raport staat voor frans (wijst naar zichzelf en duikt weg) staat valt het allemaal wel mee

Mam, pap: Ik heb een 3! :rolleyes:

jezus wat ziek

hoe krijg je dat voormekaar :|

maar meestal zei ik gewoon niks

Ofwel zeg ik op voorhand "Oh die test was moeilijk! Het zal een nipte zijn hoor.." En dan als ik die test terugkrijg zeggen dat mijn gevoel bevestigd is..
Ofwel mijn goede punten 'opstapelen' en dan mijn slechte test er samen mee afgeven..
Ofwel niets zeggen en gewoon proberen het punt op te halen

hoe graag zouden ouders dit topic lezen?