pluk die'm
 

Pluk die'm

Wat ik over je weet, ik kan
het nu wel vergeten. Ik had het
niet mogen vragen, het scheppen
van je handen sprak al voldoende, 't

brak me in ongelijke helften. Ik kon
enkel staan kijken hoe je een publiek
herschikte, alsof zij jou voordroegen en
ik leerde je vanbuiten. Nu zie 'k

je overal als een landschap liggen, je
lijnen stromen door mij, je stem giert
op mijn levenloze lichaam, verder van
jou verdwaal ik op weg naar hier. 't

Was mijn thuis tot ik wist dat jij er niet
bestond. Deze braakliggende dag was stiekem
de eerste zonder jou, het paradijs a'damt even
verlaten. Nu pas, eeuwig lusteloos, pluk ik 'm.

hoort de W in de laatste strofe geen w te zijn?

Verder vind ik dit erg mooi, het raakt me. Het afbreken van de zinnen vind ik hier fijn, het legt een pauze op de juiste momenten. Je verwoordingen zijn tof en beeldend en
het paradijs a'damt even vind ik geweldig, hoewel ik me afvraag waarom die apostrof er staat. Misschien mis ik iets, want volgens mij is het niet nodig.
O, je titel is doordacht. Gaaf.

Het is een sterk format, en een goede originele verwoording van een veelvoorkomendheid in de liefde. Je hebt ook een aantal woordgrapjes gemaakt. Jammer dat het er niet meer zijn.

carpe diem.

Nee, want de volledige zin is: " 't Was mijn thuis..."
Bovendien vind ik het wel leuk hoe dat het verleden wat accentueert. :)

Ha, het onderwerp van dit gedicht heb ik ontmoet in Amsterdam ;) Maar niemand zal die snappen natuurlijk :)

In elk geval, bedankt voor jullie leuke reacties! Ik dacht net dat de rare "afhakkingen" zouden storen enzo, en dat de zinnen soms wat raar liepen.

Inderdaad, dan klopt het wel.
En aan Amsterdam had ik nog niet eens gedacht. ;) Dat vind ik wel erg leuk trouwens.