vandaag besloot ik gelukkig te zijn
 

vandaag besloot ik gelukkig te zijn
niet meer te denken aan de pijn
de dagen wegen al zwaar genoeg
de zorgen die ik op me droeg
leg ik hierbij naast me neer
droog mijn tranen de laatste keer
want alles is mooi en alles is fijn
en vandaag besloot ik gelukkig te zijn

vandaag besloot ik te vergeten
wat ik eigenlijk niet wou weten
als alles wat goed is toch vergaat
dan is het nu mijn verdriet niet waard
de twijfel en de trotse liefde
die voorheen mijn gedachten doorkliefden
leg ik hierbij naast me neer
en vertel mezelf nog een keer
alles is mooi en alles is fijn
want vandaag besloot ik gelukkig te zijn

Het is een beetje cynisch geschreven ('alles is mooi en alles is fijn') maar tegelijk ook wel gemeend omdat cynisme past in de sfeer van relativeren, waar het gedicht over gaat.

Ik vind het een leuk thema, en je hebt ook lekker lopende gedeelten die het eer aan doen. Alleen af en toe verval je in clichés of gezochte zinnen waarbij ik dan net denk van: 'nee'. AABBCCDD rijm werkt daar ook niet echt lekker aan mee.

de twijfel en de trotse liefde
die voorheen mijn gedachten doorkliefden

Dit is altijd een gevaarlijke, en komt hier ook niet erg mooi naar buiten. Doorklieven beschouw ik als een woord dat je maar beter kunt mijden.

Wat botervleug zegt. Ik denk dat je verwoordingen mooier hadden kunnen zijn als je je niet zo aan het rijmschema had gehouden.