Onzeker...of niet?
 

Soms heb ik nogal vreemde gevoelens, ik ben zo onvoorspelbaar als de sterren en ook nog eens een ijskoning. Dan denk ik , ik ben nu bijna 18 jaar en ik heb geen vriend. Dat is natuurlijk helemaal niet zo erg, maar ik word er juist eigenlijk door mijn omgeving nogal onzeker van... :(
Al mijn vriendinnen hebben namelijk wel een vriend en proberen mij dan ook wel eens te koppelen. Het ligt niet aan de aandacht, ik bedoel het niet arrogant , maar ik krijg redelijk veel aandacht van jongens. Ik kan ook wel gewoon goed met jongens omgaan, dat is het niet. Maar als het dan bijna een relatie zou kunnen worden, dan ben ik er gelijk klaar mee. Ik heb dan het gevoel dat ik ergens aan vast zit en dat ik mezelf nog te jong vind voor een 'relatie'. Ik wil mezelf erg graag op mijn studie richten. (dat kan toch ook met vriend zou je denken...maar voor mijn gevoel niet echt) En waarom kan ik niet op een leuke manier eens verkering met iemand hebben vraag ik me dan af. :confused: Misschien klinkt dit voor sommigen onwijs raar, dat begrijp ik ook wel, maar misschien zijn er meer mensen die dit hebben of het wel begrijpen.

Waarom zou het raar zijn dat je gewoon geen behoefte hebt aan een relatie? Je hebt mensen die heel goed tegen alleen zijn kunnen en je hebt mensen die in paniek raken als ze niet vastgekit zitten aan een ander. Als jij je lekker voelt bij je leventje zonder vriend dan moet je daar niets aan veranderen, en al helemaal niet door vriendinnen die je willen koppelen.

Verder zijn meisjes die een beetje mysterieus blijven wat betreft hun bereidwilligheid een relatie aan te gaan, die niet al te easygoing zijn en die zelfstandig zijn en niet overduidelijk behoefte hebben aan een kerel een stuk aantrekkelijker (tenminste voor de kerels die niet op zoek zijn naar een slaafs kindje dat ze overal volgt).

Laat je niets opdringen, ik heb ook zat vriendinnen gehad die allemaal aan de man raakten, waarmee ik zoiets had van: nee dank je, ik wil NIET vast zitten!!!. Pas tegen mijn 18e had ik er wat meer interesse in en toen duurde het nog een tijdje voor ik echt iemand had. Dus laat je niet opjagen, gewoon lekker je eigen leven leiden en als je niet aan een man vast wilt zitten is het absoluut geen goed idee om dat wel te proberen.

Straks ontmoet je iemand aan wie je wél wil vastzitten en niet het idee had om vast te zitten (had ik op zeker moment tenminste) en die je voor wilt stellen aan je ouders. (Dat was mijn criterium). Dan is het vroeg genoeg.

meid, je bent doodnormaal. Als je geen relatie wil, maar gewoon een leuke scharrel (of verkering zoals jij het noemt) is dat je goed recht. Om eerlijk te zijn vind ik juist mensen die op 17 jarige leeftijd hun hele toekomst al aan het uitstippelen zijn, en zich vastklampen aan een jongen, meer abnormaal dan jij bent ( wat je dus niet bent).

Ga voor je studie, en flirt erop los. Heb wat vriendjes, maar verlies nooit uit het oog wat JIJ wilt, en laat je niet gekmaken door wat anderen vinden dat je zou moeten willen.

(y)

Niets mis mee toch?
Zo lang jij geen relatie wilt en het gevoel dat je er eentje hebt beklemmend werkt, moet je er niet aan beginnen.

Pas als dat gevoel weg is, of dat je voelt dat je er op een andere manier wel voor klaar bent is het goed om, als de mogelijkheid zich voor doet, je in een relatie te storten.

Relatie net als bijv. sex,

All in good time..

Waarom maak je er zo'n probleem van? Je bent toch niet verplicht een relatie te hebben. :confused: