Verjaardag vader, gaan of niet?
 

Zoals vele van jullie wel zullen weten heb ik een tijd terug gigantisch ruzie gehad met mijn vader om geld. Hij wou me niet meer als zijn dochter en ik wou vooral rust. Ik kan het niet aan om elke week of elke maand allemaal scheldmails op mijn dak krijg. Ik heb nu al een maand of twee niets van hem gehoord. Ik heb hem niets misdaan, alleen gevraagd waar ik recht op had maar blijkbaar denkt hij daar anders over. Nou wil ik alleen maar rust en vind ik het dus niet zo erg dat hij even niets van me wil. Ik hoor al een poosje niets van hem en vind het zalig eigenlijk.

Probleem is dat mijn vader over twee weken jarig is en zijn vrouw ook. Ik weet alleen niet goed of ik er nou heen moet gaan of niet. Aan de ene kant vind ik dat ik langs moet gaan omdat het mijn vader is en omdat als ik nu niet ga de kans klein is dat ik ooit nog een keer normaal contact met hem krijg. Aan de andere kant ben ik ook nog lang niet vergeten wat hij allemaal tegen me gezegd heeft en de laatste keer dat ik langsgegaan ben is uitgelopen op een groot drama.

Hij heeft toen gezegd dat hij graag weer contact met me wil maar hij denkt dat alles nu weer goed is. Ik wil rust en dat heb ik ook genomen. Alleen kan het ook niet zo blijven duren. Ik kan niet alle familiebijeenkomsten van zijn kant van de familie blijven ontlopen omdat hij en zijn vrouw ook komen. De famillie staat achter me maar ik merk ook wel dat ze het er heel moeilijk mee hebben.

Aan de ene kant wil ik wel langs gaan en wil ik wel contact maar dat is waarschijnlijk alleen maar omdat ik een vader wil. En hij is niet de vader die ik wil en nodig heb. Hij is helemaal geen vader voor me. Hij vraagt via via (via mijn broer, mijn familie enzo) wel hoe het met me gaat maar hij vraagt dan niets aan mij ofzo. Hij stuurt geen mailtje om me te feliciteren met mijn tentamens ofzo terwijl hij het wel weet. Ik stuur ook niets maar ik heb hem niets misdaan. Het is zijn schuld en niet de mijne.

Nou weet ik alleen niet goed of ik wel of niet moet gaan. Ik weet zelfs niet of ik wel of niet wil gaan. Kan iemand me iets adviseren of tips geven ofzo?

Lijkt me duidelijk. Jij wilt rust, hebt het genomen, en de rest van de familie kan je toch zien wanneer je wilt.

Doe waar je je het best bij voelt

Ja presies. Als je gewoon met de rest van de familie om kunt gaan, hoef je niet perse naar je vader toe. Al helemaal niet als hij denkt dat het allemaal weer goed is. Je kunt toch altijd alsnog contact met hem opnemen? Of hij nou jarig is of niet. Ga dus ook niet als je geen zin hebt.

Kijk heel goed naar wat jij zelf wil. Jouw familie moet zich maar aanpassen aan jouw keuze. Goed nadenken of je er wat mee opschiet als je naar zijn verjaardag gaat. Ik heb toen je andere topic ook gelezen over je vader, en ik denk dat je echt alleen maar moet kijken naar wat je zelf het liefste wil. Als hij niet als een vader voor jou voelt, hoef je denk ik niet te gaan. Stuur hem dan een kaartje ofzo, een mailtje. Zoiets. Succes in ieder geval met de keuze te maken.

Wacht todat hij alles betaald heeft. Bovendien lijkt het me voor jou emotioneel moeilijk. Als hij een gewone relatie met jou wil en zijn financiële verplichtingen ook gewoon nakomt zou ik weer eens overwegen om op een niet-zakelijke manier contact met hem te zoeken.

Een aardig kaartje lijkt me wel voldoende. Hoe groot is de kans dat dit goed gaat? Ik neem aan dat alles nog niet over en uitgepraat is.

Zoiets zou ik ook doen als ik jou was... :)

Ik kan het excuus dat ik niet wist wanneer hij het vierde niet meer gebruiken, heb net een mail gehad wanneer hij het viert.

*zucht* had ik net besloten dat ik niet zou gaan als ik niets zou horen en ik had ook niet verwacht dat ik wat zou horen krijg ik nu ineens toch een mail. Niet eens aan mij gericht maar een kopietje van de mail aan mijn oom. Ik ga denk ik maar eens informeren bij de familie wie er ook allemaal komen. Ik voel me wel verplicht om te gaan maar het is volgend weekend al en eigenlijk ben ik gewoon bang :(

Als je niet wilt, dan moet je gewoon niet gaan. Je kunt beter een kaartje sturen. Niemand heeft er iets aan als je stijf van de zenuwen op die verjaardag bent. Maar je moet hem denk ik wel laten weten dat je het niet vergeten bent, anders wordt ie niet blij denk ik. Al zou het zijn verdiende loon zijn wellicht, dan nog.

Ik heb voor een zelfde soort dilemma gestaan, ik ben niet gegaan. Ik heb ook geen kaartje gestuurd.. maar ik hoefde ook niet zo nodig dat het contact weer goed werd. Als jij daar nog wel op hoopt, zou ik inderdaad een kaartje sturen.

Waar ben je bang voor dan? :)

En verder, je schrijft dat je al een poosje niks van hem hebt gehoord en dat je het zalig vindt. Misschien is het dan het beste als je dat nog even zo laat en het inderdaad gewoon bij een kaartje laat.

Ikzelf ben ongeveer 4 jaar geleden bij mijn moeder weg moeten 'vluchten' omdat de situatie daar totaal escaleerde. Sindsdien heb ik minimaal contact met haar .. ik zie haar gewoon niet meer als mijn moeder. Heel af en toe spreek ik haar nog eens .. maar 1 keer in de maand is al veel.

Ik zit met hetzelfde dilemma als jij. Over een 3tal weken is zij jarig .. Zij en ik willen allebei graag contact met elkaar maar door elkaars karakter (onder andere) is dit gewoon onmogelijk. Tis niet dat ik hetn iet zou willen, maar er is gewoon heel veel gebeurd.

In het verleden hb ik geprobeerd het contact meerdere malen te herstelen door bijvoorbeeld bij haar langs te gaan. Maar binnen 5 minuten liep ik dan weerh uilend de deur uit omdat we weer knallende ruzie hadden.

Op dat moment besefte ik dat het geowon geen zin meer heeft om hte telkens maar opnieuw te proberen, want het loopt toch iedere keer fout af. Dat heeft me ertoe doen beslissen om haar verjaardag te laten voor wat het is. Misschien dat ik haar even bel om te feliciteren .. maar meer dan dat zal hetn iet zijn en of het er ooit betero p gaat worden .. dat weeti k ook niet.

Nu moet jij zelf die keuze gaan maken. Denk je zelf dat je er iets mee opschiet als je naar je vaders verjaardag gaat? Zo ja, dan moet je dat ook zeker doen.
Ben je bang dat er alleen maar meer ruzie van komt .. laat het dan voorbij gaan, bel hem bijvoorbeld. Dan heb je je toch van de goede kant laten zien, dan weet hij toch dat je aan hem denkt. Maar dan escaleert de situatie minder snel als wat je gewend bent .. en wat dus met ruzie en een hoop verdriet eindigt.

succes ermee

Een vader die tegen zijn dochter zegt dat hij haar niet meer wilt als zijn dochter...dat lijkt me het ergste wat je als dochter in je vaderrelatie (op incest na) kan overkomen..
Stuur hem een kaartje, eventueel met een klein kadootje.
Ik zou niet gaan...verjaardag is ook feestig en leuk bedoeld, en niet de setting om dingen goed te maken, wat toch eigenlijk eerst moet gebeuren, aangezien het nu waarschijnlijk te confronterend is en de relatie te verstoord...

Ik vind het niet heel positief: een kopietje van een mail aan je oom. Er staat duidelijk iets tussen jullie in, en dat moet m.i. eerst opgelost worden. Hij geeft met dat kopietje wel aan dat hij wilt dat je er bent, maar ik denk gewoon niet dat het slim is om met onopgeloste ruzie's naar een verjaardag te gaan..

Denk er goed over na en als je twijfelt zou ik niet gan.
Je vader denkt dat alles goed is, maar als je het zelf liever neit hebt moet je het niet doen.