Volslank maakt je dik
 

Volslank maakt je dik

Soms kijk ik op straat en dan zie ik alleen maar dikke mensen. Overtollig ongenoegen wat zich aan de heupen heeft vastgezogen en er nooit meer afgaat. Nederland is te dik, wat een feit. Ruim veertig procent heeft overgewicht. Veertig procent! We stauwen onszelf vol Mac Flurry’s en patatjes oorlog, een handje chips is er niet meer bij, nee, de bodemdrift viert hoogtij.

Ik sta in één of andere hippe kledingwinkel naar spijkerbroeken te kijken. Een jongen met een ‘just out of bed’ haardracht en een shirt met ‘I did Paris Hilton’ stapt vriendelijk op me af. Mijn lach verdwijnt als sneeuw voor de zon. Hij neemt me nauwkeurig in zich op. Ik kijk een beetje onzeker naar mijn kleding of ik misschien onverhoopt ergens een enorme vlek heb achtergelaten. Maar zowel mijn broek als blouse zijn vlek én kreukvrij. ‘Zo, op zoek naar een spijkerbroek? MaatJE 40 denk ik zo?’ Ik kijk hem verontwaardigd aan. Mijn ogen bedekken nu ongeveer de helft van mijn gezicht en ik voel mijn oren wapperen. Mijn gezicht voelt warm aan en de jongen begint zich nu ook ongemakkelijk te voelen.

Kijk, ik weet dat ik niet de smalste heupen heb en bij mij viert bodemdrift ook wel eens hoogtij, maar als een of andere wannabe flapdrol mij een maat te groot schat, dan knapt er helaas toch iets. Eenmaal broekloos thuisgekomen besluit ik in hongerstaking te gaan. Gedachtebeelden over dubbelkinnen, onvindbare strings, flubberige knieën, wapperende armen, vettige handjes met ingegroeide ring en toepkonten flitsen aan me voorbij. En ik begin me af te vragen, of nee, ik heb mezelf maar meteen bij die veertig procent ingedeeld. Terwijl ik op (mijn o zo heerlijke) bank zit, kijk ik naar beneden. Mijn dijen lijken ineens drie keer zo dik en mijn benen de helft zo kort.

Ik trek mijn kastdeur open en ruk er spijkerbroek maat 36 uit. Al springend en kronkelend knoop ik trots de knoop dicht. Zie je wel. Wat nou, maat 40? Dat moet gevierd worden! Ik huppel naar beneden en trek een fles rosé open. De deur van de kamer van m’n huisgenootje staat open. ‘Wijntje’? ‘Lekker’.

Vanavond toch hockeytraining.


Tijd geleden, dus wat vind je ervan?

goed gedaan!

Ik snap het niet, eerst ga je zeggen dat Nederland dik is en dat dat slecht is, dan ga je vertellen dat je zelf ook dik bent ?

En kwa stijl ontbreekt het één en ander..

tja dat is mijn zelfspot.. En wat ontbreekt er 'kwa' stijl?

Dat is het ook inderdaad, het komt niet over als zelfspot maar juist heel raar.

stouwen met ou. Verder vind ik het wel leesbaar.

Het is wel leesbaar, maar ik neem aan dat je wilt dat het meer dan dat is;)

Ik snap je punt eigenlijk niet helemaal, net zoals Mala. Het leest op zich wel fijn en zo, maar de clou ontgaat me. Veel mensen zijn te dik en jij misschien ook een beetje:confused:

@mala: "kwa" moet zijn qua (y)

@daan: Erg leuk stukje!! Zit humor in!

Ik kan niet echt dikke vrienden worden met je stuk. Toch vind ik het wel wat hebben. Wat is de bedoeling van je stuk? Je schrijfstijl vind ik wel oke. Af en toe prop je je zinnen wel heel erg vol. Dat is niet nodig.

@ vogelvrij en Mala: ik snap wel dat het een beetje raar overkomt. Nee, ik ben niet te dik. Ik weet ook niet of er een clou (schrijf je dat zo?)inzit. Het is vooral voor mezelf een kenmerkend stuk. Ik vind al snel iemand te dik, maar aan de andere kant, als je maar lekker in je vel zit en gewoon geniet. Punt. In dit schrijfsel geef ik aan dat ik niet echt tevreden ben (zoals bijna elke vrouw), maar me daar niet te druk over maak. En DAT zouden meer vrouwen moeten doen :-)

@Nezzen: ik wist wel dat er iets niet klopte aan dat woord. Bedankt. Er zitten wel meer leesteken foutjes in zie ik. Verbeteren komt later wel.

Bedankt voor 't commentaar. Meer is altijd welkom natuurlijk :-)

In mijn Van Dale kan 'kwa' ook.

Oké, ik snap wat je bedoelt. Ik had het er niet echt uitgehaald, maar dat ligt denk ik voornamelijk aan mijzelf:)

bedankt voor de reacties.

Heeft iemand nog tips op gestructureerder te schrijven? Ik zie telkens weer in het commentaar terug dat er met name structurele fouten inzitten.

(neem aan dat je onderkinnen bedoeld, maar dat terzijde)

aardig stuk. het lijkt alsof je er (eerst te dwangmatig) een boodschap mee wilt brengen.
maar in godsnaam, welke?
wil je zeggen dat Nederland te dik is en dat niet kan of wil je zeggen dat veel slanke meisjes zoals de hoofdpersoon zich aanstellen terwijl een groot deel van Nederland slechter bedeeld is?

Daarbij vind ik het nog altijd jammer dat er ook hier weer een tekst zo geschreven wordt dat het lijkt alsof mensen alleen maar dik zijn door vraatzucht. Maar goed, dat is jouw keuze, hoef je natuurlijk niet te veranderen, want dat veranderd ook je tekst helemaal.

ik denk dat ik nog niet zo goed weet wat ik er van vind, omdat ik je boodschap niet begrijp.
je schrijfstijl vind ik opzich niet heel vervelend, leest wel lekker, dat is het punt niet.
allen die laatste zin "vanavond toch hockeytraining" die mag van mij wel weg. voegt totaal niets toe.

probeer duidelijk een onderwerp af te schrijven. dus neit te veel van de hak op de tak. zorg gewoon dat je begint met het begin en eindigd met het einde. schrijf een inleiding, begin dan je verhaal.. hm, niet echt uit te leggen.
staat dat niet ook in een schoolboek Nederlands ofzo? Daarbij hebben heel veel opleidingen ook wel bijvakken in schrijfvaardigeheid of communicatie waar zoiets vaak ook wel in vermeld staat.