Willen meiden perse dat hun partner verliefd is ?
 

Nav an een aantal gesprekken vraag ik me af, wat mieden ervan vinden als ze een relatie met iemand ebben en diegene niet verliefd op hun is.

Ik wordt bijvoorbeeld als het ff kan niet verliefd, maar voor mijn gevoel doet dat niets af van hoeveel ik om iemand geef

Ik vindt verliefdheid eigelijk gewoon vervelend, als ik niet bij haar ben wil ik niet de hele tijd gestoord wordne door gedachten over haar etc.

Ik heb ook geen verliefdheid nodig om een relatie op te bouwen, ik ga gewoon langzaamaan van iemand houden.

maar nou vraag ik aan de meiden (en de jongens die het antwoord miss ook weten), wat zouden jullie er binnen een relatie van vinden als jullie partner niet verliefd op jullie is of wil worden?

Dat 'niet wil worden' vind ik wel grappig. :)

Het is natuurlijk kut als jij echt zwaar verliefd bent op je vriendin en zij niet op jou maar als jij het zelf niet bent is het totaal geen probleem als zij dat ook niet is.

ik bedoel als zij het evt wel is, maar ik het gewoon niet wil
en zoals ik al zei dat doet niks af van hoevele ik om haar geef,
ik hoef alleen die verliefdsheidspsychose er niet bij

Maakt me niet uit zolang hij mij 1 uit duizenden vind, graag bij me is en voor mij gaat en me natuurlijk respecteerd in de eisen die ik stel in een relatie.

Verliefdheid gaat op den duur ook over, maar ik heb liever wel dat we verliefd op elkaar zijn.

ik ken geen lekkerder gevoel dan verliefd zijn

ugh!

dat heb je niet in de hand vriend :) of je moet je peperkoekenhart verwisseld hebben met een koelkast.

Tsja, weetje, het is maar hoe je er tegenaan kijkt. Als er een prima stabiele en goeie relatie tegenover staat ookal ben je niet verliefd, mag het best kunnen maar dan ga je toch na een tijdje nadenken. Kan het niet beter als je verliefd zou zijn? Is het niet wat oneerlijk als de een wél stapel op jou is, maar jij niet op de ander?

Ik begin niets met iemand als ik me niet verliefd voel, anders houd je jezelf alleen maar voor de gek.

Ik vind het knap als je van iemand kunt gaan houden zonder er echt verliefd op te zijn geweest. Als ik het goed begrijp dan kun jij dat dus wel als iemand heel erg verliefd op jou is, maar je zelf niks bij die persoon voelt?

En wat doe je als je fijn bezig bent een 'stabiele' relatie te bouwen als je niet verliefd bent, maar je word tegen wil en dank verliefd op een ander.

Ik zit ook in een relatie maar ik houd niet alleen van mijn vriendin; telkens als ik haar zie word ik ook weer een beetje verliefd. Hoe cliche dat ook klinkt. En daardoor word het een heel stuk makkelijker (vind ik dan) om mijn relatie te onderhouden.

Ik vraag me af waar jij je hart dan voor omgeruild hebt: een koelkast misschien? Verliefdheid heb je niet onder controle, hoe je het ook wend of keert. :)

Ik neem dus inderdaad ook geen genoegen met jongens die het houden op 'wel leuk vinden' dat is net zo iets als gillen: 'neukbaar!'.
Als verliefd zijn zo'n last is, wat ik het juist totaal niet vind, zou dat dus alleen maar botsen met mijn manier van denken m.b.t. een goede relatie. Verliefdheid draagt naar mijn mening mee aan de basis van een stabiele relatie; als zij wel verliefd is op jou, maar jij niet op haar ('je vind haar wel leuk opzich', ik herhaal: neukbaar!) zal jij het waarschijnlijk behoorlijk naar vinden wanneer zij continue om bevestiging, kusjes, strandwandelingen, rozen, handjes en kleffe periodes vraagt. Gevolg is naar alle waarschijnlijkheid twijfel van voornamelijk haar kant, uhh.. is hij dan wel zo gek op mij? Juist (denk ik dan) omdat een níet verliefd persoon naar mijn mening gewoon een heel stuk koeler overkomt, en dus ook minder gemakkelijk 'bevestiging' weet te geven, dan een wél verliefd persoon. Juist omdat de gevoelens voor elkaar zo verschillend zijn...

Als ik in het begin niet steeds bij het zien van mijn vriend had gedacht: "Oeh jaaaa :o <3" was ik uberhaupt nooit aan een relatie begonnen. Simpelweg omdat ik mijn gevoelens op dat moment niet in evenwicht had weten te brengen met hetgeen wat hij op dat moment voelde, namelijk wél verliefde gevoelens. Dan had het weinig kans van slagen gehad, en daarbij zou ik oneerlijk tegenover hem zijn geweest.

@ Floris_22: Tsja ik houd ook van m'n moeder, maar gezeten op roze wolkjes? Nee, ho maar. ;)

Gadver nu krijg ik al helemaal rare beelden voor me... :|

Ehh ik zou het vreselijk vindenals mijn vriendje niet op me verliefd zou zijn. Dan zou het in de 1e plaats mijn vriendje al niet worden. want ik neem aan dat dat meisje weet dat jij niet op haar verliefd bent? Of zeg je gewoon niets terug als ze zegt hoe verliefd ze wel op je is?

jij kunt dus bij wijze van spreken met ieder 'leuk' meisje een relatie beginnen, want je gaat er toch wel om geven? een relatie is juist zo speciaal omdat je juist op DIEGENE verliefd wordt, ja toch?

Helemaal mee eens! :)

Ja... @TS :nono:

Dit dus.

Ik zou het niet tof vinden als mijn vriend niet verliefd op me zou zijn. Ben ik dan alleen maar praktisch? Heeft hij dan alleen een relatie omdat dat van hem verwacht wordt? Ben ik niet bijzonder? etc.etc.

Ik zou er erg onzeker van worden. Helemaal omdat het ook gedoemd is te mislukken, want je wordt hoogstwaarschijnlijk toch een keer verliefd in je leven, en de kans is dan groot dat het niet je huidige vriendin is. Of je gaat je afvragen hoe het wel is?

En doordat het speciale ontbreekt, kan je meer spreken van een vriendschap .
Het lijkt mij ook dat je je sneller gaat irriteren/ergeren in zon langdurige relatie zonder verliefde gevoelens.

blabla, ik zou het echt niet tof vinden. (n)

Ja.

Ik wel.

Mijn ex is nooit van in het begin op me verliefd geweest, hij is gewoon beginnen houden van mij. In het begin vond ik dat allemaal niet erg, ik wist dat ie me graag zag en me niet zou inruilen voor iemand anders... Tot ie iemand leerde kennen en kwam zeggen dat hij bij haar wel de vlindertjes voelde en zich helemaal chemisch verliefd voelde op haar (n)
Dus ja, nu ga ik voor een jongen die even verliefd is op mij als ik voor hem, en als de vlindertjes er niet zijn, jammer dan :s

Ik denk dat verliefdheid leid tot houden van. Eerst ben je verliefd, je wil de hele tijd bij hem of haar zijn, dan krijg je eeen 'relatie' of misschien is het op dat moment nog 'verkering' en dan gaat die kalverliefde langzamerhand weg, en als dan blijkt dat je van iemand houdt, dat moet je voelen, dan zit het goed. Als de kalverliefde weg is en je zoiets hebt van "tsja.. het hoeft van mij niet zo.. " dan zit het niet goed.

Dus ik denk dat verliefdheid het begin is van alles. hoe kom je anders dichterbij elkaar?

Ach, er bestaan een hoop mensen die bijna nooit verliefd worden dus ik snap het wel, maar als je er zo nuchter onder blijft/kunt blijven, waarom neem je dan een vriendin? Je kunt ook prima zónder leven hoor, juist de typjes die het niet zo hebben op liefde en al die bullshit.

Of heb ik het dan fout?

wat zij zegt.

& verder kan je verliefdheid niet regelen. je kan zomaar verliefd op iemand worden zonder het te willen.
en verder snap ik wel wat je bedoelt met dat je niet de hele tijd afgeleid wil worden met gedachten aan dat meisje maar dat hoort nou eenmaal bij verliefdheid (y)

Nou, ik heb liever dat hij van me houdt en dat hij me nog speciaal vindt. :)

Mijn vriend zei laatst ook, dat hij nooit verliefd op mij geweest was zoals op zijn stiekeme jeugdliefdes toen hij 13, 14, 15, 16. Maargoed, hij zei er ook bij dat hij ondanks dat, nog nooit zoiets voor iemand gevoeld had :o Dus toen vond ik het wel weer goed, hoewle ik me er niet zoveel bij kan voorstellen. Maarja, hij is sowieso erg nuchter.

nou ik ben wel blij om te horen dat ie nog nooit zo op iemand verliefd is geweest

Als ik van een jongen zou weten dat hij niet verliefd is, zou ik geen relatie met hem aangaan. Ik zou zelf ook nooit iets met iemand beginnen waar ik niet verliefd op ben, dan zou ik er totaal geen moeite in kunnen steken. Het moet juist iets speciaals zijn wat je voor iemand voelt..

een vraagje dat in zekere zin wel met dit topic te maken heeft:

als je een "stabiele" relatie hebt met iemand, en je komt iemand tegen waar je vlinders voor voelt, wil dit dan meteen zeggen dat de relatie die je hebt fout zit? Of kan zoiets altijd gebeuren?

(ik zit een beetje met dit probleem :o)

Ja, ik wil per se dat mijn partner verliefd is. Misschien niet meer na tien jaar, maar toch wel de eerste vijf ofzo.

Misschien een idee om dit in een eigen topic te vragen?:)

Als hij niet meer verliefd zou zijn zou ik liever hebben dat hij het uitmaakte, dan dat hij dan door zou gaan met de relatie.

Maar ik denk sowieso dat het heel duidelijk merkbaar is als een van de twee meer voelt voor de ander dan omgekeerd.

Ik heb er even over nagedacht en ja, dat wil ik :) (dat hij verliefd is dus) Ik begin zelf ook geen relatie als ik niet verliefd ben. Ik denk namelijk dat ik mezelf dan zo gigantisch voor de gek hou, laat staan die ander. Dan stap ik niet met de volle 100% in een relatie. En ik denk dat ik dat andersom ook wil.

Ik zou het niet willen. Een jongen moet voor mij vallen, mij helemaal geweldig vinden. Anders hoeft het voor mij niet. Daar leen ik me gewoon niet voor uit.

Dus wil je nou wel of niet dat hij verliefd op je is? :D

Oh haha ja juist wel :p

Mijn vriend wordt niet verliefd. Vroeger wel, nu staat hij het zichzelf niet meer toe. Hij vindt het juist níet leuk, omdat het gevoel van 'gemis' juist géén fijn gevoel is. (Een van de redenen).

Ik vind het best zo. Hij zegt dat hij het leuk vindt met mij en als ik bij hem ben. We zijn al zo'n 21 maanden samen en alles gaat goed :) Ik weet dat hij niet verliefd is (geweest), maar dat wil niet zeggen dat onze relatie minder is. Na een lange relatie wordt dat verliefde gevoel toch minder/verdwijnt het, dan gaat het er meer om of je echt om diegene geeft en of jullie het samen leuk hebben of niet. En dat hebben we, dus ik denk zeker dat een relatie waarin de een (of beiden) niet verliefd is kan werken.

Oh en als een reactie op al die mensen die zeggen dat je niet zelf kan bepalen of/wanneer/op wie je verliefd wordt: dat kan wel. Mijn vriend kan sowieso al zijn emoties 'inhouden' of wat dan ook. Geen idee hoe, maar ik vind het wel knap.

Dat vind ik altijd erg jammer bij mensen, want als je geen emotie wilt/kunt tonen, kan je nooit je ware ik laten zien, waardoor je nooit iemand in de gelegenheid stelt je écht te leren kennen. Vooral voor de diepere gevoelens wordt dit lastiger, aangezien je bij het inhouden of afsluiten van emoties je deze verbergt en jij er zelf al niet bij kunt komen.

Verliefdheid lijkt me toch eigenlijk wel de fundamentele basis waarop je een relatie aangaat. Anders zou ik toch net zo goed met willekeurig weet ik veel wie een relatie aan kunnen gaan, in de hoop dat ik uiteindelijk van die persoon ga houden? Dat lijkt me nogal raar eerlijk gezegd. Kijk, ik kan iemand wel leuk vinden, maar als dat alleen maar bij leuk vinden blijft en daar komt verder geen verliefd gevoel aan te pas, dan lijkt het me sterk dat ik wel dusdanig veel van iemand ga houden dat ik er daadwerkelijk een langdurige serieuze relatie mee kan hebben. Dus waarom zou ik dan in eerste instantie überhaupt een relatie met iemand aan gaan terwijl ik die persoon niet meer dan 'leuk' vind?

Dus ja, ik verwacht ook van mijn partner dat deze verliefd op mij is en mede op grond daarvan een relatie met mij aan wil gaan.

Maarja, wil dit topic echt heel veel waarde hebben, moet iedereen er toch eerst over eens zijn wat de definitie van verliefdheid is, want waarschijnlijk interpreteerd iedereen dat toch net weer anders.

Hij toont wel emotie.. het is moeilijk uit te leggen. Hij legt juist heel erg zijn gevoel uit.. hm weetje, ik snap het zelf ook nog niet helemaal, hij zegt ook dat hij het eigenlijk alleen zelf kan begrijpen. Maar het is niet het standaard 'ik vertel lekker niet hoe ik me voel en ik onderdruk alles' in tegendeel juist.

Ook op de langere termijn heb je die verliefdheid, bovenop de houden van en vriendschapsgevoelens nog steeds wel nodig. Ze zijn er niet meer 24/7, maar ze laaien telkens weer even op en het geeft de sjeu aan je relatie.

Als je dat kwijt bent, ga je verliefd worden op anderen, en dan is je relatie effectief naar de maan, want dan is die exclusiviteit weg.

Niet dat ik wil stoken, en als jullie blij zijn met wat jullie hebben moeten jullie het zo houden ..

.. maar als ik in je schoenen stond en mijn vriend begint verhalen over zijn emoties, dat hij niet verliefd is .. dat hij dat niet kan worden .. dat hij de enige is die zijn emoties kunnen begrijpen ..

.. en het feit dat je zelf ook al zegt dat je er eigenlijk weinig van snapt.

Sorry; maar dat zou er bij mij niet inkunnen. Hij zou dan dondersgoed z'n best moeten doen. Ik zou niet naief willen zijn. Ik zou weten dat hij zichzelf en mij voor de gek houd met dat soort gepraat en dat hij, vroeger of later, verliefd gaat worden op een ander. En na al die tijd (21 maanden ?!) zou dat een *enorme* klap geven. Zeker omdat ik dan al al die tijd had kunnen weten dat het zo zou kunnen lopen. En dat al die tijd eigenlijk 'verspild' is en dat ik die tijd beter had kunnen gebruiken om iemand te vinden die wel verliefd op me word.

Ja dat gaat ie wel doen :P

Euhm ten 1e als ik niet verliefd ben wil dat niet zeggen dat diegene niet speciaal is voor mij, anders zou ik er per slot van rekening niets mee beginnen.

Niet verliefd worden heb je wel onder controle, het kan wel een keertje fout gaan maar dan is dat een hoge uitzondering.

en dan kan ik er nog wel bijzeggen, da tik het zelfs eerlijker vindt niet verliefd te worden op iemand. Hoe vaak komt het niet voor 2 mensen die helemal verliefd zijn, leuke relatie daarrna zijn ze beide niet meer verlieft en is het ineens over omdat ze blijkbaar toch voor geen meter bij elkaar paste, daar heb ik dus ook geen last van, mijn geven om is dus oprecth en neti gebaseerd op de psychose die men verliefdheid noemt.

en hoe kun je van iemadn gaan houden zonder verliefdheid, kijk maar naar je beste vrienden da tis toch ook zo gegroeid zonder verliefdheid, op zon manier groeit het dan ook alleen groeit het verder door.

en da tik niet verliefd wordt heeft helemaal niks met neukbaar, of jezelf uitlenen te maken.

+ Ik wil wel een relatie, want ik wil toch iemand in me leven die me op dat niveau steun kan geven en die ik ook doodr dik en dun kan steun, iemand die je alles kan vertellen, iemadn die je vast kan houdne als ej ej rot voelt

heel de meurt, ik wil allen niet verliefd worden, en ik doe dat dus ook niet.

Als ik verliefd ben en ik wil een relatie met diegene, dan wil ik wel graag dat diegene verliefd is op mij. Maar als ik niet verliefd ben op een jongen, en hij ook niet op mij, maar we vinden elkaar wel harstikke leuk, dan kunnen we wel iets beginnen. Het 'niet verliefd' zijn moet dan dus van beide kanten komen. Ik zou het helemaal niks vinden om een relatie te hebben waarbij eentje verliefd is en de ander niet. Maar een relatie beginnen terwijl we beiden niet verliefd zijn lijkt me nog best wel leuk eigenlijk. Omdat je dan eigenlijk goede vrienden bent&seks hebt met elkaar, maar toch niet die diepe gevoelens hebt voor elkaar en dat maakt het ook wel een stukje makkerlijker, omdat je minder kwetsbaar bent. Maar een relatie met iemand, waarin beide partijen verliefd zijn is natuurlijk vele malen leuker.

oh enne.
het is: verliefd
en: ik word, ik vind, ik maak.
zonder t dus.
danku.

wat jij beschrijft is voor mij niets meer dan vriendschap.

maar dan, dat ie extra aandacht krijgt en 'iemand kan vasthouden als ie zich rot voelt'

right.

En de dingen die jij niet aan je beste vrienden verteld maar wel aan je partner, Je bent er gewoon met zijn 2en voor elkaar als een verenigd front. Je partner is degene die je echt alles kan vertellen.

het heeft in ieder geval iets extra's, maar idd Zeer goede en vertrouwelijke vriendschap en wat je voor je partner voelt vindt ik niet zo ver van elkaar af liggen.

--------------------------------
Verliefdheid komt ook wel eens op bij mij, vooral als ik al een tijdje ga met iemand die gewoon speciaal is en bij mij past, maar dat druk ik dan gewoon de kop in.

Verliefdheid is gewoon vervelend omdat je aan niks anders kan denken, en dat vind je nog leuk ook. Kortom je bekort jezelf in je eigen potentiaal en je bent er nog blij om ook.

Ik wil dus niet verliefd worden, omdat ik graag helder na wil kunnen denken en niet constant afgeleid hoef te zijn.

Kortom ik vind verliefdheid niet praktisch en ook nog eens zwaar irritant, vandaar dat ik niet verliefd wil worden


Edit: En asl ik een vreindin heb en ze vraag er over dan krijgt ze van mij gewoon eerlijk antwoord. dat is dus (als de relatie goed loopt) dat ik wel veel van haar houd dat ze wel speciaal voor mij is, maar dat ik niet verliefd op haar wil worden om bovenstaande redenen

Precies dus wat ik dacht.

Maargoed, ja, ik wil dat iemand verliefd op mij is. Anders heeft het naar mijn idee geen zin om een relatie te beginnen. Waar baseer je dan je relatie op als je niet verliefd bent op iemand? Dat verliefde gevoel mag later wel overgaan in houden van.

En ajb, typ in het vervolg de werkwoordsvormen goed. Ik word, ik vind.

waar ik de relatie dan op baseer
op dat wij elkaar toch erg goed liggen, elkaar volledig vertrouwen.
wederzeidse inschatting van hoe het waarschijnlijk klikt qua hobbys opvattingen etc. En ook bekijken ho de toekomst er op lange termijn er uit zou zien en of dat bij elkaar past

en als we dan allebij iets hebben van hey dat zou best wel kunnen werken. dan kan het zijn dat we iets krijgen.

en dat vind tik persoonlijk een betere basis voor een relatie dan dat er hopen endorfine door je heen stromen als je de andere persoon inkwestie ziet

maar ongeveer dat gaat er wel aan vooraf)

edit: bij mij gaat er ook een hoop gepraat aan een relatie vooraf, en ook nog tijdens de relatie.
(en dat is iets wat sommige stellen naar mij veel te weinig doen)

Even toevoegend aan mijn vorige post hier: veel mensen zegen wel dat je persé verliefd moét zijn, omdat het anders net vriendschap is , maar dat is maar net hoe je verliefdheid definieert.

Mijn vriend was ook niet echt verliefd op mij, maar daarmee bedoelt hij het continu aan iemand denken, dwangmatig bezig zijn met die persoon, 's nachts wakker liggen... dat soort dingen :P

Volgens mij is dat niet noodzakelijk voor een goede relatie. Natuurlijk moet je wel gek zijn op iemand, en dat is heel anders dan iets tussen vrienden onderling.