Bewustzijn
 

Ik ben enige tijd bezig (op mijn eigen manier zonder er allerlei boeken over filosofen op na te slaan) te ontdekken wie ik nu eigenlijk ben. Uberhaupt het mens zijn. Ik lees wel veel op internet en loop dan tegen allerlei filosofische thoerieen op.
Ik voel mij het meest aangetrokken tot de wetenschappelijke benadering en lees dan met name veel over neuropsycholgie etc. Wat mij met name intrigreert is het tot stand komen van gedachten. En ik kan nadenken over het feit dat als je praat dat het zomaar uit je mond flopt zonder erover na te denken. Het lijkt bijna op een robot de mens. Je bent je totaal niet bewust wat je denkt als je praat. en waar komt een gedachte vandaan? Dat vind ik een vreemde gewaarwoording omdat je het 'proces' vooraf niet 'bewust' meemaakt. Je kan dit volgens mij verklaren vanuit allerlei neuro-theorieen dat je gedachten zo vliegensvlug gaan (met neuronen en weet ik allemaal niet meer) maar het blijft bizar. Het gaat maar automatisch. Daarnaast vind het principe mens zijn uberhaupt heel bizar. Ik bedoel wat "zijn" wij nou iegenlijk. Zijn we eigenlijk alleen maar gewoon onze hersenen waar alles in zit? (uiteraard hebben we een hart etc. maar alles functioneert weer vanuit het brein). Snapt u mijn struikel? Het kan soms best eng voelen als je daarover nadenkt.

Hoe denken jullie hierover?

Een geruime periode heb ik me suf gepiekerd over wie ik nu ben. Op een gegeven moment betrok ik 'mijn' psychiater erbij. Zijn antwoord was 'daar zul je nooit achterkomen. De manier waarop je boodschappen e.d. doet zegt zelfs nog iets over wie je bent. De enige mensen die zich afvragen wie ze nu zijn, zijn filosofen, mensen die onzeker over zichzelf zijn en mensen die als schoolopdracht hebben meegekregen erover te denken'.

Een tijd geleden las ik een artikel over hersenen. Daar kwam naar voren dat alles wat je doet eigenlijk een chemisch proces is. In die periode zag ik geen mensen maar hersenen voorbij lopen op straat :o

Eigenlijk kan ik je er dus niet verder mee helpen..

Automatisering heeft er veel mee te maken. Als je iets net leert, zoals fietsen, moet je er nog erg bij opletten en al je aandacht erbij houden om niet om te vallen. Op het verkeer kun je niet eens leren, want je bent helemaal bezig met je evenwicht bewaren, blijven trappen en je stuur recht houden. Dat is al heel wat.
Hetzelfde gaat op voor praten. Verschil is alleen dat je al veel vroeger leert praten en het samnegaat met je motorische ontwikkeling. Daarom hoef je er niet later nog eens helemaal aan te beginnen. Reken erop dat een klein kind best moet denken om te weten welk woord bij welke situatie past. Maar omdat je in je leven enorm veel praat en met taal werkt worden die processen automatisch. Je hoeft er niet intensief over na te denken en je kunt meerdere geautomatiseerde taken tegelijk uitvoeren (denk dus aan praten en fietsen).

High road, low road, bottleneck, automatisation etc. zijn termen die je erbij kunt zoeken. Dit is vooral cognitieve psychologie, die vaak wel samenhangt met neurologisch onderzoek maar zich er niet primair op focust.

Je zou ook eens kunnen zoeken op de kreet 'positivisme', of de Engelse variant daarvan.

Misschien dat jij niet bewust nadenkt als je praat, maar ik heb dat bijvoorbeeld juist heel sterk. Ik denk eerst, en praat dan.
Bekijk het van meerdere kanten.

Maar dan is het nog niet helemaal bewust hoor. Jij gaat echt niet woordje per woordje bedenken wat je gaat zeggen en vervolgens het geheel bekijken en het dan uitspreken.

Natuurlijk zijn wij voor een groot deel gewoon een "machine". Maar niet alles is met de wetenschap te verklaren. Zo ook niet het feit dat veel mensen geloven dat wij een ziel hebben. Het is interessant om erover na te denken, maar het blijft grotendeels onverklaarbaar.

Sorry, maar ik denk dus wel over praktisch elk woord na.

Verder weet ik nog wel dat ik vroeger als klein kind intens ging nadenken over waarom ik bestond, en hoe dat allemaal kon, hoe mensen in elkaar zitten, en ik weet nog dat ik daardoor een paar keer in een soort van trance ben geraakt voor enkele minuten, heel grappig eigenlijk, maar anyway, het antwoord op die vragen zul je waarschijnlijk nooit te weten komen.

Wat zul jij weinig aan praten toekomen.

Klopt, ik praat dan ook extreem weinig.
Je opmerking komt wel een beetje spottend over, net alsof je het niet helemaal geloofd. Maar dat maakt niet uit. Maar goed, daar is deze topic niet voor bedoeld.

Je stottert ofzo? Een andere reden kan ik niet bedenken.

Nee, helemaal niet.

Er word op dit moment uitgezocht wat er met me is, laten we het er op houden dat ik erg in mezelf gekeerd ben.

Hm okay. Bijzonder. Ze hebben geen idee wat het zou kunnen zijn?

Maar goed, je hebt altijd een uitzondering. Daar ben jij er in dit geval dus 1 van :)

Je bent je hersenen en de rest van je lichaam bestaat om je hersenen in leven te houden en uiteindelijk voort te planten. Ik zie mensen toch wel als organische robots gespecialiseerd in het overleven.

Ik zeg niet dat het niet waar is. Maar daarmee ben je dan wel anders dan anderen en dus geen goed prototype voorbeeld.

Heeft niemand van jullie ooit het idee dat, wanneer je in je ehoofd praat, je dat net allemaal al een keer gedacht hebt? Ik heb het nu weer omdat ik er over nadenk: Ik denk "daar ga ik weer" maar terwijl ik dat denk merk in in mijn gedachten de sporen op van een andere gedachte die me de aanleiding gaf om dat zinnetje te denken. Ik denka ls het ware alles dubbel: een keer om het te denken, een keer om het in gedachten uit te spreken. Het heeft er mee te maken denk ik. Ik denk dat we verschillende lagen van "denken"hebben, en dat we de laatste laag zeg maar kunnen omzetten in spreken of in tekst of in "gedachten"
Ook wel grappig: Als ik 's avonds in bed lig en nadenk over wat ik allemaal voor stoms gezegd heb, dan bedenk ik me ook wat ik had moeten zeggen in welke situatie. kom ik vervolgens een paar dagen later in zo'n situatie, dan spreek ik praktisch letterlijk die zinnetjes uit die ik toen bedacht had.

Als mensen zich niet heel erg bewust zijn van zichzelf (hun eigen gedrag, gevoelens en gedachtes) dan kun je inderdaad het gevoel hebben dat je bijvoorbeeld denkt (of spreekt) zonder hier zelf invloed op te hebben. Je hebt dan echt het idee dat dit automatisch gaat en dat het echt een eindeloze en onophoudelijke maalstroom van gedachtes is waar je geen controle over hebt. Nu denk je misschien dat dit vanzelfsprekend is en te verklaren is met de wetenschap. En je kunt het ook verklaren met behulp van de wetenschap, het is inderdaad heel interessant om te kijken hoe al die processen en mechanismes allemaal verlopen onder invloed van je hersenen. Maar als je wilt kun je hier zelf controle over krijgen, door je geest/bewustzijn/hersenen te trainen, door bijvoorbeeld concentratiemeditatie. Dan zul je ervaren dat je er wel degelijk zelf controle over kunt hebben en dat je dan niet langer overgeleverd bent aan de schijnbare almacht en willekeur van je eigen emoties en gedachtes. Je weet dan ook hoe het is om te verkeren in je eigen 'naakte' bewustzijn, zonder gestoord te worden door gedachtes, emoties, afleidingen en waarnemingen. Maar dit moet je zelf willen. Voor sommige mensen voelt het denk ik prettiger aan om zich gewoon te verliezen in hun eigen geest.

En mijn eigen ervaring is dat je voor jezelf door het leven te overdenken en door jezelf te verrijken wel tot een bepaald beeld kan komen wat voor jou de zin van het bestaan is en wat de mens eigenlijk is. Dit beeld is natuurlijk wel subjectief, want je zult er in absolute zin inderdaad nooit achter komen wat het antwoord op je levensvragen echt is, maar daarom kan het nog wel bevredigend zijn als je eindelijk tot hetgene komt wat het voor jou persoonlijk aannemelijk en geloofwaardig maakt.

Maar probeer over al deze dingen niet te veel na te denken, want dan kun je op een gegeven moment gaan vergeten te leven en dat is ook niet goed en heilzaam (spreekt uit eigen ervaring). Dus gewoon met mate en je moet jezelf ook niet forceren om je in dingen te verdiepen die te gecompliceerd, eng of verwarrend aanvoelen.

Veel mensen geloven in een ziel omdat ze niet willen accepteren dat het na de dood gedaan is. Toen de voorouder van de mens slim werd, is hij gaan beginnen nadenken over de zin van zijn bestaan, en aangezien alles wss zinloos is, is het maar beter om te geloven dat dat niet zo is. Vandaar dat het er zo diep ingebakken zit, het heeft gewoon een evolutionaire oorzaak.
Er is trouwens een gebied in de hersenen dat er voor verantwoordelijk is, en bij gelovigen is dat doorgaans sterk ontwikkeld.

Toch niet zo onverklaarbaar als je denkt dus ;)

Wat een onzin :nono: Ten eerste gaat het niet alleen over je ziel, ten tweede kan jij helemaal niet weten of er iets na de dood is of niet. En feit blijft dat er heel veel dingen niet te verklaren zijn door de wetenschap.

Kom dan niet zelf met die ziel aanzetten. Natuurlijk kan de wetenschap niet alles verklaren maar daar wordt ook geen genoegen genomen met 'verklaringen' als 'we hebben een ziel en daar komt het door'.

Ook als je leest? Feit blijft dat onwijs veel processen geautomatiseerd zijn. Als je elk woord eerst zal moeten ontleden, de losse componenten (letters) moet bekijken, voordat je in staat zult zijn een wóórd met die letters te vormen (laat staan eer je een zin goed en wel hebt begrepen).
Echt, je leven wordt je onmogelijk gemaakt.

Jemig he, het was maar een voorbeeld hoor meneer. :nono:

Volgens mij is het wel waar wat hij zegt. Het is moeilijk om te accepteren dat er niets is na de dood, daarom "kiezen" veel mensen ervoor om te geloven in "iets" na de dood. Dit heeft naturlijk ook deels met je opvoeding te maken enzo. Maar volgens mij is het helemaal geen onzin.

Wel even zuiver blijven: er zijn een hoop dingen nog niet verklaard door de wetenschap. Eigenlijk is het beter te zeggen dat de wetenschap een hoop dingen nog niet heeft beschreven, want wetenschap geeft nooit een 'waarom' op ontdekkingen, alleen een 'hoe'.

Alles wat kenbaar is voor de mens, is wetenschappelijk te verklaren, alleen misschien nog niet op dit moment.

Hm okay, zou kunnen. Maar ik zat ook aan dingen te denken zoals "tot hoever rijkt het heelal".

Maar wat wel is: dit is ook een opvatting. Dit is ook niet 100 procent bewezen oid. Dus jij kan het wel vinden en Gambokkur ook en daarbij nog een zooi wetenschappers, maar het hoeft niet de juiste conclusie te zijn. Daarbij zeg ik niet dat het niet waar is; ik weet het niet. En zoiets kun je ook niet zeker weten.

Daarbij waren er in het verleden wel vaker verklaringen die leuk klonken maar toch niet de juiste bleken te zijn.

Ja, dat klopt. Het is een gedachtengang.

Dat is dus het mind-body probleem, het doen tegenover het denken en hoe/of die twee eigenlijk samen kunnen gaan. Dat speelt al van Descartes en nog is er geen accepteerbare oplossing voor gevonden. We weten het gewoon nog niet, zoals nare man al zei. Daarom is het ook niet zo gek dat je zoveel verschillende theorieën tegenkomt, er is nog geen duidelijkheid over. Misschien komt er iemand met een geniaal idee over 2 jaar, 20 jaar of 200 jaar, maar nu is er nog niets zeker.
Misschien kom jij wel ooit met de oplossing (y)

Dat heb ik heel vaak ja. Soms lijkt het alsof je ''je'' een héél klein beetje voor- of achterloopt op zichzelf. Heel bizar.
Ik kan het ook wel bewust trouwens, maar niet voor lang. Al heel snel ben je jezelf dan voor de gek aan het houden, juist omdat je je er dan bewust van bent.
Er schijnen trouwens mensen te zijn die haast alles in hun hoofd ''zeggen'' als ze lezen (ik hoor daar bij) en mensen die als ze lezen alleen de letters/woorden zien en dan gewoon ''weten'' wat er staat. Lijkt me heel raar, dat laatste. Maar ja, dit is weer een ander onderwerp.
Over ziel of geen ziel laat ik mij niet uit. Ik heb gewoon geen flauw idee en laat haast alle opties open.

manier van lezen, en jij het jezelf hebt geleerd

ik lees het als het ware ook voor mezelf in me hoofd voor,
en ni ik dit type hoor ik alles wat ik typ ook in me hoofd langskomen

Maar waarom zou je zomaar in zoiets (een ziel) geloven ? Zolang er geen enkele aanwijzing of bewijs bestaat voor een theorie, mogen we die theorie gerust als onwaar beschouwen, of we mogen op zijn minst zeggen dat de kans dat de theorie waar is erg klein is.
Ik kan zeggen dat er vuurbestendige dinosauriërs rondlopen op de zon en niemand zal het tegendeel kunnen bewijzen, maar wat voor zin heeft het daarin te geloven ?
Zolang niemand zelfs nog maar de minste aanwijzing voor het bestaan van een ziel aanbrengt, mogen we aannemen dat deze gewoon niet bestaat (we leven al in 2005 en niemand slaagde daar tot nog toe in). Als jij in dat waterkansje (dat er toch een ziel bestaat) wil geloven, mij best, maar ik geloof liever in de waarheid, dat brengt me altijd meer op. En tja, De kans dat ik gelijk heb is veel groter dan de kans dat jij gelijk hebt :p

Offtopic:
Wetenschappelijk gezien bestaan zielen niet, ze zijn immers nooit ontdekt. Dat betekent niet dat zielen niet KUNNEN bestaan, want theoretisch KAN alles bestaan wat je kunt bedenken. Het feit is echter dat bijna alles (ruim 99,999%) van wat theoretisch KAN bestaan, niet werkelijk bestaat. Rationeel bekeken zou je dus moeten aannemen dat ook zielen niet bestaan.

Ontopic:
Voor het praten over zielen of andere mystieke onzin, ga naar dit forum.

Over dat ziel gedoe; ik geloof dat er zoiets als geesten bestaan. Die verhalen komen echt niet uit de lucht vallen en een heel aantal zijn best aannemelijk. Dus dan is een ziel ook niet geheel onwaarschijnlijk. Daarbij geloof ik gewoon niet dat er geen ziel zou zijn, dat wij echt puur automatisch werken. Misschien niet juist, maar wie zijn wij om dat te bepalen. De wetenschap kan het ook niet bewijzen.

Ik zie geen forumbaas onder je naam staan, wijsneus.

Dat vind ik echt grote onzin. Tenminste, ik hoop dat dat grote onzin is. Iemand die dat zegt (die psychiater?) onderschat volgens mij een hoop mensen. Want ik zie nadenken over wie je bent als iets heel logisch, iets waardevols en ook als iets normaals. Niet als je dat de hele dag obsessief aan het doen bent natuurlijk, maar wel om er zo nu en dan eens aandacht aan te besteden.
Als iemand denkt dat alleen filosofen, onzekere mensen en mensen die dat voor een opdracht moeten doen erover nadenken wie ze zijn dan lijkt het net alsof diegene denkt dat mensen verder maar oppervlakkige, domme wezens zijn die gewoon leven en doen wat ze doen zonder daarbij stil te staan. Ik schat mensen toch wat hoger in.