mogen geestelijk gehandicapten ook kinderen krijgen?
 

ik moet voor school een poster maken met de voordelen en nadelen van deze stelling en ik heb er al veel gevonden maar het lijkt me wel leuk om jullie mening daarover te horen of kennen jullie iemand die geestelijk gehandicapt is en toch een kind heeft?

Uhm, ik denk dat het afhangt in hoeverre zoiets erfelijk is. Daar weet ik eigenlijk niet van af. Daarnaast moet je per geval bekijken of ze hun kinderen zelfstandig kunnen opvoeden. Hoeveel hulp zo nodig hebben, wie die kan geven etc.

Eigenlijk denk ik dat je er voorzichtig mee moet zijn. Verbieden lijkt me overdreven, ontmoedigen niet.

Dat ligt eraan hoe ernstig ze verstandelijk (niet geestelijk, dat is denigrerend) gehandicapt zijn, lijkt me. Het is nogal een groot verschil of iemand gewoon nét niet slim genoeg was om mee te komen op de basischool, of dat iemand niet eens in staat is om meer dan een paar woorden van zijn/haar moedertaal te begrijpen.
Het maakt natuurlijk ook verschil in hoeverre de andere ouder van het eventuele kind, mee kan helpen om voor het kind te zorgen.

De moeder van een vriendin van me is licht verstandelijk gehandicapt. Tja, ze heeft die vriendin van me nooit kunnen helpen met haar huiswerk en een diepzinnige discussie zit er ook niet in, maar voor een kind zorgen is eerder véél werk dan ingewikkeld werk, dus dat is niet zo'n probleem.

Of verstandelijke handicaps genetisch bepaald dan wel genetisch beinvloed zijn ligt eraan wat de oorzaak van de handicap is ;).

Voordat iedereen over mensen met het Down syndroom (toch de meest bekende oorzaak van een verstandelijke handicap) begint te praten: vrijwel alle mannen met het Down syndroom zijn onvruchtbaar, ongeveer de helft van de vrouwen ook, en de andere helft van de vrouwen is sterk verminderd vruchtbaar en heeft een enorme kans op miskraam of doodgeboorte. Die krijgen dus doorgaans geen kinderen en al helemaal niet met elkaar.

IEDEREEN mag kinderen krijgen, je mag iemand niet
het geluk ontnemen een kind te krijgen, begeleiding
in de opvoeding zou wel verstandig en prettig zijn voor
de verzorgers.
Maar ik vind het nergens op slaan als deze mensen
geen kinderen mogen krijgen.

Nee, dat mogen ze niet, maar het ligt eraan hoe erg gehandicapt ze zijn.

Mja, daar ben ik het eigenlijk wel mee eens. Als je kinderen neemt, moet je daar wel een goede ouder over kunnen zijn. En natuurlijk weet je dat niet altijd van te voren, maar als je dat wel weet, vind ik dat je toch verstandig moet zijn en dan maar geen kinderen te nemen. Maar het hangt er natuurlijk ook wel vanaf hoe erg gehandicapt ze zijn, kan me voorstellen dat het soms nog wel mogelijk is.

Als ouders de verantwoordelijkheden niet aankunnen, dan ben ik er op tegen. Dit staat los van het feit of de ouders gehandicapt zijn of niet.

Van alle mensen die niet weten hoe ze kinderen op moeten voeden is maar een heel klein deel geestelijk gehandicapt dus daar zou ik me niet zo druk over maken.

Maar ja, die poster gaat daar nu eenmaal over, hè;)

Maar in principe heb je wel gelijk:o

Ik vind van niet, omdat ze doorgaans niet in staat zijn kinderen op te voeden en de kans dat hun kinderen genetisch belast zijn ook groot is.

de meeste geestelijk gehandicapten willen volgens mij helemaal geen kinderen. Misschien dat je zoiets zou kunnen toestaan als er een (gezond) persoon de voogd van het kind zou worden, zodat het kind een goede opvoeding zou kunnen hebben.

In principe heeft 'confused' wel een punt, dat je niemand het geluk van een kind zou mogen ontnemen. Daar staat tegenover dat iedereen recht heeft op een goed leven (jullie snappen wat ik bedoel) en daar is volgens mij geen sprake van als beide ouders gehandicapt zijn.

(als je een volkomen normaal kind op laat voeden door 2 geestelijk gehandicapten, hoe gehandicapt wordt het kind dan zelf... ?)

Het ligt er natuurlijk aan in hoever ze gehandicapt zijn maar ik ben toch van mening dat ze geen kinderen mogen krijgen want vaak kunnen de ouders niet voor het kind zorgen en gaan ze op vroege leeftiijd dood zodat het kind wees word. Ik weet niet zeker maar volgens mij is het ook erg erfelijk en zou het kind dus vrij snel ook geestelijk gehandicapt kunnen zijn en dan is het voor die ouders al helemaal onmogelijk omdat een geestelijk gehandicapt kindje extra zorg nodig heeft en die kunnen ze meestal niet geven.

En als de ouders het egt heel graag willen dan zou er tog een soort test moeten komen om te kijken of de ouders dat aankunnen. (die test moet dan wel worden afgenomen door iemand die er verstand van heeft)

mijn buurvrouw is licht verstandelijk gehandicapt
en heeft een kind van 6 en kan die prima opvoeden.
Het ligt aan de ernst van de handicap en de persoon zelf.

Als ik niet alles op een rijtje heb ben ik ook niet in staat een kind
op te voeden, dit alles is wel moeilijk te bepalen vind ik.

Nee, omdat ze over het algemeen niet in staat zijn hun kinderen goed op te voeden en de kans dat het kind ook geestelijk gehandicapt is ook groot is.

Misschien is het verstandiger als die mensen eerst met kinderen gaan werken, om te kijken of dat goed gaat of iets dergelijks. Maar ik denk dat je het niemand kan verbieden. Anders zou de grens ook moeilijk te trekken zijn, wanneer mag iemand nou wel, en wanneer geen kinderen krijgen.
Als het niet mag, zouden mensen met bijv. drugsverslavingen ook verboden moeten worden kinderen te krijgen. Die zijn vaak ook niet in staat dat kind een warm thuis en een goede opvoeding te geven.

Ik denk niet dat je het kan verbieden omdat het kindje dan ook gehandicapt kan raken. Dat dat zo is, wil niet automatisch zeggen dat dat kind geen fijn leven te wachten staat. Ook al ben je gehandicapt, je kan wel gelukkig zijn :)

Ben ik het dan ook mee eens, net als mensen die niet verantwoordelijk met geld kunnen omgaan etc..
Als een geestelijk gehandicapte door een geestelijk gehandicapte wordt opgevoed, denk ik niet dat het kind een fijn leven gaat hebben. Ik ben het er wel mee eens dat een geestelijk gehandicapte een fijn leven kan hebben, maar die kans is volgens mij te klein.

Verstándelijk gehandicapten, mensen! 'geestelijk gehandicapt' suggereert dat er iets mis is met hun geest/ziel, dat is niet echt aardig tegenover de verstandelijk gehandicapten die in een ziel geloven.

Een onderwerp waar ik heel lang over kan filosoferen, maar ik probeer het toch in enkele zinnen, meer om mijn gedachtenkader weer te geven dan een uitgebreide verhandeling neer te zetten.

Een kinderwens zit diep en is heel fundamenteel. Kinderen krijgen is inherent aan de menselijke soort, aan elke diersoort zelfs. Het is dus niet meer dan logisch dat ook geestelijk gehandicapten dat willen. Dat enerzijds. Anderzijds heeft een kind ook een eigen belang, namelijk opgevoed te worden door een stel geestelijk min of meer gezonde ouders. Daar komt de genetische predispositie van de ouders nog bij, zie post Mephostophilis. De maatschappij tenslotte heeft ook een belang bij het minimaliseren van het aantal gevallen waarin ouders en kind zeer ongelukkig worden omdat het opvoeden niet of niet goed lukt, een kans die natuurlijk levensgroot is bij (ernstig) geestelijk gehandicapte ouders.

Het is dus eigenlijk onmogelijk er algemene regels voor te geven. Ik sta niet principieël afwijzend tegenover onvrijwillige geboortebeperking bij (ernstig) geestelijk gehandicapten, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik het in alle gevallen maar wil verbieden. Er zijn gevallen waarin het wellicht wel goed gaat. Dat zal afhangen van de inschatting van de betrokken arts/andere professional die moet oordelen over de mate waarin de ouders een kind zullen kunnen opvoeden.

@ Sarah: de term 'geestelijk gehandicapt' is nogal ingeburgerd en moet je hier zien in het licht van het onderscheid lichamelijk <-> geestelijk.

Dat weet ik, maar dan nog vind ik dat ik forummers best mag leren dat ze 'verstandelijk gehandicapt' dienen te zeggen :p. Volwassenen kun je het 'geetselijk gehandicapt' niet meer afleren denk ik, jongeren nog wel.

Ik ben daar nooit zo voor te porren, ik vind dat net zoiets als het vermijden van het woord negerzoen of jodenfooi omdat dat beledigend zou zijn. Maar ik begrijp je bedoeling. :)

Dat wat nare man zegt.

Ze mogen wel kinderen krijgen, maar als men het kind niet goed kan verzorgen moet er verplichte hulp zijn.

Ach, laten we eerst maar eens kijken naar het aantal verstandelijk gezónde mensen dat hun kinderen niet weet op te voeden. Die zijn er zat.
Om dan hun wel het recht te geven, maar een verstandelijk gehandicapt persoon bij voorbaat niet, is dan bedenkelijk :)

Maar afgezien daarvan: ik vind dat dat per situatie afzonderlijk moet worden bekeken. Sommige verstandelijk gehandicapte mensen kunnen best een kind opvoeden, anderen weer niet. Daar valt geen algemene lijn te trekken.

Het lijkt mij gewoon verstandiger van niet. Hoe in potentie liefdevol verstandelijk gehandicapten hun kinderen ook mogen opvoeden, er moet ook sprake zijn van een redelijke intellectuele en sociale stimulans. En die kunnen sommige gehandicapten gewoon niet bieden, wat het kind meteen een onnodige achterstand kan opleveren.

Nee, want ze kunnen niet zelfstandig voor het kind zorgen.

Daar heb je vast lang over nagedacht... :|

Ja natuurlijk mag dat. Sowieso kun je het ze niet verbieden. Als 1 ouder geestelijk gehandicapt is, is de ander toch gezond.

Behalve als de handicap zo ernstig is dat een degelijke opvoeding van een kind niet mogelijk is. Bijvoorbeeld als beiden ouders flink verstandelijk gehandicapt zijn.


Met erfelijkheid heeft het niets te maken: iemand is niet strafbaar om een ziek kind ter wereld te zetten, ookal wist de moeder dat de kans verhoogd was.
Uitzondering hierop zijn een aantal rechtzaken van gehandicapte kinderen die een vergoeding eisen voor het feit dat ze leven (vooral in de US, in bijv. Frankrijk is dit verboden).

Nee. Ook goed, in het algemeen kunnen ze er niet goed voor zorgen. Die gevallen die het wel kunnen moeten maar een test krijgen ofzo om te kijken of ze dat wel kunnen, zoja, geen probleem.

Dat kan iemand met een dwarslaesie ook niet. Of iemand die blind is. Of iemand met een gen waardoor ze 90% kans op borstkanker heeft, waardoor ze mogelijk vroeg overlijdt.

Mogen die dan ook geen kinderen :rolleyes:

Dat zijn andere gevallen, die hebben misschien hulp nodig met het voeden en kleden van hun kindje als het nog jong is, maar het opvoeden kunnen ze zelf doen. Iemand die verstandelijk gehandicapt is, kan het kind vaak niet goed opvoeden, en dus is er dan een verzorgster die dat doet, en dat hoort zo niet. Als je van te voren weet dat een verzorgster een groot deel van de opvoeding op zich moet nemen, vind ik dat het verboden mag worden ja.

Waarom? Als zo'n verzorger daar van weet en er geen problemen mee heeft?

Als ze die verzorger zelf betalen is het goed, maar dat is vaak niet zo.

Als iemand niet voor zichzelf kan zorgen zal die ook zeker geen kind op kunnen voeden, en dat wil ik ook niet beweren. Het is alleen wel zo, dat niet alle mensen met een verstandelijke handicap zich nergens van bewust zijn. Er zijn er natuurlijk ook die gewoon weten dat ze 'anders' zijn, en daarom ook extra hard werken aan bijvoorbeel scholing e.d. Ik denk dat zulke mensen met begeleiding best een kind op kunnen voeden. En ik denk dat dat kind ook erg gelukkig kan zijn. Misschien dat de ouders hulp nodig hebben, maar dat is toch niet per se een probleem. Iedereen heeft soms hulp nodig.

En natuurlijk zou het makkelijker zijn voor die mensen als ze 'normaal' zouden zijn, of gewoon geen kind nemen, maar waarom zouden ze geen kans verdienen..?

(y)

Ik neem aan dat we het hebben over de situatie dat beide ouders zodanig ernstig gehandicapt zijn dat ze niet in staat zijn zelfstandig voor het kind te zorgen. Is één ouder sowieso gezond, dan speelt de hele discussie niet, en in situaties waarbij de verstandelijke handicap maar zeer licht is praat je ook niet over geboortebeperking. Het is heel domme mensen uit de sociale onderklasse ook niet verboden kinderen te krijgen, terwijl je daarvan soms ook prima kunt betogen dat ze niet in staat zijn kinderen een fatsoenlijke opvoeding te geven. Het gaat naar mijn idee om situaties waarbij ernstig moet worden betwijfeld of in dát gezinsverband het kind wel opgevoed zal kunnen worden.

Rechtszaken hierover zijn erg interessant. Met name Frankrijk is een geval apart. Daar had de Franse Cour de Cassation (zeg maar de Franse Hoge Raad) eerst geoordeeld dat een gehandicapt kind zelf zowel als haar ouders recht hadden op een schadevergoeding voor 'wrongful life' maar dat is door de Franse wetgever (!!) daarna verhinderd. In Nederland is dat bekend geworden door de zaak-Kelly, waar enkele maanden terug arrest in is gewezen door de Hoge Raad. Uniek aan die zaak was het feit dat het kind zélf schadevergoeding eiste voor het feit dat ze leefde: 'wrongful life' dus (ouders van kinderen die ongewenst ter wereld komen door een fout van het ziekenhuis kunnen dat ziekenhuis altijd al aansprakelijk stellen voor de kosten van levensonderhoud, dat was al vaste rechtspraak).

Hoe kan dat?

Nee absoluut niet. Probeer je eens in te denken dat je als 11 jarige verder ontwikkelt bent als je ouders, het is onmogelijk om een normale jeugd te hebben als je ouders verstandelijk gehandicapt zijn.

Afhankelijk van de aard van de verstandelijke beperking, en de ernst hier dus ook van + mogelijke erfelijkheid vind ik dat verstandelijk gehandicapten kinderen mogen hebben/krijgen afhankelijk van de situatie.

Ik ken zelf een man en vrouw, waarvan de man 4 jaar geleden een auto-ongeluk kreeg en hierdoor een zware hersenbeschadiging opliep. Toch wilde het stel graag kinderen, ze kregen een zoontje en vorig jaar is zij bevallen van een dochtertje.. Het gaat prima. Al zou het me niet verbazen wanneer dat de kinderen zelf 13/14 jaar oud zijn er wel problemen ontstaan, in dit gezin is het in dat geval het voordeel dat er ook nog een 'gezonde' ouder in het spel is, waardoor het wss goed zou kunnen worden opgevangen. :)

Ik vind niet dat je een algemene lijn kunt trekken op dit gebied, maar dat je alles van geval tot geval moet bekijken. :)

Mja oke natuurlijk, ik ben alleen een beetje huiverig voor mensen die gelijk zeggen: nee dat kunnen ze niet. Zoals Bossen: maar als die mensen het zelf betalen, mag het wel. Dat slaat natuurlijk nergens op.

Even simpel als lomp: gewoon in de wet vastleggen dat de rechtbanken niet mogen oordelen over vragen die te maken hebben met 'wrongful birth' en 'wrongful life' ;)

Nee, inderdaad niet. Eigenlijk zijn er maar twee mogelijke antwoorden: je bent principieël tegen elke vorm van geboortenbeperking bij verstandelijk gehandicapten, of je bent er niet principieël tegen maar je vindt dat het van geval tot geval bekeken moet worden.

als ze al weten hoe ze kinderen moeten maken...

Om te weten hoe precies kinderen ontstaan is kennis nodig, maar om onveilige seks te hebben niet ;)

Wie verbiedt dat? En wat gebeurd er als iemand toch zwanger zou zijn? Te laat voor abortus...

Het ligt eraan hoe zwaar ze gehandicapt zijn. Maar ik hou aan: als ze niet goed voor zichzelf kunnen zorgen kunnen ze dat ook niet voor een kind.

23 November 2005 09:01
Ouders gearresteerd na dood baby
HILVERSUM In Amsterdam zijn vier mensen gearresteerd na de dood van een twee weken oude baby. Het zijn de ouders, die verstandelijk gehandicapt zijn, de opa en zijn vriendin. De baby stierf eind september door mishandeling. Een 7-jarig halfzusje werd toen uit huis geplaatst.
Het gezin werd al een jaar begeleid door hulpverleners van instanties als Bureau Jeugdzorg en het maatschappelijk werk. Het halfzusje zou ook enkele keren zijn behandeld voor verwondingen die het gevolg van mishandeling leken.
Uit onderzoek blijkt dat er bij ruim de helft van de verstandelijk gehandicapte ouders problemen zijn met de opvoeding.

Nooit.

Nee want zij kunnen niet goed genoeg voor hun kinderen zorgen.

Maar ik heb vorig jaar nog een arrest gehad waarin er wel over geoordeeld werd??
Over een vrouw die door een fout van het ziekenhuis toch nog zwanger was geworden...

Zonder terugwerkende kracht ofzo erin zetten?