Ministukje, over zeurende vriendjes.
 

Blablabla, ja goed is het niet ... maar wel herkenbaar? :p


We zitten naast elkaar op de bank en we kijken naar de t.v. Veel bijzonders is er echter niet op. Je kijkt me aan … ik voel dat je ogen op me gericht zijn. Ik kijk naar je en ik glimlach.
Je blijft kijken, en ik stoot je aan. “Nouhou, je moet dáárnaar kijken. Niet naar mij!” Ik wijs naar de teevee en draai mijn hoofd weer terug. In mijn gedachten laten jouw ogen me niet meer los. Een warm gevoel overspoelt me.
Niks lijkt je te deren want je blijft me aanstaren. Alweer stoot ik je aan. Je kijkt zielig en trekt een pruillipje.
“Kusje”, zeg je en je lijkt nu net een jochie van 5.
“Kom maar halen”, antwoord ik stoer terug en mijn blik is gericht op de t.v. al heb ik geen flauw benul van waar het over gaat. Er komt geen kusje, hoewel de priemende ogen blijven. Ik hou vol, al weet ik dat ik elk moment ga toegeven. Ik kijk je weer aan. Nog steeds hetzelfde gezicht. Ik kan het niet laten te glimlachen. Je ogen lijken net puppy ogen, er komt nog net geen traantje uit. “Kusje,” herhaal je.
Ik geef toe. GVD, ik geef toe.
Ik kus je.

Waar gebeurd? ;) Klinkt wel bekend... beetje spelen.. :p Uhm.. kvindt het wel grapsig maar niet echt bijznder of van hoogstaande kwaliteit o.i.d

aaaaw :) geen geweldige kwaliteit maar het gaat om het id

en waar blijft dat vervolg nou??? :mad:

Ja, geen hoogstaande kwaliteit ik weet t. :) Het ging me er eigenlijk alleen om of het herkenbaar was voor sommige. Tsjah, ik ben hopelijk verliefd dus dan krijg je dat. :o

Vervolg....? Ooopzzzz... :o

zeer herkenbaar

Ik vind het wél cool geschreven hoor, leest gewoon lekker, en inderdaad; ZEER herkenbaar :D

Thank you. :-)

*grom* :p