Mijn 1e gedicht
 

Geen woorden kunnen beschrijven wat ik voel,
Ik weet het nog maar amper zelf.
Waarom ben ik niet gelukkig?
Er zijn miljoenen mensen die het slechter dan mij hebben,
En toch zijn zij wel gelukkig.
Ik heb niet veel vrienden,
Maar ben blij met diegene die ik heb.
Ik heb niet veel geld,
Maar ben blij met dat wat ik heb.
Op school heb ik geen problemen,
En ook met mijn ouders kan ik goed opschieten.
Waarom ben ik niet gelukkig?
Ik zou willen dat iemand mij dát kon vertellen..


Meningen? Tips?

Tip

Slechter DAN
even slecht ALS

Leer ajb dat regeltje uit je hoofd!

En verder vind ik je gedicht niet leuk, het is meer verhaal in stukjes gehakt, of een monoloog ofzo. Ik zou verder oefenen.

Slechter dan ik
Verbeter het dan meteen helemaal goed.

O dankje dat je dat deed. Maargoed het gaat niet alleen om mijn reactie op dit gedicht natuurlijk. :)

Je gedicht geeft wel duidelijk weer wat je voelt

Maar ik weet niet..
Het spreekt me niet echt aan.
Het lijkt inderdaad een beetje op een tekstje,
misschien moet je eens kijken op:

*Hier stond een site, maar ik mag hem niet noemen van de forumbaas :( *

Daar staan heel veel gedichten misschien leer je er iets van ;)

Kusjes Kate

Ik denk dat het veel lijkt op een verhaal zoals kinderen op de basisschool het schrijven. Korte zinnen, elke zin een onderwerpje, thema weinig uitgewerkt. Weinig originele woorden.

Bovendien handeld het over puberverwarring, meestal een iets minder interessant onderwerp omdat de eeuwige en enige conclusie is: "Ik ben verward en ik weet het allemaal niet meer." De voorbeelden die je aanhaalt zijn heel standaard, iedereen heeft ze gedacht dingen. Probeer, als je echt dit onderwerp wilt behandelen, eens een paar jaar te wachten en achteraf te beschrijven, omdat je dan veel meer persoonlijk toegespitst durft te schrijven, en door de iets afstandelijker houding kan je beter beoordelen of je iets wilt uitleggen, of iets wilt dichten.