Blauwe ogen
 

Je mooie blauwe ogen
ze kijken me aan
Totale wanhoop
Een groot onbegrip

Lange dagen
Elke keer weer
Wat moet ik ermee aan
Onschuldige blauwe ogen

De zon en de maan
De regen en de boog
De dag en de nacht
Sneeuw in de zomer

Jij bent een van hen
Maar minder verandelijk
Foute interpretatie
Als douw op een blad

Spinnenweb in de ochtend
Je mooie blauwe ogen
Regendruppels in een plas
Regenboog in de nacht

Mannen in jurken
Vrouwen met een hark
Blauwe ogen
Ik zie ze elke dag

Spelende kinderen
Huilende honden
Postbodes komen en gaan
Met jou heb ik nooit gepraat

Je blauwe ogen
En ik...
Ik zal zie ze nooit meer zien
Je blauwe ogen

Ik ben geneigd om te zeggen dat ik het geen aansprekend gedicht vind, maar eigenlijk snap ik de boodschap niet. Om die reden zeg ik nog niets over de inhoud.
Je dichten vind ik niet echt uitdagend, het leest ook niet bepaald vlotjes, naar mijn idee. En ik mis toch een beetje de rijm...

Gaarne uitleg bij de inhoud ;)

Ik heb het geschreven toen in heel erg in de war was.
Een vriend van mij (beste vriend) degene die ik alles vertelde enzo die was er opeens niet meer. Hij was niet dood, hij was niet verhuisd, hij was alleen opeens heel erg verandert hij was zich zelf niet meer.
En daar gaat het eigenlijk over. Dat alles opeens verandert en dat daardoor alles ook voor mij veranderde.
Dat niets meer hetzelfde was en dat ik alles anders zag dan dat het eigenlijk moest zijn.

xx