Gedichtje
 

Ik lees hier al heel lang en nou ga ik toch zelf maar ns iets posten :D

I’m not feeling the outside pain
The inner is greater
Now the red tears are floading
The inner pain faiding
My blood is dripping
An echo of a silent cry
Scars of tears remaining..

En wat vinden jullie ervan?

Iets te overduidelijk, de vorm vind ik niet outstanding. je zit met je uiterlijke/innrelijke littekens/rode tranen wel op een interessant spoor, maar die twee leuke gegevens zijn te weinig om een goed gedicht op te bouwen.

voor inhoud --> psychologie. (als het over jou gaat, praat met een professional)

Ik zie hier gewoon een cliche verzameling pseudomooie nikszinnetjes. Geen duidelijke lijn (sommige zinnen hadden volgens mij net zo goed in andere volgorde kunnen staan), geen originaliteit, geen creativiteit op taalgebied, en bovendien heb ik het allemaal al eerder gezien. Doet me niets.

heb je zelfmoordneigingen? of luister je gewoon te vaak naar gothic muziek? ws beide

Ik heb geen zelfmoordneigingen en ik heb een hekel aan gothicmuziek :D

Heb me wel een tijdje gesneden, maar dat is nu ook over..