niet blij
 

Ik weet niet precies wat men onder gelukkig zijn verstaat. Ik weet niet precies wat het is, maar ik weet dat ik het niet ben en daar wil ik graag vanaf.

Eigenlijk is het allemaal vorig jaar begonnen. Ik heb de eerste 3 jaar op middelbare school in een klas gezeten met allemaal aardige en intelligente mensen waar ik het goed mee kon vinden. Als een van de weinige van mijn klas koos ik het profiel C&M, en kwam ik in een klas met een totaal ander soort mensen terecht (als ik dat zo mag zeggen). Hoewel ze allemaal best aardig zijn, voelde ik me er absoluut niet in thuis. Denk aan vriendengroepen waar je niet inkomt. Mede doordat, vond ik de 4e verschrikkelijk. Als ik thuis kwam was ik doodmoe van het lawaai en gezeur van iedereen op school.
Buitenschool, op hockey was er ook niets aan. Ik was een van de weinige fanatieke spelers in het team, het grootste deel hield meer van roken langs het veld dan hockeyen.
In diezelfde periode werd ik ziek. Een voorhoofdsholteontsteking die maar niet overging, eindeloze antibioticakuren en bezoeken bij een knoarts die niets opleverde. Voor mij was het jaar afgeschreven en hoefde het niet meer.

Op dat moment, nu ongeveer een jaar geleden, merkte ik eigenlijk voor het eerst dat ik me niet meer gelukkig voelde. Het interesseerde me allemaal niet meer, en dat is niets voor mij. Ik noemde het maar een dip, met af en toe hoogte-, maar vooral veel dieptepunten. Ik was te moe om dingen af te spreken, en wilde niets horen van vriendinnen die wel in een leuke klas terecht waren gekomen. Ik kon niet wachten totdat het zomervakantie was.

In de zomervakantie ben ik met mijn ouders en zusje naar Peru gegaan. We maakten een groepsreis en ik heb daar de vakantie van m’n leven gehad. Langzaam aan werd ik weer iets blijer en kon ik weer ergens van genieten. Heb zelfs een keer het gevoel gehad dat ik helemaal gelukkig was. Eenmaal thuis was het snel weer over. Heb m’n best gedaan het gevoel te “bewaren” enz, maar na een tijd zijn het meer herinneringen en is het toch anders. Nog altijd heb ik een soort heimwee/ verlangen naar Peru en de dingen die ik daar heb meegemaakt.

Inmiddels zit ik in de 5e en heb ik nu een leukere klas en een beter hockeyteam. Toch voel ik me niet helemaal goed. Ik denk dat het er ‘m in zit dat ik te weinig leuke dingen heb om te doen. Ik weet niet goed wat ik nog leuk vind. Was altijd dol om lezen, maar vind er nu niets meer aan. Boeken vallen me steeds weer tegen. Hockeyen vind ik veel leuker om te doen dan in vergelijking met vorig jaar, maar is het nog niet helemaal. Nog steeds ben ik te moe en druk met school om ’s middags met vriendinnen af te spreken. Van uitgaan komt niet veel, op vrijdagmiddag ben ik kapot van de hele week. Het constante wachten op school, het eigenlijk niets doen, verspilde tijd, luisteren naar opmerkingen waar niet over na gedacht is etc,

Het enige leuke dat ik leuk heb gevonden vanaf de zomervakantie waren de danslessen voor een bal waar ik aan meegedaan heb. Elke zaterdagavond moest er 3 uur geoefend worden om de openingsdans te leren. Dit vond ik heel gezellig om te doen. Het bal is geweest en viel een klein beetje tegen: omdat ik me er teveel op verheugd had denk ik. Normaal doe ik dat niet bij dingen, dan valt het namelijk altijd mee, maar dit keer dus wel :/. Anyway, de danslessen zijn dus over en ben “bang” dat ik nu met lege saaie zaterdagavonden blijf zitten. Zondag vind ik ook geen leuke dag, dus heb nu ook geen weekend meer om naar uit te kijken.

Het komt misschien over op een algemene-puber/je-moet-jezelf-vinden-dip, maar heb het idee dat dat het toch niet helemaal is. Wat ik precies wil weet ik niet. In ieder geval me weer blijer voelen, meer genieten, maar ik weet niet hoe. Het is ook niet dat ik niet m’n best ervoor doe, maar het lukt gewoon niet. Ik weet ook best dat het allemaal nog veel erger kan enz, maar goed. Misschien is “get a life” nog wel het beste op me van toepassing, maar zie op dit moment niet in hoe. Begin in januari met stijldanslessen waar ik wel zin in heb, maar wil niet zolang wachten met veranderen, maar nu.

Het is een beetje lang geworden, sorry daarvoor. Weten jullie hoe ik met deze situatie om moet gaan en hoe ik me weer beter kan voelen? Of weet je misschien iets anders waar ik wat aan kan hebben?

In ieder geval bedankt voor het lezen.

Je voelt je niet goed, dat kost je energie. Doordat je geen energie hebt wil je niet afspreken met vriendinnen of uitgaan. Mij lijkt het slim om dat juist wel te gaan doen.

Ik denk namelijk dat die moeheid dan wel verdwijnt, als je plezier hebt.

Moe zijn is niet altijd lichamelijk, het kan ook een houding zijn. Dus zet je er overheen. succes :)

Wat betreft het moe zijn, ik zou je willen aanraden vooral heel gezond te leven, op tijd naar bed, op tijd eruit, gezond eten, sport. Bij mij hielp het ontzettend, ik ben anderhalf jaar lang bijna constant ontzettend moe geweest, en toen ik aan m'n gezondheid begon te denken en er wat aan ging doen ging het vrijwel meteen een heel stuk beter. Omdat het fysiek een stuk beter ging voelde ik me ook psychisch wel beter. Ik kon me ook een stuk beter op school en dergelijke concentreren, waardoor ik er een stuk minder tijd voor nodig had.
Dat van die stijldans-lessen vind ik echt een goed idee, maar inderdaad jammer dat dat pas in januari begint. Misschien kan je nu afleiding zoeken in andere dingen die je graag doet of altijd al had willen leren? Tekenen, verhalen schrijven, muziek, er is vast wel iets waarin je jezelf kwijt kan.
Ondanks dat ik vind dat school belangrijk is, is je gezondheid nog een heel stuk belangrijker. Spreek af en toe eens wat af met vriendinnen, in plaats van je alleen maar op school te storten, plezier is ook nodig als je je goed wilt voelen. En als je je goed voelt, zoals ik al zei, is het automatisch vaak ook een stuk makkelijker om je op school te concentreren, het zal dan misschien ook juist wel een stuk makkelijker gaan. Als je het gevoel hebt dat je er echt geen tijd voor hebt, kan je ook eens afspreken met iemand anders huiswerk te maken bijvoorbeeld.

inderdaad, sowieso een regelmatig leven leiden. Dat geeft vaak al een stuk meer energie. Als je weer meer energie hebt, ben je waarschijnlijk iets meer een uitgaander; dat zal dan al veel veranderen.

Daarnaast denk ik dat je niet teveel als "get-a-life" moet zien. Je somt genoeg dingen op die je doet/gedaan hebt, en waar je interesses liggen. Natuurlijk heb je mooie herinneringen aan de vakantie in Peru; die moet je ook absoluut bewaren, die zijn uniek en lang niet voor iedereen weggelegd. Probeer echter wel te realiseren dat dat een vakantie was, het was voor toen perfect. Bepaalde dingen daarvan kan je misschien meenemen in het dagelijkse leven, andere dingen weer niet. Vergelijk het niet teveel met het dagelijkse leven hier. (niet bot bedoeld :))

Misschien is het goed om een keer, ondanks je moeheid, tóch met iemand af te spreken. Je hebt er dan misschien bij voorbaat niet zoveel zin in, maar (mijn ervaring, althans) als je er eenmaal bent / iets leuks aan het doen bent, ben je misschien toch wel blij dat je niet bent gaan slapen :)

Misschien een boodschap die je niet wil horen, maar ik voel mezelf toch wel verplicht om je dit te vertellen. De klachten die je beschrijft zijn dezelfde waar ik last van heb, moeheid, lusteloosheid, geen plezier meer beleven in dingen die je vroeger wel leuk vond, etc.. Zoals jij dit beschrijft... heel knap, ik zou het zelf niet beter gedaan kunnen hebben, en misschien moet je eens naar een goede Psycholoog toe, ik heb last van dezelfde problemen als jij nu hebt, en ik ben afgelopen februari naar een Psycholoog geweest, en na ongeveer een half uur praten was hij er bijna zeker van dat ik een vrij ernstige depressie heb. Let op, ik probeer je niets aan te praten, maar het is mogelijk dat je last hebt van een depressie, zonder dat je 't zelf weet, of zelf zo ervaart..
Als ik jou was zou gaan praten met iemand die je kan helpen, want alleen een forum zal je niet van je problemen afhelpen..

Succes!

Heej,
Ik voel me net zoals jou.. :(
Ik vind eigenlijk niks leuk meer en heb ook het idee dat het allemaal geen nut meer heeft. Ik heb eigenlijk bijna geen hobby's, geen echte vrienden en voel me vaak heel eenzaam. We zijn laatst op vakantie naar Griekenland geweest en zelfs daar kon ik niet meer écht van genieten.
Maar daarbij komt ook dat ik waarschijnlijk anorexia heb :(
Wat moet ik doen? Moet ik t aan mijn ouders vertellen? (mijn moeder begon er laatst zelf al over dat ze dacht dat ik misschien ook depressief ben...)
Ik weet t allemaal niet meer en wil de laatste tijd het liefst alleen maar slapen, zodat de tijd voorbij gaat...

Allereest allemaal bedankt voor het lezen en voor het reageren!

@ Myuki
Misschien heb je wel gelijk dat het een viceuze cirkel is. Vind er wel wat inzitten. Ik twijfel alleen of het een houding is, misschien een combinatie. Als ik moe uit school kom, kan ik me 'er over heen zetten' door hard te blijven werken en mezelf geen tijd te gunnen om even bij te komen. Alleen ben ik aan het einde van de dag dan echt kapot.
Aan de andere kant denk ik dat het geen houding is, omdat ik gewoon niet goed slaap. Het duurt uren voordat ik in slaap val (wat ik ook probeer) en ik sta eigenlijk nooit uitgerust op.
Kan in ieder geval meer leuke dingen doen, zodat ik er niet meer aan denk.

@ George
Meer regelmaat zal idd wel kunnen helpen, maar vind ik wel moeilijk. In het weekend heb ik echt geen zin om heel vroeg op te staan (ook niet in heel lang uitslapen hoor). Als je in het weekend een uurtje langer slaapt dan doordeweeks, is dat dan beter?
Ben al een aantal weken bezig met gezonder eten, dus hoop dat dat ook werkt.

@ dwight88
't Kwam niet bot op me over hoor. Denk dat ik nogal de neiging heb om die vakantie achteraf te idealiseren. Maar het is zeker niet dat ik er de hele dag aan denk. Echt af en toe maar. Besef verder ook dat dit het gewone leven is enzo en dat je 'verder' moet. Het is denk ik meer dat omdat ik nu niet leuk heb, ik maar terug blijf denken aan toen ik het wel leuk had, en niet goed weet hoe ik dat moet combineren.

@ Anontzul
Dankjewel voor je reactie. Vond het nogal heftig om te lezen, zover had ik nog niet gedacht. Ik wil er wel eens met je over praten, als je dat niet vervelend vind..

@ ikkuh15
Ik ken je situatie natuurlijk niet echt. Omdat ik niet goed weet wat ik met mezelf moet, vind ik het moeilijk om jou te helpen. Praat er maar eens met je ouders over, dan kunnen ze met je mee-denken en leven. Succes!

Misschien heb je heel veel nood aan nieuwe dingen; de spanning van het onbekende; de euforie van het nieuwe; het uitkijken naar het onverwachte, en daar dan helemaal in opgaan.

In dat geval is het inderdaad heel vervelend als je weinig nieuwe dingen meer doet, en te veel dingen uit de weg gaat, of niet volledig een kans geeft, omdat je onbewust op voorhand al bang bent dat het toch niet zo leuk/speciaal gaat zijn. En al die dingen die je niet zo leuk vind, vreten dan inderdaad zoveel energie. Soms ook niet, maar dan krijg je er net nog minder van terug.

Daag jezelf eens wat vaker uit. Stap eens wat vaker in het onbekende. Door impulsief (domme) dingen te doen, de vrienden die je hebt af en toe eens extra te verwennen, en jezelf ook niet vergeten. NIET IN EEN HOEKJE KRUIPEN EN DAAR MAAR WEGGLIJDEN!

Er zijn veel manieren om jezelf uit te dagen. Door extra vaak dingen te doen, die je normaal niet zou doen. En waar je misschien ook bang voor bent. Dat kunnen kleine dingen zijn, zoals bewust onbekende mensen die er misschien leuk/interessant uitzien te gaan aanspreken, met je vrienden eens een avondje gaan karaokezingen- en dansen. Of misschien ook grotere uitdagingen. Desnoods ga je leren boxen of zweefvliegen of weet-ik-veel wat. Maar laat het vooral een uitdaging zijn.

Je kunt je thuis wel down blijven voelen, maar toch zou ik in het weekend wat met vriendinnen afspreken. Zoals Myuki al zegt, verdwijnt de moeheid vanzelf als je meer plezier hebt. Misschien zie je er nu wat tegenop, maar je moet gewoon plezier gaan maken en nieuwe dingen ontdekken.

Ach nee joh, dat doe ik zelf ook echt wel, anders houd ik het ook niet vol. ;) Maar als je doordeweeks iets regelmatiger leeft, heb je overdag waarschijnlijk wel meer energie.
Energie is relaxed. :)