Spoorzoeker
 

Jij onbekende vreemdeling, jij
zielsverwant mijn ogen op je lippen:
mooie mond, ik weet geen stem, geen
gezicht, jij vreemde bekende, perronwachter
jij spoorzoeker, ik zoek jou;

Een ; als einde... Vreemd:P

Ik dacht eerst: beetje cliché, met die ogen lippen mond, maar het is niet cliché, het is... Ik weet niet wat het is. Aan de ene kant is het vrij duidelijk, aan de andere kant begrijp ik er eigenlijk maar weinig van. Perronwachter, spoorzoeker?
Juist dat vreemde maakt het wel weer leuk, geloof ik:)

precies wat vogelvrij zegt, het is wat vreemd door de spoorzoeker en perronwachter en ik snap niet waarom zielsverwant en mijn ogen op je lippen: op één regel staan. verder heeft het wel iets doordat ik het niet helemaal snap. :o

Teveel rails gelezen ;)

Botervleug, nee, ik lees nooit de rails. :p (het zou er waarschijnlijk wel zo in kunnen/tussen passen, maar dat doet er niet toe) Vogelvrij, leuk dat je zegt dat het vrij duidelijk is, maar dat je er toch weinig van begrijpt. Zo was het gedicht een beetje bedoeld en de situatie was er ook naar. Ik denk dat het jammer is als ik hem helemaal uit ga leggen, dus dat doe ik lekker niet. :p En waarom 'zielverwant' en 'mijn ogen op je lippen' op één regel staan, tsja, ik wilde 'zielsverwant' op de volgende regel zetten om de tegenstelling met 'vreemdeling' te benadrukken. De rest kwam er voor mij logisch achteraan. De ; op het eind, hopende op een vervolg, ooit...