Hoop
 

Getekend door pijn,
al vechtend met gevoelens.
Diep in gedachten, vasthoudend aan het verleden,
gedachten, gevoelens, onverstaanbaar
die onzekerheid, die angst en twijfel...
bevochten
maar onbegrepen, niet gehoord....
vechtend in het heden, voor de toekomst
vergeten verleden.... doorgaan
hopen voor wat komt.

De tijd,
een vriend of vijand aan mijn zijde,
oneindig de gedachten die komen en gaan.
De keuzes...
goed, of fout, nu of ooit.
De seconden tikken verder,
Tik...Tak...Tik...Tak...
Waar blijft de tijd, het verlangen, de angst....
Gaat de hoop hier overwinnen?
kan ik ooit die twijfel aan

Niet gaan lopen uppen, lees de regels maar eens. Gewoon even afwachten, we hebben nog allemaal andere dingen te doen ook. je hoeft me ook geen pm te sturen, ik zie het topic vanzelf, zo laag was het nog niet.

Ik vind het nogal een simpele verwoording van wat gedachten en gevoelens, een opsomming. Ik zie weinig woorden- of klankspel, geen poëtische noot, buiten dan de opsomming van de brokstukken. Ik hou hier niet van, dit is te dagboekerig. En al die puntjes maken het lezen er niet prettiger op, je interpunctie is sowieso nogal vreemd.

Maar dat is een mening, dat heeft niets te maken of je ermee moet verder gaan of niet. Leren kun je altijd.