Onbeschrijflijk waar
 

Glimlachend zong je,
woorden die er niet eens waren.
Op je netvlies beschreven,
de angsten die je doormaakte.

Ik keek je doordringend aan
je kon me niet zien.
Je keek ook niet terug;
je zong door met de klanken die me raken

Diep van binnen,
tussen mijn hormonen in.
Niet eens mijn hart,
onbeschrijfelijk waar.

Je raakte me daar,
op dat ene plekje.
Met je woorden
van zijde

Dit is een gedicht mét inspiratie en zorgvuldige woordkeuze :p

Ik heb ook altijd iets met het woord hormonen. Het beschrijft vaak precies wat ik wil zeggen, alleen het is zo'n verdomd lelijk woord! Dus, als het aan mij lag, zou ik het toch maar schrappen en vervangen.

Je kan niet glimlachend zingen, probeer maar;) Maar ik zou het er wel in laten staan, in combinatie met die volgende zin vind ik het wel leuk.

Tegen de meeste mensen moet je schreeuwen dat ze iets van interpunctie gebruiken, maar voor mijn gevoel gebruik jij eerder teveel dan te weinig komma´s. De komma in de eerste zin bijvoorbeeld.

Woorden van zijde... Dat vind ik wel een leuk beeld en eigenlijk vind ik het jammer dat je daar niet wat meer mee doet. Nu is het gedicht `gewoon oké´

"Je kunt glimlachend niet zingen" I've tried en it worked :D :p

"Teveel interpunctie" Mee eens! Ik was beetje erg gul met de komma's :o

"Meer moeten doen met woorden van zijde" Ik wilde het mysterieus houden, maar toch zoveel zeggend. Als je begrijpt wat ik bedoel. Het hele gedicht gaat over zingen en het zingen van woorden. In de laatste zin van de laatste strofe uit ik dat pas echt, in de vorige strofes benadruk ik slechts mijn gevoel. Als je goed kijkt zie je dat alle strofes verband houden met de laatste zin woorden van zijde

Dat was tenminste de bedoeling; dat het verband hield :bloos: