Waneer kwam jij voor het eerst in aanraking met mystieke zaken? (al dan niet bewust)
 

Ik was drie jaar en zag een zwarte schim over ons erf lopen. Ik schrok heel erg en riep tegen mijn vader dat er een boef op het erf liep. Toen mijn vader (mét hooivork) ging kijken was er niks.

Nee, nooit wat meegemaakt.

(volgens mij al een keer in een ander topic verteld).
Kwam onbewust na een voetbal wedstrijd in aanraking met een javaans trance "spel", waarbij dierengeesten in het lichaam treden van de deelnemers. Best enge ervaring, terwijl het gewoon overdag op een voetbalveld was. Zogenaamde geesten zijn namelijk niet bepaald lief, ze rennen aggresief op je af en kijken heel dreigend. Ik zag 1 van heel dichtbij en had idd het gevoel dat niet een mens naar me keek, maar wat anders.
Me moeder die veel extremere vormen heeft gezien in suriname, zei vooral te letten op de ogen, die werden volledig blanco tijdens het intreden. De deelnemers aten kokosnoten die met het menselijk gebit werden opengemaakt, elke tandards zal beamen dat het haast onmogelijk is. Engste vond ik het uittreden onder begeleiding van een leider genaamd Gambuh. De deelnemers verstijven volledig, ze lijken wel van steen je ziet letterlijk geen haartje bewegen. Vaak in heel moeilijke positie's, waar menig yoga expert moeite mee zou hebben en dat soms meer dan 15 minuten.

Ik geloof echter niet zo in geesten, zit waarschijnlijk vooral een psychologische verklaring achter. Misschien dat mensen onder hypnose of trance meer kunnen.

Offtopic: Ik kan echt niet snappen dat je dat meegemaakt hebt en nog steeds over psychologische verklaringen gaat denken..

Toen ik wat kleiner was (11 volgensmij) zag ik een soort zwarte schaduw in mijn moeder's kamer. Het was 's avonds en we wilden gaan slapen. Ik sliep toen bij mijn moeder omdat in mijn eigen kamer werkzaamheden waren. Mijn moeder was al in slaap gevallen, maar ik nog niet. Door 1 of andere reden kon ik niet in slaap vallen. En toen zag ik dus die zwarte schaduw. Was best wel eng. Het was al donker in de kamer en op 1 of andere manier was hij nog donkerder. Hij bleef midden in de lucht "hangen". En daarna ging die ineens weg.. Ik weet nog steeds niet wat dat was, en volgensmij wil ik dat ook niet weten. Dat was de enige keer dat ik dat gezien heb. Mijn moeder geloofde me de volgende dag niet. Ik weet zelf ook niet of ik het zou geloven als ik het zelf niet gezien had.

ik lag in bed, en me opa was overleden (me opa uit suriname).
ik ben dus half surinaams/hindoe - nederlands, en als Hindoestanen ga je heel erg met je familie om (achterneven van van aangtrouwede familie etc etc.

maargoed, me opa was du sal omg. 13 jaar ziek (dement) du sik heb heb eigelijk noit egt goed leren kennen, ik was 2 jaar toen ik naar suriname ging, toen ik 3 jaar werd, toen werd hij helemaal ziek.

en dus vlak na z'n dood (ong. 3 dagen) zag ik en soort schaduw in me kamer staan, allen dan i.p.v. zwart, beetje grijze/wit (rook achtig) en toen dacht ik, dat MOET m'n opa zijn, want ik herkende z''n conturen.

Al sinds mijn geboorte eigenlijk alleen was dat dan niet bewust. Mijn tante is aura reader en mijn andere tante doet aan telepathie met dieren.. Mijn opa had ook iets wat hij kon, volgens mij magnetiseren en die 'kleine dingen' kan iedereen in die familie wel een beetje..

Ik had van die moment in mn leven die ik dacht al eerder meegemaakt te hebben, bijv. dat ik bij de bushalte mn veters ging strikken en een jongen van me school 1 meter bij me vandaan stond. Dit heb ik nu al een stuk of 50 keer meegemaakt (denken die moment al te hebben meegemaakt, nie mn veters strikken :P). Najah.. er was een keer toen stond ik bij de bushalte en er was een jongen (ong 20) toen ik hem zag kreeg ik medelijden met hem en wilde ik hem troosten enz. enz. Heb het nie gedaan want et was egt een wildvreemde dus zou mss ook raar overkomen bij hem ofzo. :P Iig, toen werd ie opeens gebeld en zei die zo van ''ja de dokters weten nie of ik wel kk heb of nie, maar is nie erg da je nie mee kan naar de ziekenhuis, de buurvrouw gaat mee'' en da soort dingen dus da was wel creepy. Volges me lb leraar ben ik heldervoelend ofzo majah weenie of ik da moe geloven of nie

Ik vind het wel heel erg freaky in elk geval.

Die herkenbare momenten heeft iedereen en noemt men "Deja Vu". Meestal hebben we bij alledaagse handelingen (zoals veters strikken) of waarnemingen het gevoel dat we het al eerder hebben meegemaakt. Vrij verklaarbaar aangezien we deze handelingen vaak doen of tot ons opnemen.
Dat van die jongen kan je ook anders verklaren, we kunnen vaak aan iemands gelaatstrekken aflezen hoe diegene zich voelt. Mensen zijn daar opmerkelijk goed in en doen het soms onbewust. Het kan best dat je meer aanleg heb om mensen hun gemoedstoestand te herkennen, het lijkt me sterk dat je "heldervoelend" bent. Maar goed ik geloof daar zoiezo niet in ;).

En dat met die jongen die stond te bellen dan? Toeval?

Nee, niet toeval. Als iemand verdrietig is, kan je dat vaak aan iemands gezicht aflezen. Hoezo is dat een merkwaardig laatstaan mystiek gebeuren?

gefeliciteerd trouwens (y) en nog vele mysterieuze gezonde jaren ;).

Sinds ik het me kan herinneren?
Weet het dus niet precies.

Dank je :)