Ben ik Superdom of superEenzam ?
 

Goeden dag.

Door mij verleden waarin ik jarenlang gepest ben geweest onderdrukt en nooit aan het woord gelaten. Heb ik nu heel veel moeite om een verhaal te vertellen of een gebeurtenis na te vertellen. Of iemand recht in de ogen aan te kijken , als ik nu aan het woord kom raak ik heel snel de volgorde kwijt en vertel ik alles een beetje doormekaar en laat ik vaak een gedeelte weg. Ik vraag me af of het aan mijn iq ligt of aan mijn verlegenheid. I(emand ?

Ik denk dat het meer onzekerheid is en dat het echt niets met je IQ te maken heeft hoor.
Veel oefenen met de dingen waar je moeite mee hebt, probeer het eerst in een vertrouwde of veilige omgeving. En doe daarna de stap om het bij "vreemden" te doen :)

Ja, of je wordt gewoon een internetnerd, ZOALS WIJ. :)

Ja ? Waarop is dat een antwoord ?

Dat is een manier om er iets aan te doen. ;)

Nee, ik denk wel dat het zo is. Door veel op fora te posten (en vooral in serieuze discussies) leer je je eigen zinnen formuleren en je verhaal op begrijpelijke wijze te doen. Voordeel hierbij is dat je heel rustig kunt opbouwen: je hoeft niet in één keer door te vertellen maar kunt rustig nadenken over wat je wilt vertellen, hoe je het wilt vertellen en in welke volgorde. Dit is niet voldoende, maar wel alvast wat oefening voor als je dingen IRL wilt vertellen.

Lijkt mij ook meer onzekerheid door de moeilijke periode die je hebt gehad. Je bent zeker niet dom! Misschien heb je wel een soort 'faalangst'. Hiervoor kun je je laten testen en begeleiding krijgen. Misschien helpt dat!

Alleen is het zo dat taalfouten op het S.com forum een doodzonde zijn. En probeer vooral niet gebruik te maken van humor. Dat is gereserveerd voor de S.com elite.

Het ligt aan je verlegenheid of aan je gebrek aan ervaring of whatever. Iemand die te dom is om een verhaal te vertellen kan dat ook niet treffend op internet formuleren en dat heb jij wel net gedaan.

Och. Zolang je niet typt Z0owalzz uhn sUperl0mP3 k03 is er niet veel aan de hand. ;)

Het valt ook wel een beetje mee :)

Je hoeft niet dom of eenzaam te zijn. Je kunt ook gewoon een warrige vertelstijl hebben.

:)

Speak for yourself :D

13471 (10.28 posts per dag)

Genoeg om forumnerd te zijn. (y)

SuperOnzeker.

Iemand recht in de ogen kijken is soms lastig, zeker bij een vreemde... en bij een bekende is de eerste reactie vaak dat je gaat lachen.
Het is onnatuurlijk om iemand recht in de ogen te kijken, in de natuur wordt dit vaak als dreigend gezien. Als je een hond die jou niet (goed) kent recht in de ogen kijkt zal hij/zij vaak gaan blaffen of grommen :o
Als je op straat bepaalde figuren recht in de ogen kijkt heb je nog wel eens kans op een ram voor je harses :o

Het heeft niets met je IQ te maken, dat op de eerste plaats. Ik ken genoeg superdomme mensen die je wél recht in de ogen kijken als ze tegen je praten.

Het zou onzekerheid kúnnen zijn, maar dit hoeft ook niet.

Ikzelf ben totaal niet onzeker van mezelf, grote bek genoeg, ben niet bang om iemand goed de waarheid te zeggen, of te corrigeren als ik het er niet mee eens ben.
Toch vind ik het vaak niet prettig om iemand in de ogen te kijken. :)

Ik denk dat wat nare man zegt wel klopt, dat je gewoon een warrige vertelstijl hebt. Daar kun je op oefenen :)

Er zullen altijd mensen die het vinden dat dat wat zij op dat moment te vertellen hebben het meest essentiële is op dat moment.
Natuurlijk zo subjectief as the pest, en dat is waarom je moet leren het woord naar alle redelijkheid te 'nemen' zodra jij dat vindt van datgeen wat jij te vertellen hebt.

Regel een speld en zorg dat je em ertussen krijgt.

je voelde je blijkbaar wel aangesproken ;)

@ts: ik denk dat het deels door onzekerheid kan komen (als in: help, ik ben aan het woord. Hoe moet ik dat nu doen?) en deels misschien door jezelf komt. Zoals nare al zegt: misschien heb je van nature gewoon geen duidelijke vertelstijl.

Ik denk zo dat het aan onzekerheid ligt. Je bent heel; lang gekleineerd, en onderdrukt zoals je zelf zegt en dat brengt nogal wat onzeekrheid mee.

Wat kan helpen om die zelfverzekerdheid terug te krijgen is een sport gaan beoefenen waarvij je jezelf leert kennen.

Ja omdat ik dacht dat je reageerde op wat ik gezegd had

Heeft meer met onzekerheid te maken. Ik ben zelf ook best verlegen, en vroeger ook mijn hele jeugd gepest, dus ik herken het wel beetje. In je hoofd bedenk je dan heel mooi allemaal open verhalen van hoe je het gaat zeggen, maar in het echt wordt het dan toch heel kort, of vergeet je dingen. Heeft echt niks met intelligentie te maken. Wat ik zelf had, was als ik afleiding had en met iets leuks bezig was, bij mij was dat sport, dat de aandacht dan niet op het praten lag en ik da wel gewoon lulde ookal was het onzin. Open zijn kan iedereen, je moet je alleen eerst even bedenken dat het niet uitmaakt wat je zegt als je eerlijk bent, je bent wie je bent en dat zijn anderen ook. Als ze dat niet respecteren is dat jammer voor hun, niet voor jou.

Als ik zie dat mensen met een laag iq ook totaal de oren van mn hoofd kunnen praten en zelfverzekerd kunnen over komen door n recht aan te kijken, denk ik dat het gewoon oefening is. Op internet kan je idd de zinsvolgordes oefenen, irl kan je beter "klein beginnen". Vertel een vriend eens een gebeurtenis als het toevallig ter sprake komt, en doen dat niet direct in een groep met 20 man waarvan er 10 om het beste en leukste woord strijden.

Niet ik, maar paranoide.
Maar ik snap hem :);)

ok :)

Ik weet wel zeker dat het onzekerheid is. ik ben ook jarenlang gepest en weet hoe het voelt. en ook ik heb moeite met anderen aankijken en iets vertellen zonder over woorden te struikelen.
Mensen aankijken is in het begin erg moeilijk, het is natuurlijk hartstikke eng om iemand in zn ogen te kijken als je wat vertelt. maar je hoeft die persoon ook niet continu aan te kijken. maar bedenk ook dat het niet erg is als je iemand aankijkt. sterker nog, het geeft een soort blijk van interesse.
En als je een verhaal verteld en over je woorden struikelt of je komt er gewoon helemaal niet uit, niet freaken, haal ff adem, denk nog een keer na wat je wilt zeggen, en begin opnieuw. geloof me, het helpt :)
Verder is het goed om er met iemand die je vertrouwt eens te praten over je verleden. stukje bij beetje vertellen. dat helpt ook heel goed. (teminste dat deed het bij mij. in het begin niet, maar uiteindelijk ben ik blij dat ik over alles met iemand gepraat heb en nu gaat alles veel beter en voel ik me zekerder van mezelf, dus hopelijk jij dan ook als je dit zou doen :))

Ik herken het wel, maar goed, iedereen z'n zwakke punt toch?

Ik heb er zelf weinig aan kunnen doen. Ik heb er het meest last van bij een presentatie, dan kan ik echt een tijdje stil zijn. Maar ik heb vaak genoeg gezien dat mensen dat niet erg vinden en daar kan ik dan wel weer troost in vinden. Ik heb maar geaccepteerd dat ik het heb, dat was voor mij de beste oplossing. Zo krijg je in ieder geval geen hekel aan jezelf.

Het ligt aan je onzekerheid. Ik kijk nooit (onbewust) mensen aan.. Als ik er zelf aan denk, denk ik: Oja, mensen aankijken... Ligt ook een beetje aan je onzekerheid, dat je mensen niet onder ogen durft te komen... Toch? :o