Parel meer.
 

Parel-meer.


Met een verloren paarse parel
en m'n armen om de dood,
bleef ik hopen en verbazen,
dat ik mezelf niet had vermoord.

'Het waren de wegen geweest,
weggegooide verlangens
naar meer dan deze minderheid,
ik verlang niet alleen,
naar jou.'

Ik bloed langzaam mijn pad af,
naar de 'tot morgen gewachte
woorden',
verwachte leugens, die mijn
waarheid hadden verbroken.

En mijn meer,
van meer dan duizend tranen,
overspoelde mijn leeggelopen
hart, het was máár parelmoer.

Ik miste hem,
'hij was geen parel meer'.



Reacties/kritiek is heel erg welkom. :)

Hij doet me denken aan mijn eigen stijl. En dat is niet positief of negatief, meer gewoon een constatering;)

Moet het niet `máár´ zijn?

Dit vind ik een beetje een rare zin, voornamelijk door de aanhalingstekens, maar sowieso... Al sluit verwachte leugens er wel weer leuk op aan.

Over het algemeen genomen vind ik hem best leuk:)

Ja, daar zat ik al over te twijfelen. :P Ik zal het veranderen. :)


Bedankt voor je reactie! :)

in de derde strofe vind ik
naar de 'tot morgen gewachte,
woorden',
ook wat vreemd. en zeker omdat woorden op een aparte regel staat en dan zou ik verwachte leugens niet op een andere regel zetten. nu hakkel ik daar wat.

verder heb je echt een vondst met parel-meer. vooral de laatste strofe dan.

alleen hakkel ik weer bij het idee dat je hart op de volgende regel gezet heb en ik lees 'm toch nog alsof ie op dezelfde regel staat, :bloos:

bij het 1e stukje zou ik 'hebben' doen in plaats van hadden omdat je ook schrijft: ik bloed langzaam mijn pad af,

en bij het 2e stukje lees ik ook hart nog bij de vorige zin. :bloos:

maar verder vind ik het een mooi gedicht, hij spreekt me wel aan