leeg maar waarom?
 

Ik voel me de laatste paar weken een beetje leeg van binnen, maar ik weet niet waarom.
Ik heb nog nooit een vriendin gehad en ook niet echt aandacht eraan besteed. Ik ben verlegen, wat niet echt in mijn voordeel werkt. Ik heb niet zoveel vrienden, ik heb er 5 in mijn klas zitten en dat zijn dan ook mijn beste maatjes.

Maar toch heb ik het gevoel dat ik wat mis, en ik begin sindsdien steeds meer naar meisjes te kijken. Ik voel me een beetje eenzaam soms als ik thuis zit.

Kan iemand mij misschien helpen want ik zelf ben behoorlijk in de war :confused: ik heb het gevoel dat ik gewoon iets mis.

MvG, Deamon...

Puberteit, het klinkt cliché maar het is echt waar, bijna iedereen maakt dat mee, het gaat 'vanzelf' beter. 5 Vrienden vind ik trouwens niet zo weinig hoor, ik geloof niet dat mensen echt 20 vrienden hebben, dat zijn dan meer kennissen denk ik.

Dan nog, waarom voelt het zo leeg? Als het alleen maar de puberteit zou zijn dan zou ik er al 3 jaar geleden last van moeten hebben. Maar nu sla ik gewoon dicht tegen meiden en durf ik ze niet eens wat simpels als een schaar of wat plakband te vragen...

Is datn iet gewoon de leeftijd van de pubertijd? Op je 12e ben je nog helemaal niet bezig met meisjes als in een relatie. Maar op de 15e begint dat over het algemeen een beetje te komen.
Je groeit er denk ik wel overheen!

Op je 15e zit je er juist middenin:).

Gewoon een rotgevoel in de puberteit. Je moet je gewoon wat meer openstellen voor andere mensen en uitdagingen aangaan! Misschien helpt dat wel!

Dan heb je op je 15e 4 goede vrienden meer dan ik had :)

En je moet je er neit druk over maken, je hebt een aantal goede vrienden, waar je vast wel leuke dingen mee doet geregeld en zo niet dan moet je dat eens voorstellen om te gaan doen :)

Bedankt allemaal ^^

Schuif het maar weer af op de puberteit, dat is de meest gebruikte 'cover'. Dat zou betekenen dat je de dagen kan aftellen totdat je je weer beter gaat voelen. Dit is dus niet zo. Je moet gewoon gaan bedenken wat je wilt, met jezelf, en met je leven.

Het zal ook voor een deel aan de puberteit liggen en de onzekerheid daaromheen. Maar voor een deel moet je denk ik ook voor jezelf op een geschikt moment een streep trekken. Vanaf nu ga ik het anders doen. Beetje stom klinkt dit, maar het kan werken. vanaf dan probeer je in contact met nieuwe mensen te komen, probeer het verleden meer te vergeten en ga op zoek!

Om je heen krijgen steeds meer mensen die je kent relaties en je ziet misschien hoe blij ze daar van worden en hoe gezellig ze het samen hebben en je wilt dat ook. :)

Hij vraagt om het waarom. En er is een grote kans dat de puberteit idd het overgrote deel kan verklaren. Dat betekend niet automatisch dat je de dagen af kunt tellen tot je je weer beter gaat voelen. Dat zegt iig niemand hier. ;)

Ik voel me soms een buitenbeentje of 'teveel' en dan begin ik heel erg aan mezelf te twijfelen.

ga op een vechtsport, probeer ook is met mensen te praten die je niet kent, ook jongens/ volwassen etc. Je word wat zelfverzekerder, denkt dat je iedereen aankan, niet te overmoedig worden natuurlijk.

Maar het werkt hoor, en laat mensen jou is opzoeken in plaats van andersom, heb "schijt" aan wat anderen van je vinden, maar ga geen normaal gesprek uit de weg. Zie de pubertijd als een grap als mensen vragen of je beetje verlegen ben, vooral toegeven. Lach erbij en je hebt alweer contact.

En tja 5 vrienden, ik heb er denk ik 3 tegen wie ik alles kan zeggen. De rest is vermaak, vrienden waar je contact mee zoekt waar je mee uit gaat heb ik er meer van. Maar daar kan ik echt niet alles tegen zeggen.

Ik voelde me vandaag een stuk lekkerder, ik heb dan wel strafwerk gekregen omdat ik aan het stoeien was met een vriend, en die docente dacht dat het echt was :bloos:

Maar okay, ik heb nu een ander kapsel. Iets beter mijn best gedaan met het uitzoeken van kleren :cool: