Verlies
 

Verlies

Als lege handen overblijven
omdat iets dierbaars is gegaan
Dan rest er niets, behalve stilte
en kun je amper in het leven staan

Niemand vraagt je om te vechten
omdat dit gevecht geen winnaar kent
Niemand vraagt je om te lachen
als je diep van binnen ongelukkig bent

Wees jezelf maar, laat je gaan
met alle woede, onmacht, het verdriet
Niemand vraagt je om te vechten
want echt winnen lukt ons niet

Maar heb geduld, en je zult weten
dat de leegte waarin jij nu staat
Straks opnieuw wat glans krijgt
omdat het langzaam aan iets beter gaat.

12 december 2005

Mooi :) Vooral deze strofe:

Wees jezelf maar, laat je gaan
met alle woede, onmacht, het verdriet
Niemand vraagt je om te vechten
want echt winnen lukt ons niet

Makkelijk weg te lezen, duidelijk, maar voor mij te expliet en veel te voorspelbaar.

Misschien dat dat het enige voorspelbare aan de dood dan is.
Dit is ook niet direct neergezet voor het mooie, maar ook als een stukje verliesverwerking.
(En nee, dat plaats ik niet in psychologie...)

Grtjs!

Niemand vraagt je om te vechten
want echt winnen lukt ons niet
Ik vind het jammer dat dit bijna een herhaling is van de eerste twee regels van de tweede strofe: dan wordt het voor mij een beetje te nietszeggend. Verder vind ik het ritme fijn en is je woordkeuze goed, maar ook voor mij is dit te expliciet, waardoor het me minder aanspreekt.