als je lang genoeg wacht
 

als je lang genoeg wacht verandert alles
de vorm van je moeders handen
het vallen van de avond
jij

en als je niet oplet struikel je en
krabbel je te snel weer overeind
(hoor het roepen van de grond!
het scheiden van zijn wegen!)

want
kinderen kunnen veel verdragen
zelfs de lieve leugens van hun ouders
maar niet de tijd, nee
niet de tijd

Volgens mij post jij niet zo vaak gedichten :o

De sfeer van je gedicht spreekt me wel aan, al snap ik de tweede strofe niet helemaal, en daarmee het hele gedicht niet echt, geloof ik :o

Maar je woordgebruik is fijn en
maar niet de tijd, nee
niet de tijd
vind ik op de één of andere manier een heel prettig einde.

Nee, dat valt wel mee. Ik schrijf er gewoon niet zoveel. Al weet ik niet of ik dit nu beledigend moet opvatten of niet :D

Hmm, de tweede strofe gaat erover dat de grond de volwassenen tot zich roept en dat ze het negeren; kinderen staan dichter bij de grond en nemen de tijd om van hun fouten te leren (==> het overeind krabbelen). :bloos:
Het gaat eigenlijk over te snel opgroeien.

Ahh ik vind dit gedicht heel mooi, Gezweetwel, verreweg het mooiste dat ik van je gelezen heb. Dit roept een erg droevig, maar fijn, gevoel op en ook taaltechnisch, qua vorm, qua woordkeus en het ritme vind ik het helemaal perfect.

Nee nee nee! Het was positief bedoeld, ik bedoelde eigenlijk dat ik het leuk vond dat je eens iets postte. Waarom ik dat dan niet gewoon zei, weet ik ook niet meer :p

ja zeker goed gedicht.
ik vind de laatste twee regels juist minder. ik zou het anders formuleren. ben alleen nog even aan het denken hoe. ;)

De eerste twee strofes doen me heel erg aan Spinvis denken, mooi om te lezen.

Derde strofe: ik snap het woordje 'want' niet zo in relatie met de eerste strofes..

de eerste strofes beschrijven het veranderen, dat het gebeurt als je even niet oplet, maar onvermijdelijk is, WANT je kan niet ontsnappen van de tijd

vidaaa, ken ik je trouwens van the rem web chat?

nee

Oke..

Ik vind eigenlijk de laatste 2 regels juist het mooist. Lekker dramatisch

"De lieve leugens van hun ouders" raakte me wel. Ik heb 3 grote en voor mij ingrijpende scheidingen meegemaakt. Alledrie wanneer mijn moeder met een partner brak. En inderdaad, toen heeft ze veel dingen niet, of milder gezegd, en er dan later achterkomen dat het heel anders zat is heel erg moeilijk.

Ik kan me verder ook erg vinden in dit gedicht vooral de sfeer. En ik ben het eerst eens met een eerdere poster dat het einde erg mooi is.