Rode wind
 

Rode winden over stranden
weven stormen vol muziek,
waar wilde golven beuken,
onstuimig,
op het parelwitte rulle zand.

Maar de verdwaalde reiziger,
schichtig door onweer boven land,
komt doornat en verregend
eindelijk weer thuis
in jouw parelwitte rulle strand.

Astuanax

Tips en hulp zijn meer dan welkom :)

Het beeld van de verdwaalde reiziger is erg mooi. Ik vind dan wel het einde wat teleurstellend, een beetje cliché. Mja, ik zou het einde herschrijven. En je gebruikt, naar mijn mening, te veel bijvoeglijke naamwoorden (ik bedoel, dat het lijkt alsof het is omdat je er wil gebruiken), je zou er ook best wat alliteraties enzo in mogen stoppen. Maar op zich is het heel sfeervol en hoewel het thema niet zo origineel is, ben je erin geslaagd dat niet te laten storen.

De eerste strofe loopt niet geweldig, dit komt denk ik door het woord 'onstuimig' waardoor het hele ritme een beetje wordt verstoord.

In de tweede strofe is 'doornat en verregend' nogal dubbelop. 'verregend' voegt niets toe aan het gedicht, want het is sowieso wel duidelijk dat de reiziger nat is geworden door regen.

Het beeld dat je wil scheppen is mooi (y)

Ik wil daaraan toevoegen dat ik het wel een hele vooruitgang vind met wat je eerst schreef (y). Het begint al veel meer te groeien naar een echt gedicht.

Bedankt voor de commentaren :)

Ik ben zelf niet echt tevreden van de laatste zin in de laatste strofe. Het einde zou terug moeten slaan op het strand van de eerste strofe maar op een of andere manier klinkt mijn constructie te 'gemakkelijk'...

ps: met nat bedoel ik nat van de regen, met verregend bedoel ik mentaal uitgeblust