uitgemaakt
 

Het is uit..

kheb net met hem gebeld..

Kheb het uitgemaakt.. Ik kon niet meer, ik kon niet meer tegen die twijfel, het scheurde me in tweeën. Kheb al de hele dag lopen huilen, kheb bijna niks gegeten... Ik moest een beslissing nemen, dan maar deze.. Hij bleef zo lief.. Kheb geen idee of het nu de juiste beslissing is, ik hoop het, maar ook weer niet..

Kvoel me vreselijk, kwou dat ik me hier beter door voelde.. Tisser toch met mij? Kben ingestort, echt helemaal ingestort..

Maar ja, ik kon niet meer, niet meer die twijfel, en zoiezo.. ik hou wel van hem, maar ik kan geen liefde geven op dit moment.. Ik moet eerst mezelf echt leren kennen, weten wat mij gelukkig maakt, en dan gelukkig worden..

Ik kan het nog niet bevatten, kan ons moeilijk zien als geen stelletje.. maar ook niet als stelletje.. dus tsja

19 maanden en een week.. :(

*huil*

Sterkte !!!

Toch ff een vraagje...wat was die twijfel dan?

DAT MEEN JE NIET!!!

Meissie dat kan toch niet :( Dit was de oplossing niet, vrees ik :(

Juist in deze tijd heb je iemand nodig om je te steunen. Ik ben zo bang dat je er binnenkort achter gaat komen dat je de foute beslissing hebt genomen. Want ik weet bijna 100% zeker dat je je kutvoelt door de scheiding van je ouders, dat je twijfelt, en onzeker bent omdat je bang bent dat jouw relatie ook fout zuo gaan :(

Ik hoop zo dat het helpt,. dat je de goede beslissing hebt genomen.. :(

Hmm ik heb niet eens iets zinnigs te zeggen. Je hield zielsveel van je vriend :( Je wilde nog heel lang bij hem blijven. Meissie, denk alsjeblieft nog één keer HEEL GOED na, en neem geen domme besluiten :(
Laat de scheiding van jouw ouders JOU niet kapotmaken..

Mijn ouders zijn ook gescheiden en NO WAY dat die mijn leven verrot gaan maken.. Hmmz das natuurlijk geen vergelijking.

Damn, t spijt me meid, maar ik heb niets zinnigs meer te zeggen. Alleen dat ik hoop dat je de juiste beslissing hebt genomen, dat je je beter gaat voelen en dat het met jou persoonlijk over een tijdje echt weer goed gaat! En ik hoop ook dat je (ex)vriend, mocht je erachter komen dat je toch een fout hebt gemaakt, je weer met open armen zal ontvangen! Want dat verdien je!

Koppie omhoog meissie, laat je niet kisten! En heel veel sterkte, succes en liefde!

Kus

PS: Als je wil praten, ik ben dr altijd voor je, dat weet je hè? Damn :(

nog iets:



Dit verwacht hij nu ook echt niet van jou, echt niet! Hij weet dat je het moeilijk hebt en hij zal je echt steunen, voor zover hij dit kan..

Hmm ok, ik hou m'n mond :S :(

Wilde ik ook net zeggen, hij verw8 dat ook echt niet van je nu... echt... :( denk er nog es over na....

Uitstekend! Prima besluit. Eindelijk weer de vrijheid om aan jezelf te werken. Succes! Het komt goed met jou, dat weet ik zeker.
Jij hebt tenminste de moed en de durf om je situatie aan te pakken.
Goed zo! En laat je door anderen niet het tegendeel aanpraten.

Je kan zo lezen dat ~Dark Voice~ een goede vriendin van je is. En ze heeft helemaal gelijk.
En blijf in jezelf geloven. Jij doet niets fout. En natuurlijk kom je er weer bovenop! Succes!

Mark :cool:

Dan wordt er hier gechat. Mag dat?

zeik niet! :mad:

Toch wel grappig eigenlijk, te zien in wat voor bochten mensen zich wringen om maar met zichzelf in het reine te komen...

Ik heb het ook allemaal wel gehoord, de excuses...onzekerheid, angst, geen liefde kunnen geven, instabiliteit...alles. Eigenlijk is het gewoon allemaal een uiting van ontevredenheid. Mensen zijn niet gemaakt om monogaam te blijven - eigeniljk is dat maar voor héél weiningen weggelegd. Dat soort is (gelukkig) in de minderheid, anders zou de mensheid ophouden te bestaan.

Wat niet wegneemt dat ik het verschrikkelijk rot voor je vind. Veel sterkte.

Juist. Ontervredenheid met een hoofdletter O.

Oh, ik doe het dus zo niet voor mn vrijheid, ik wil ZO absoluuut geen andere jongen.. Het is hem of niemand..

En verder.. Ik weet niet of ik de juiste beslissing heb genomen. Ik voel me nog steeds kut. Ik wou dak mn eigen gevoelens begreep, dat ik wist wat ik nu allemaal voelde en wat ik wil. Ik wil hem, maar het idee benauwd me. Ik kan het echt niet uitleggen..

Ik kon gewoon niet langer door met die twijfel. Ik heb gister de halve dag gehuild, bijna niks gegeten (wat echt een wonder is voor mij).. Ik heb me ZO kut gevoeld.. Ik ben wel 10x tot een beslissing gekomen waarna ik toch weer ging twijfelen. Ik kon niet nog zo'n dag.. Ik moest een beslissing nemen.. en alleen echt beindigen zou de twijfel wegnemen.

Oh, hij is ZO lief.. meeltje vandaag van hem:
Hi liefie

zou je één ding alsjeblieft voor mij willen doen??? Zou je alsjeblieft naar de doktor willen gaan om wat te halen!!! En ervoor zorgen dat er altijd iemand thuis is en je niet alleen thuis komt ze zitten!!!

Zou je dat alsjeblieft willen doen!?!?!?!?!?!?!?!

Veel liefs

Loodje (I will always be there for you if you need me!!!)


Hij wil dus dat ik iets haal om te kalmeren, omdat ik dus halve dagen in paniek ben. Sinds maandagavond eigenlijk gewoon.. Wat moet ik nou doen? Ik kan het niet gewoon weer aanmaken, en het dan zo laten, want dat benauwd me.. dat kan ik niet op dit moment.. En omdat ik het op dit moment niet kan, een relatie, moet ik dan maar de consequenties ervaren als ik het straks wel weer zal kunnen en hem terug wil. Kan dit niet heb ik pech, alhoewel hij me al heeft gezegd dat ie me zo terugneemt.

We willen vrienden blijven, maar kunnen het allebei niet voor ons zien eigenlijk. Ik wil hem graag hier als steun, maar omdat het rotte gevoel met hem te maken heeft, wil ik het toch weer niet..

pfz, neej, mn beslissing lost niets op, maar een andere beslissing ook niet. Dus om hem niet tijden in onzekerheid te houden, dan maar deze beslissing.. eventuele gevolgen zal ik dragen..

:(

bedankt voor alle reacties

en btw, ik ken dark voice echt alleen maar van het forum hoor

OKay

sorry sorry sorry

het is opgelost, weer aan...

sorry voor dit hele topic, maar bedankt voor de reacties

Wat zonde meid, ik vrees dat je zojuist een keimooie relatie beëindigd hebt, zoals ik las in je vorige posts was er helemaal niks mis met jullie relatie... Ik denk dat hij je gewoon beter kan helpen als ieder ander persoon met de situatie waarin jij verkeert.
Ik hoop dat je alles weer een beetje op een rijtje zal krijgen en dan alsnog de goede beslissing neemt, want ik heb zo het vermoeden dat dit niet de juiste was en dat je het jezelf zo alleen maar nog moeilijker maakt... :(
Heel veel sterkte meis.......

xxxx

Oh ik zie het! Hartstikke goed! Ik ben blij voor je! Succes verder he!

xxxx

dankjuwel!!

Oh, ik ben ZO opgelucht..

ja, we moeten nog veel praten en dingen veranderen, IK moet dingen veranderen aan mezelf, en daarbij kan ik hem gewoon niet 24/7 op de eerste plaats zetten, maar dat is ok. Dat kan en is mogelijk!!

Hij komt straks hierheen met de auto, dan kunnen we nog weer even praten enzo. Hij vertelde me ook dat hij het wel wist, zijn moeder ook, en mijn ouders ook. NU gelukkig ik zelf ook..

ooh, ik ben ZO opgelucht en ik weet nu gewoon zeker dat ik verder met hem wil en dit de juiste beslissing is.. Het zal moeilijk zijn met alle dingen die ik gewoon moet veranderen, maar wel mogelijk!!

:)

*is weer blij*

Nu snap ik het niet meer :confused:

Maar ik ben wel heel blij voor je :)

Mag ik iets vragen? Wat heeft je doen beslissen? Is er iets gebeurd?

blij dat het weer goed is tussen jullie... :D veel suc6 met dingen uitwerken en praten enzow...

liefs
*sweet*

Nou goed.. kijk..

Ik was gister dus de hele dag helemaal in paniek, ik voelde me echt zoo in de war, hierdoor kon ik geen beslissing nemen eigenlijk.. Maar ik kon ook niet verder omdat ik door die beslissing zo in de war was. Ik heb het toen dus uitgemaakt, om tot rust te kunnen komen. Ik had zoiets ik kom er dan wel achter of dit de goede beslissing is, en zo niet, dan zal ik de consequenties moeten dragen.

Maar vanmmorgen werd ik dus weer heel kut wakker, had totaal niet het gevoel dat ik rustig was, elke keer als ik dacht aan dat het uit was voelde ik me naar en ongelukkig. Toen drong tot me door dat ik dus niet de juiste beslissing had genomen.. Ik heb hem toen meteen gebeld, en we hebben gepraat. Ik heb het hem uitgelegd, en hij had het ook al verwacht. Voor geen van ons heeft het gevoeld alsof het echt uit was geweest.. Ik kon het totaal niet voor me zien en hij ook niet. We hebben toen dus besloten vandaag (daarnet) een goed gesprek te voeren over wat er moet veranderen en hoe het verder moet zodat ik die relatie wél aankan.

Nou ja, we hebben besloten dat we elkaar wat minder moeten zien (voor jou niet voor te stellen) omdat ik iig nu tijd nodig heb voor mezelf. Om tot mezelf te komen en erachter te komen wat ik precies wil en wat mijn behoeftes zijn. Niet i.v.m. onze relatie maar i.v.m. mijn hele leven. We hebben ook besloten dat als we elkaar meer zien we veel meer dingen moeten ondernemen, meer uitgaan, zowel samen als apart, meer echt dingen doen i.p.v. dagen op de bank hangen. En zo zijn er allerlei dingen die nodig zijn voor mij persoonlijk en waarvan hij ook heeft gemerkt dat het beter is..

Het is nu dus wel gewoon weer aan, alleen is het anders. Zoiezo is natuurlijk het twijfel gevoel niet in een keer echt verdwenen, de veranderingen in combi met tijd moeten uitwijzen of dit dan wel gebeurd. Er zijn andere dingen die hier invloed op hebben, de scheiding van mn ouders, mn school.. en de activiteiten die ik persoonlijk onderneem..

Nou ja, dat is het zo'n beetje, snap je het nu beter?

xxx Kim

Ik ben echt blij om te lezen dat het weer aan is.. Ik denk dat al die twijfels juist goed zijn geweest, want nu heb je het uitgemaakt, en is het weer aan. Je weet nu hoe het is zonder hem, en je weet ook (tenminste dat denk ik) dat je niet zonder hem wilt.. Dus twijfel je waarschijnlijk iets minder...

Ik hoop voor je dat het beter wordt, als ik naar mezelf kijk, weet ik dat het alleen maar beter kan worden. Ik heb ook 19 maanden met mijn vriend, 19 maanden en 2 weken zelfs :), en het eerste jaar ging over rozen. Toen kwamen alle problemen met mijn ouders en wat andere dingetjes, en zijn we door een diep dal gegaan. Maar ik zie het maar zo: als je op de bodem bent, kun je alleen nog maar naar boven. Dieper kan niet. Naja ik hoop dat dit ook voor jou geldt.

Succes en heel veel liefs,

Astrid

dankje voor je reactie unique..

en ja, ik denk dat het zeker zo is dat probs de band alleen maar sterker maakt. We hebben dit dan nu ook meegemaakt, en dat is goed om mee te maken om te weten hoe het in dat soort tijden is, en om te weten dat je ook daar uit kunt komen. Ok, het is dan wel heel kort geweest bij ons, maar wel heel krachtig.

Ik sprak hem net ook weer, en het voelt toch weer een beetje gek, een beetje nieuw. Dat we ineens weer die zenuwen kunnen hebben die ander te spreken en te zien. Dat komt denk ik toch door het opnieuwe besef van hoeveel je van elkaar houdt enzow..

Iig bedankt, en ja.. mn twijfels zijn zo goed als weg!

xxx Kim

Denk je?

Volgens mij is ze labiel.

ja, en als je labiel bent door bepaalde gebeurtenissen in je leven kan het ook nóóit meer goed komen met je natuurlijk, das een bewezen feit :rolleyes:

Vanwaar dan dat paniekerige gedrag? En al die twijfels? Oh, lief hoor van hem dat 'ie je aanraad pillen te kopen :rolleyes: zie je niet wat voor 'n zooitje je bent dan?

En ja, het is inderdaad zo dat veel mensen levenslang getekend zijn door bepaalde gebeurtenissen in het verleden.

Oewww, echt heel fijn voor je! :) Ben blij voor jullie.
Heel veel sterkte, succes en liefde samen! :)

Kus,
Piccola!

Houd je er ff buiten, ja. Heel veel sterkte Dusjcrib..

Greetz

Ik vind deze reactie zwaar kinderachtig, je kunt wel merken dat jij het nooit moeilijk hebt gehad. Twijfels heb je nu eenmaal, daar kun je weinig aan doen. Die zitten in je hoofd en in je hart, ook al wil je ze niet! Dat haar vriend aanraadt dat ze pillen gaat halen bij de apotheek, komt doordat hij om dr geeft en omdat hij weet hoe moeilijk ze het heeft. Pillen kunnen je nu eenmaal rustiger maken, je gedachten weer op orde brengen. En wie ben jij om haar te vertellen dat ze een zooitje is? Verbeter de wereld, begin bij jezelf :rolleyes:

Ik verwacht eigenlijk wel iets meer respect tegenover iemand die je helemaal niet kent, en waarvan je totaal niet weet wat ze meegemaakt heeft. Iemand labiel noemen, is wel erg makkelijk. Ik weet ook niet wat ze allemaal meegemaakt heeft, maar ik herken mezelf wel in veel dingen die ze schrijft. Dus ik zie dit eigenlijk als een persoonlijke aanval op mij...

niks aan toe te voegen

ook ik herken mezelf in jou...

het is alleen nooit meer goed gekomen met m'n ex...

Kun jij dat weten? Misschien ga ik er wel anders mee om?

Je kunt jezelf gek maken, maar je bereikt er niks mee.

Het is toch logisch dat een persoon door bepaalde gebeurtenissen af en toe in paniek raakt? En ook is het volgens mij zo dat er in elke relatie wel eens twijfels zijn van een of beide kanten, de ene relatie overleeft dit wel, de andere relatie overleeft dit niet.

Dingen uit het verleden laten littekens achter ja, maar littekens zijn te genezen, en er valt ook mee te leven. Dat ik op dit moment geen stabiel persoon ben wil niet zeggen dat ik dit nooit zal worden en ook niet dat ik dag in dag uit in paniek ben. M'n vriend wou graag dat ik naar de dokter ging om iets kalmerends te halen omdat hij bang was dat ik de verkeerde kant op zou slaan, wat niet is gebeurd. Ik slik nu wel kalmeringspilletjes, maar dan homeopathisch, niet medisch.

En heb ik ooit ontkend dat ik een zooitje ben dan? Neej, ik ga daar volledig in mee. Maar dat ik een zooitje ben, houdt niet in dat ik dat voor altijd blijf, of dat ik helemaal niet meer helder kan denken.

Ik moet dingen veranderen in mijn leven, om mezelf weer op orde te krijgen. Maar dat houdt dan ook in dat dat mogelijk is, mezelf weer op orde te krijgen.

Ik ben zoveel meer een zooitje geweest dan ik nu ben, en ben al zo een groot deel vooruit gegaan, de rest kan ook echt wel hoor. Ik weet niet waar jij je opmerkingen nu precies op baseert, maar ik trek het me verder persoonlijk niet aan. Ik weet hoe ik in elkaar zit, en ik weet wat er wel en niet klopt over mij en mijn leven. Jij leest hier over een week uit mijn leven, hiermee kun je dus geen juist oordeel vellen.

ik had eerst dus ook zoiets.... een heel lief en leuk meisje vond me leuk maar zij woont in delft en ik in rotterdam... en dat is een beetje ver om verkering te krijgen Vond ik... maar ja ze had dus verkering gevraagd en ik had nee gezegd ... maar daarmee had ik haar zo'n verdriet gedaan dat ik mezelf egt heel kut voelde en ik hoorde dus van een vriednin van haar dat ze had zitten huilen om mij en daar kon ik echt niet tegen... ik had dus tegen haar gezegd dat ik wel wilde en dat afstand egt niej meer uitmaakte omdat ik nu wist wat ze egt voor me voelde...

nou ik hep ff mijn verhaal gedaan.. ook weer opgelucht....

en celine als je dit ziet ik meen het egt!!!

XXX steefie

Astand valt altijd wel te overbruggen, en als het toch niet werkt dan merk je dat dan wel weer toch? Als het nu leuk is, moet je daar fijn van genieten!

De oplossing ligt in jezelf.

Ja, ik noemde jou labiel en je geeft het ook zelf toe. Het is dan ook inderdaad beter tijd voor jezelf te nemen, aangezien eventuele relatieproblemen waarschijnlijk je eigen vooruitgang in de weg staan.

Het feit dat je nu best nuchter reageert, zie ik als een bewijs dat het misschien toch weer goed komt. Ik reageerde zo, omdat ik het zo vaak zie. Mensen, met name meisjes, die een totale puinhoop zijn psychisch en alleen maar ellende en pijn veroorzaken. Ze vergallen hun eigen leven en dat van hun naasten.

Zie het als een testje :p

Suc6 (y)

Ik reageerde ook rustig omdat ik je reactie wel begreep. Je leest stukjes die ik heb geschreven op hele emotionele momenten waarin ik vertel dak ut na lang twijfelen heb uitgemaakt en de volgende ochtend meteen weer spijt had en het weer aan was gegaan. Ik vind je conclusies daaruit ook best logisch, gezien dat het enige is wat je hebt gelezen.

Kheb je dus gewoon even rustig uit proberen te leggen hoe dat zit. Die relatieproblemen komen trouwens indirect voort uit het feit dat mn ouders uit elkaar gaan en inderdaad dingen uit het verleden. Maar het had niet lang geduurd of het was voort gekomen uit problemen van mijzelf met mijzelf.

Ik ben er door vele gesprekken achter gekomen dat ik veel te weinig heb geleefd naar mn eigen behoeftes, en dat ik veel te veel anderen voor mezelf heb geplaatst. Dit ben ik nu dus ook aan het veranderen, door de dingen te gaan doen die ik altijd al heb willen doen.

Maar in ieder geval fijn dat je inziet dat ik geen hopeloos geval ben, en nog wel een beetje zelfkennis heb enzo.

xxx Kim