Agressie/huil-aanvallen
 

Ik weet niet of het hier hoort of op l&G.

Toen ik een tijdje geleden antibiotica moest nemen, had ik op het eind van mijn kuur eens een agressie en huil aanval gehad, ik was alleen op de studentenkamers en toen ben ik met stoelen en blijkbaar brood ( :D) gaan smijten. Gelukkig had een kotgenootje me gehoord en toen kon ik nog uitbrengen dat ik gek werd en of ze me eens een klap wou geven zodat ik terug mezelf werd. Van de moment dat ik bij haar was, was ik kalm maar normaal moest ik toen naar huis gaan dat is me echt niet gelukt. De volgende dag gaf ik nauwelijks reactie op iets, ik was echt helemaal 'leeg'. Niet fijn, ik voelde me een onverschillige robot. Moet je weten dat ik nooit echt stemmingswisselingen heb, en altijd wel vrolijk en optimistisch ben.
Ik dacht dus dat het aan de antibiotica lag omdat het bij de nevenwerkingen stond, maar:

Nu een paar weken later heb ik het terug gehad, alles liep wat fout, misverstanden met m'n moeder, schoolstress, en dan een vriend die voor de grap zei: 'ga dood' dat was de klik die me weer gek maakte toen. Ik kreeg hyperventilatie(wat ik zo'n anderhalf jaar geleden ook een tijd fel last van had gehad) samen met hysterisch huilen dat niet te stoppen was, en als het me lukte, telkens opnieuw, urenlang. Wou meditatiemuziek luisterde die me kalmeerde tot de cdspeler kapot ding en toen werd ik weer heel agressief en sloeg ik op alles. Daarna een simpele vlieg die me weer kwaad maakte :D

De dag ervoor werd ik al gek in de winkel dat mijn boodschappenlijstje me zoveel stress gaf. het vinden van het juiste product, waar en prijsvergelijking was al genoeg om me helemaal verdwaasd en huilerig en kwaad te maken. Gelukkig was dat kotgenootje er weer die me opving.

Iedereen rondom me zegt de hele dag dat ik gestoord ben , gewoon om mijn karakter omdat ik zeer verward en gekjes doe maar dat vond ik nooit erg om horen omdat het grappig bedoeld was. Maar op dit moment kan ik er dus niet meer tegen omdat ik me serieus afvraag of ik gek ben in mijn hoofd.

Ik dacht misschien dat het aan de pil kon liggen, heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt door de pil? Ik hoop dat het daaraan ligt.

vandaag bijvoorbeeld voel ik me weer heel normaal, maar gisteren voelde ik het aankomen wanneer m'n zenuwen het begaven, al zeer snel, ook mijn reacties tegenover anderen waren snel aanvallend, nuja ik riep eigenlijk meteen tegen ze.

Ik heb hard mijn best gedaan om het neer te schrijven, geen idee of het duidelijk overkomt.

is dit altijd al aanwezig geweest, of is het pas sinds kort ?

Je bent niet gestoord, je hebt een probleem.
Fijn is dat je weet wat het probleem is en al bezig bent naar oplossingen te zoeken.

Probeer - ookal zal dit behoorlijk moeilijk zijn - steeds als je een 'aanval' krijgt / of aanvoelt komen, jezelf om te praten (hoeft niet hardop ;)). Zeg tegen jezelf dat je eigenlijk niet agressief wilt zijn of wilt huilen en probeer rustig te blijven.
Zie de 'aanvallen' als een soort tegenstander die jou steeds wilt verslaan door je agressief of huilerig te laten worden, lach hem uit en probeer sterker dan hem te zijn. Neem een positie in van: "Het gaat je niet lukken, ik ben toch sterker dan jou".

Het is een groot psycholigisch spel.

"Als je denkt dat je sterker bent, ben je sterker!"

dankje :) Ik laat me er wel makkelijk door meevoeren omdat het zo sterk is, en dan geraak ik er natuurlijk moeilijk weer snel uit.

sinds een maand ongeveer

Nu is hij (je tegenstander) misschien nog sterk, maar je weet dat je zelf de baas bent in je denken en doen en niet hij. Jij hebt de controle en dus de touwtjes in handen. Steeds wanneer jou 'aanvallen' - of beter gezegd zijn 'aanvallen' op jou - niet uit de hand lopen of zelfs meteen al niet erg zijn, versla jij hem. Jij wint dan, dit wordt ookwel een persoonlijke overwinning genoemd. Je kan dan best trots op jezelf zijn.